Noortje kreeg haar tweede kindje op Bali: “Op dag 6 na de bevalling ging het mis”

| ,

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.

Abonneer je op deze reeks via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een berichtje zodra er een nieuw deel wordt geplaatst!

Lees eerst de vorige delen:

Deel 1: Noortje woont met haar gezin op Bali: “Geen school run, geen ouder appgroep en geen regenachtige zaterdagen langs de lijn”

Deel 2: Noortje is zwanger op Bali: “We hebben geen 20-weken echo of NIPT-test gedaan”

Deel 3: Bevallen op Bali: “We wonen erg afgelegen, dat is lastig voor de bevalling”

Deel 4: Mijn droombevalling op Bali: “Mijn zoontje moest lachen om mijn oerkreten”

Het was een prachtige droombevalling

Zaterdag 6 januari werd mijn dochtertje Mare geboren, vernoemd naar het eiland en naar de zee. Het was een helende, droombevalling, thuis in bad tijdens de zonsopkomst, met mijn man, zoontje en doula erbij. Ik voelde me ijzersterk, volledig in mijn kracht. Wat een geweldige ervaring.

Op Bali is geen standaard kraamzorg

We hadden het van tevoren over de kraamperiode gehad. Op Bali is er geen standaard kraamzorg, dus na vijf uur waren we met ons vieren alleen thuis. Mijn ouders waren nog op het eiland en kwamen diezelfde dag op bezoek, maar verder moesten we het zelf doen.

We wonen vrij afgelegen

We wonen afgelegen en onze vrienden wonen op minimaal een uur rijden. Ik had me voorgesteld dat ik twee weken in bed zou blijven, lekker met de deur open om samen aan ons nieuwe leven te wennen, mijn slaapkamer grenst aan de woonkamer. Maar helaas liep het anders.

Ik werd gek van de hitte

Door de ‘stortbevalling’, zoals ze dat blijkbaar noemen, daalden mijn hormonen snel. Ik had het constant bloedheet, een interne warmte die me gek maakte. Zelfs met de airco aan, lag ik te zweten, terwijl we er ook voor moesten zorgen dat de baby het niet koud kreeg.

We hadden gekozen voor een lotusgeboorte

Omdat we een lotusgeboorte hadden, zat de placenta nog aan haar vast, waardoor we beperkt waren in onze bewegingen. Alles gebeurde in de slaapkamer: eten, slapen, voeden en spelen met onze oudste.

Een gevoel van eenzaamheid overviel mij

Meteen had ik moeite met het missen van onze oudste. Hij en mijn man sliepen in een andere kamer, zodat hun slaap niet werd verstoord, terwijl ik met Mare in de kraamkamer sliep. We aten met z’n vieren op mijn kamer, waarna zij naar bed gingen. Ik hoorde ze lachen en stoeien, terwijl ik me eenzaam voelde.

Ik sliep 5 nachten achtereen niet

Op de vijfde nacht, na amper te hebben geslapen, ging het mis. Ik werd letterlijk gek van de hitte in mijn lijf. Overdag kon ik niet rusten door de chaos in mijn hoofd. Op mijn verjaardag ging het voor het eerst echt fout. Ik lag te rusten toen ik een visioen kreeg waarin ik aan het verdrinken was.

We dachten in eerste instantie dat het kraamtranen waren

Toen wist ik dat ik hulp nodig had. Ik vertelde mijn man dat het niet goed ging en dat ik wilde dat een vriendin nú kwam. Ze kwam, en ik kon mijn verhaal doen. We dachten nog dat het kraamtranen waren, gecombineerd met borstvoedingsproblemen. Na een consult met een lactatiekundige en wat praktische tips voelde ik me even beter.

Paniekaanvallen kwamen erbij

Dat weekend genoten we volop, maar daarna ging het weer slechter. Overdag had ik het zwaar door de hitte, 30 graden hielp niet mee. Ik voelde me eenzaam, was bang en wist niet hoe ik de dagen door moest komen. Ik kreeg paniekaanvallen en telde de uren af tot ik naar bed kon, omdat de nachten beter gingen. Mijn man deed de nachten, maar ik voelde me zo alleen dat ik besloot bij hen op de kamer te gaan slapen.

Ik sliep helemaal niet meer

Toen het ‘s nachts ook slechter ging en ik paniekaanvallen kreeg, waarbij ik vier nachten niet sliep terwijl de rest van het huis wel sliep, ging het echt de verkeerde kant op. Op advies van een vriendin, waarbij ik aan de telefoon instortte, ging ik naar het ziekenhuis voor slaapmedicatie. Ik moest slapen! Dit was in week 7.

Door de medicatie was ik een soort zombie

De medicatie sloeg zwaar in; ik was knock-out. Mijn man waarschuwde dat de medicatie verslavend was en dat ik het niet langer dan vijf dagen moest gebruiken. Ik dacht dat ik na vijf nachten slaap wel weer zou herstellen, maar niets bleek minder waar.

Lees HIER verder.

NOORTJE

Insta: doornoortje

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.

Abonneer je op deze reeks via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een berichtje zodra er een nieuw deel wordt geplaatst!

Plaats een reactie