Ik weet dat er heel wat mensen zijn die een mening hebben over het gebruik van tablets bij jonge kinderen
“Het verpest hun creativiteit,” zeggen ze. Of: “Het maakt ze lui en afhankelijk van technologie.” Maar als ik eerlijk ben, kan ik niet zonder. Mijn twee dochters, Jette van 6 en Kaya van 3, hebben af en toe hun eigen tablets en ik zie er absoluut de voordelen van in. Sterker nog, ik pleit ervoor dat de tablet een plek heeft in ons dagelijks leven.
Elke ochtend begint hier bij ons thuis met een drukte van jewelste
Zodra de meiden wakker worden, begint het rennen en vliegen. Er moet ontbeten worden, er moeten tanden worden gepoetst, haren gekamd, en schoolspullen klaargelegd. Je kent het wel. Terwijl ik de ene met haar haren bezig ben, kan de andere rustig op de tablet wat spelletjes spelen of video’s kijken. Het houdt ze rustig en het voorkomt de nodige drama. Want geloof me, zonder dat ding zou het een stuk chaotischer zijn. De tablet biedt net dat beetje rust, waardoor ik ook wat orde in de ochtend kan scheppen.
De ochtenden zijn niet het enige moment waarop de tablets van pas komen
Jette en Kaya leren er ook echt van. Er zijn talloze educatieve apps die ze gebruiken. Ze zijn dol op die interactieve spellen waar ze letters en cijfers mee leren. Jette heeft dankzij zo’n app zelfs al wat Engelse woorden opgepikt. Ze kan nu tellen tot twintig in het Engels en af en toe hoor ik haar dingen zeggen als “apple” en “orange” als ze in de keuken rondloopt. Ze is altijd op zoek naar nieuwe dingen om te leren. Vroeger zou dat betekenen dat ik uren in de bibliotheek doorbracht om boeken te zoeken die haar interesse zouden wekken. Maar nu? Ze kan in haar eigen tempo leren, en ik zie haar zelfvertrouwen groeien. Ze voelt zich slim, en dat straalt ze ook uit. Ze is er trots op dat ze kan uitleggen wat een regenboog is of waarom de bladeren van bomen in de herfst van kleur veranderen. En dat alles dankzij wat ze heeft gezien en geleerd via haar tablet.
Kaya heeft haar oudere zus snel gevolgd en begint nu ook al wat Engels te brabbelen
Ze is pas 3, maar ze heeft al een fascinatie voor dieren. De apps op de tablet laten haar de geluiden van dieren horen, vertellen haar waar ze wonen en wat ze eten. Ze zit vaak naast me op de bank, tablet in haar handen, en roept dan enthousiast “Mama, kijk! Een olifant!” terwijl ze me vertelt wat ze net geleerd heeft. Het feit dat ze op deze leeftijd al zo veel interesse heeft in leren, doet me goed. En ook al leren ze veel op de peuterschool en later op de basisschool, ik weet dat de tablet haar de mogelijkheid geeft om op ontdekkingstocht te gaan, buiten wat de school biedt. Het verruimt haar horizon, op een manier die ik zelf misschien niet altijd had kunnen doen. Het verbaast me telkens weer hoe snel kinderen nieuwe dingen oppikken. En nee, dat zou zonder tablet niet zo snel gebeurd zijn. Dus als iemand tegen me zegt dat de tablet alleen maar kwaad doet, sta ik juist aan de andere kant. Het kan zoveel goeds doen.
Ook onderweg is bij ons de tablet een uitkomst
In de auto zitten met twee kleine kinderen kan een uitdaging zijn. Ze willen liedjes zingen, spelletjes spelen, maar na tien minuten zijn ze verveeld. In ieder geval wel mijn kinderen. Van daaruit gaan ze ruzie maken met elkaar. Maar met hun tablets op schoot zijn die ritten ineens een stuk rustiger. Ze kunnen hun favoriete tekenfilms kijken of een spelletje spelen, en voor je het weet zijn we alweer op de plaats van bestemming. Geen gezeur, geen “zijn we er al?” elke vijf minuten. Gewoon rust.
