Babet is alleenstaande moerder en schrijft over haar 3 kinderen. Lees eerst de vorige delen:
Deel 1: Ik ben een alleenstaande moeder, mijn Nolan wordt alweer 2 jaar
Deel 2: Het is echt waar: ik voelde bijna niets van mijn natuurlijke vaginale bevalling…
Deel 3: Ik durf mij niet te hechten aan mijn kleinste dochter…
Deel 4: Ik zorg als alleenstaande moeder voor 3 zieke kinderen
Deel 5: Ik ben getraumatiseerd door de gezondheidsproblemen van mijn kinderen
Deel 6: Mijn dochter heeft onherstelbare schade door haar vroeggeboorte
Op 4 juni 2024 werd Jahly geopereerd aan haar luchtpijp. Wat een spannende dag. Maar er zat ook een mooi moment in.
Het was liefde op het eerste gezicht
Op 7 maart dacht ik namelijk de liefde van mijn leven te hebben gevonden. Het was liefde op het eerste gezicht, een gevoel dat ik nog nooit eerder had ervaren, zelfs niet bij de vader van mijn kinderen. Hij was zo lief en zorgzaam, vooral voor de kinderen. Toen Jahly geopereerd was, kwam hij naar het ziekenhuis met een prachtige flamingo-ballonnen. Nog geen uur na haar operatie waren ze al vliegtuigje aan het spelen en was ze niet meer bij hem weg te slaan.
Hij wilde graag nog een kindje samen met mij
Hij behandelde de kinderen alsof het zijn eigen kinderen waren. Al snel kwam ter sprake dat hij ook graag zelf kinderen wilde. Iets wat ik voor mezelf had uitgesloten na de ziekenhuisopnames van mijn kinderen. Maar hoe meer ik hem met mijn kinderen zag, hoe sterker mijn wens werd om toch een kindje met hem te willen.
Het was meteen raak
Waar ik vroeger naar het ziekenhuis moest voor onderzoeken, deed ik op maandagochtend 17 juni 2024 een test. Wow, hij was positief! Meteen raak. Ik was blij en verrast, maar ook direct bang dat het misschien niet goed zou gaan. Dit deelde ik met hem, en hij zei: “Nee, alles komt goed.” Mijn vriendinnen en familie waren dolblij, met een lach en een traan van geluk. Ik voelde me de gelukkigste vrouw op aarde.
Helaas had de verloskundige geen goed nieuws
Toen volgde de afspraak voor de eerste echo. De verloskundige vertelde me dat het vruchtzakje leeg was. Dit bevestigde het gevoel dat ik diep vanbinnen had, een gevoel dat ik niet wilde hebben. Ik hoopte dat de miskraam vanzelf op gang zou komen, maar na twee weken was er nog niets gebeurd.
Ik was angstig hoe de miskraam zou verlopen
Totdat ik een dag met de kinderen op pad ging en als afsluiter naar de McDonald’s ging. Daar begon de miskraam. Ik schrok en voelde angst over hoe dit verder zou verlopen, omdat ik vreselijke verhalen had gelezen en gehoord. Ik ben toen naar de wc gegaan en belde de verloskundige. Zij vertelde me dat ik naar huis moest gaan en op de bank moest liggen. Ze zei dat ik er niet veel van zou merken en dat het heel klein zou zijn.
Ik heb het vruchtzakje opgevangen
Maar toch kreeg ik een lichte persdrang. Twee uur later kwam het vanzelf. Ik heb het vruchtzakje zelf kunnen opvangen in mijn hand. Ik keek ernaar. De pijn in mijn lichaam verdween, alsof mijn lichaam aangaf dat het goed was zo. Op dat moment stonden mijn dochters op de deur te kloppen. Snel daarna gingen ze naar beneden, alsof ze aanvoelden wat er was gebeurd. Mijn oudste dochter kwam naar me toe en gaf me een knuffel. Daar stonden we dan, met z’n vieren: mijn zoon, dochters en ik. Het is goed zo. Dit is mijn gezin, en zo zal het altijd zijn. Ik ben dankbaar voor mijn drie prachtige kinderen die ik heb mogen krijgen.
Liefde vindt jou
Helaas is de relatie stukgelopen, met degene waarvan ik dacht dat hij de liefde van mijn leven was. Misschien was het niet het juiste moment om samen te zijn. Je kunt nooit in de toekomst kijken. Mijn motto: liefde zoek je niet, de liefde vindt jou.
BABET
Insta: mamaavan3
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!
Mama van 3? Het doodgeboren kindje telt niet mee?