Ik lag tijdens mijn zwangerschap weken lang in het ziekenhuis

Helaas werd mijn eerste zwangerschap een miskraam

Mijn eerste zwangerschap was een prachtige, maar ook emotionele reis. Voordat ik zwanger was van mijn zoontje Jack, had ik al eerder een zwangerschap gehad, die helaas eindigde in een miskraam. De maand daarna raakte ik opnieuw zwanger. Deze keer bleef het goed zitten. Wat waren we blij; er zou echt een kindje bij ons komen.

Alles verliep goed, tot vlak voor mijn verlof

Ik voelde me goed, had weinig tot geen kwaaltjes en straalde tijdens mijn zwangerschap van Jack. Alles verliep soepel, tot de laatste dag voordat ik met zwangerschapsverlof zou gaan. Die avond ging ik voor controle naar de verloskundige. Mijn bloeddruk bleek te hoog. Ondanks meerdere metingen bleef deze hoog, en volgens het protocol moest ik worden doorgestuurd naar het ziekenhuis.

Ik kreeg voor de zekerheid medicatie

In paniek en vol spanning belden we onze families met het slechte nieuws en vertrokken we naar het ziekenhuis. Daar onderging ik meerdere controles. Gelukkig daalde mijn bloeddruk dankzij een kalmerende en begripvolle verpleegkundige die me geruststelde. Alle andere controles, zoals urine- en bloedonderzoeken, waren goed. Mijn bloeddruk was weer “normaal”. Toch moest ik voor de zekerheid medicatie slikken om mijn bloeddruk laag te houden. De zorg werd overgenomen door het ziekenhuis, zij zouden mijn toestand nauwlettend blijven volgen.

Telkens mijn bloeddruk meten was erg stressvol

Ik mocht een bloeddrukmeter ophalen en moest thuis drie keer per dag mijn metingen doorgeven aan het ziekenhuis. Dit was voor mij erg stressvol, aangezien ik snel gespannen raak. Door de medicatie bleef mijn bloeddruk laag, soms zelfs te laag, waardoor ik heel duizelig werd. Dit was erg vervelend, en ik mocht daarom de medicatie verminderen. Na verloop van tijd steeg mijn bloeddruk weer, en moest ik de dosering verhogen tot drie pillen per dag. Ik vond dit vreselijk want ik houd niet van medicatie, maar ik deed natuurlijk wat nodig was.

Opnieuw steeg mijn bloeddruk

Door alle controles en het constante bezig zijn met mijn gezondheid, vond ik geen rust en steeg mijn bloeddruk opnieuw. Uiteindelijk moest ik weer naar het ziekenhuis en werd ik opgenomen, omdat men bang was voor zwangerschapsvergiftiging. Er bleek toch eiwit in mijn urine te zitten, wat voor het ziekenhuis aanleiding was om me 24/7 in de gaten te houden. Dit was rond de 30 weken zwangerschap.

Na weken mocht ik naar huis

Ik heb enkele weken in het ziekenhuis gelegen, met dagelijkse controles. Gelukkig bleek elke dag dat alles goed ging: de baby groeide goed, ik voelde me goed, en mijn lichaam functioneerde prima. Eigenlijk was er niets aan de hand. Na meerdere verzoeken mocht ik uiteindelijk naar huis, met de bloeddrukmeter op zak. Maar na alle ellende voelde ik me, eenmaal thuis en 36 weken zwanger, totaal niet rustig. Ik was bang en wilde niet meer op deze manier doorgaan. Ik kon niet meer ontspannen.

Met 37 weken werd besloten dat ik werd ingeleid

Na verschillende gesprekken in het ziekenhuis en met een weer verhoogde bloeddruk, werd ik opnieuw opgenomen. Met 37 weken en 1 dag werd ik ingeleid. Ik was opgelucht en blij. Op de dag van de inleiding had ik al 5 cm ontsluiting, dus een ballonnetje was niet nodig. Ik was ervan overtuigd dat Jack zelf al wilde komen; ik had hem de dagen ervoor gevraagd om uit zichzelf te komen, en blijkbaar was dat al in gang gezet.

Ik voelde eindelijk een kalmte

Nog geen paar uur later lag ik op de verloskamer, aangesloten op het infuus met weeënopwekkers. We hadden samen nog heerlijk geluncht, in alle rust, met kaarsjes en muziek aan. Na alle ellende van de afgelopen weken, voelde ik me eindelijk helemaal kalm en klaar om mijn zoontje op de wereld te zetten. Binnen enkele uren was hij er. De bevalling ging erg snel. Hoewel het pijnlijk was, was het door de snelle voortgang snel voorbij. Het was een hele fijne bevalling, en ik kijk er positief op terug.

Mijn zwangerschap heeft mij veel geleerd

Mijn zwangerschap van Jack kende hoogte- en dieptepunten, maar ik heb er ontzettend veel van geleerd en ben enorm dankbaar voor deze tijd. Nu zijn we al een tijdje bezig voor een tweede, maar het gaat helaas niet zonder moeite en inmiddels duurt het al twee jaar. Vorig jaar kregen we een klap te verwerken toen ik een buitenbaarmoederlijke zwangerschap had. Dat was heel verdrietig. Toch houden we de moed erin, hoe zwaar het ook is. We weten dat het kan, want ik kan zwanger worden. We geloven dat alles op het juiste moment komt.

Enorm kwetsbaar, maar anderzijds trots, dankbaar en krachtig

Zwanger worden en zwanger zijn is een hele reis; het is niet altijd makkelijk, maar uiteindelijk krijg je er iets geweldigs voor terug. Het zijn wondertjes die komen wanneer ze willen. Het maakt je enorm kwetsbaar, maar het maakt je ook enorm trots, dankbaar en krachtig. Dat is het moederschap. Van zwanger worden tot zwangerschap en uiteindelijk het moederschap; het zijn prachtige leerprocessen.

JULIANNE