Wat ook een groot voordeel is, is dat Jette en Kaya dankzij de tablet in contact kunnen blijven met hun oma die aan de andere kant van het land woont
Via een simpele app kunnen ze met haar videokletsen, haar tekeningen laten zien en samen liedjes zingen. Soms leest ze ze ook voor. Dat soort momenten zijn goud waard, vooral omdat we haar niet zo vaak kunnen zien. Zonder de tablet zouden ze dat contact veel minder hebben. Voor mij is dat een onschatbare waarde.
Ik geef toe, er zijn momenten waarop ik me wel eens schuldig voel
Soms vraag ik me af of ik de tablets niet te vaak inzet, of ik niet te veel leun op die elektronische babysitter. Maar dan bedenk ik me weer wat de alternatieven zouden zijn. Constant bezig zijn met het vermaken van de kinderen, ze continu moeten afleiden als ik even iets anders moet doen, ruzies temperen, het zou me uitputten. En dat heeft ook een keerzijde. Want een vermoeide of geïrriteerde moeder is geen goede moeder. Ik wil er kunnen zijn voor Jette en Kaya, niet alleen fysiek maar ook mentaal. En als de tablet me daarbij helpt, waarom zou ik er dan moeilijk over doen?
ISIS
Mijn dochter (met ass) heeft al vanaf haar 3de de tablet als maatje, ze spreekt en schrijft vloeiend engels, portugees, programmeert de pc, en nog veel veel meer, maar geen social media dat is onze afspraak, leren mag altijd en overal , ze is nu 11 en een geweldige slimme meid, iedereen kent z’n eigen kind t beste en als jij het goed voor ze vind, doen!!
ik vind het wel apart dat je zegt: een vermoeide en geirriteerde moeder is geen goede moeder…. hoezo niet? je kinderen moeten toch ook leren dat dat soort dingen ook kunnen gebeuren? je kunt nou eenmaal niet elke irritatie of dingetje voorkomen door ze maar achter de tablet of welk ander schermpje dan ook te pleuren…. natuurlijk snap ik dat het voor jou lekker is als ze niet ‘zeuren’ en er zullen inderdaad ook heus wel wat goede dingen zijn aan het gebruik van de tablet bij jonge kinderen, maar is het niet veel leuker als ze die dingen wat ze nu van de tablet leren in real life te kunnen leren door bijvb. met ze naar de dierentuin / kinderboerderij / bos e.d. te gaan?
dat vond ik juist zo mooi aan moeder zijn dat je tijd met je kind door brengt en ze van alles leert ,wat een heerlijk gevoel was dat.
nu heb ik inderdaad veel vrije tijd omdat mijn kind volwassen is geworden inmiddels en vroeger was ik al blij als ik even kon douchen maar daar kies je toch voor, moeder zijn…
het is ook heel slecht voor hun ogen en ze raken zo snel overprikkelt van alle indrukken.
ze leren hierdoor zichzelf niet te vermaken, niet ruzies oplossen onderling en wat dacht je van sociale contacten..
Dit is echt niet goed.
Oe, hier schrik ik wel van. Die ruzies die jij niet op lost met ze, zijn heel leerzaam voor hun. Je even vervelen ook. Als leerkracht zie je al snel welke kinderen veel achter schermpjes zitten. Uitgestelde aandacht kunnen ze slecht aan, sociale situaties kunnen ze niet overzien. Nog los van wat het voor schade aan de ogen oplevert.
Ik snap dat het betweterig klinkt, maar je wil uiteindelijk ook het beste voor je kind, dat weet ik zeker. Dus misschien kan je toch eens met een deskundige in gesprek hierover, voor je ze hier zoveel tijd op laat spelen/werken.
Jammer dat je niet inziet wat dit met de kinderen doet. Het is heel erg verslavend. En de dingen waar jij zegt geen zin in te hebben horen bij het leven. Dingen als ruzie s oplossen en op je beurt wachten.
Wat sneu als de kinderen zichzelf niet kunnen vermaken (of onvermaakt wachten) als je de haren van de ander even kamt. Hoe lang duurt dat nu eenmaal?