Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
We hadden onze toekomst met elkaar uitgestippeld
Mijn beste vriendin, al vanaf de middelbare school, en ik hadden onze toekomst al uitgestippeld. We zouden allebei in Leiden blijven wonen na onze studie en zagen onszelf samen achter de kinderwagen lopen. Toen we 26 waren hadden we allebei een partner waarmee op huizenjacht gingen. Ik had een baan in Leiden gevonden. En de volgende stap was een huis vinden. Mijn vriend en ik hadden ons ingeschreven voor een nieuwbouwproject en waren bij de eerste ronde ingeloot. Bizar hoe snel dit ineens kon gaan.
Tijdens het klussen bleek ik onverwacht zwanger
Op een gezellige vrijdagmiddag borrel met onze partners riep Nina dat zij zich ook wilden inschrijven. Dit leek mij en mijn partner ontzettend gezellig. Met een wijntje op fantaseerden we hoe we na ons werk bij elkaar binnen zouden stappen om even bij te kletsen, en hoe onze kids later met elkaar door de straat zouden fietsen om elkaar op te halen voor een speeldate. Uiteindelijk werden ook zij ingeloot voor een huis. Een huis in dezelfde straat, onze droom werd waar! Tijdens het klussen bleek dat ik 3 maanden zwanger was. Iets eerder dan gepland maar zo gewenst. Nina en haar partner wilden nog even wachten. Maar het leek ons zo leuk hoe zij als peettante mee kon moederen en alvast kon oefenen voor als zij zelf kinderen zou krijgen.
Nina had het al zo lang als ik haar ken over een borstvergroting
Nina was altijd al vrij onzeker over haar uiterlijk en zo ook over haar borsten. Een borstvergroting was al een wens zo lang ik haar kende. Ik grapte al eens: “Ik zou het maar snel doen, als je eenmaal kids hebt of ouder wordt gaat alles toch weer hangen. Nu kan je ze nog mooi showen in bikini.” Ik weet nog goed dat Nina bij mij langs kwam op een donderdag na haar werk: “Char, ik wil het echt doen.” Ik vond het stoer dat ze eindelijk de knoop had doorgehakt. We gingen samen op zoek naar de beste plek waar ze zich kon opereren en uiteindelijk ben ik twee keer mee geweest op een consult. We hadden allebei het beste gevoel bij de laatste, dit werd de arts.
Ik zag ons al samen liggen in de tuin
Drie maanden later kon ze onder het mes. Ik, inmiddels zes maanden zwanger en formaat zeekoe, zat op de bank met haar mee te zoeken naar de meest sexy bikini’s. Ik zag het al voor me hoe we in de achtertuin zouden liggen aankomende zomer: zij helemaal strak met een mooie boezem en ik die nog vele zwangerschapskilo’s zou moeten afvallen. Maar dat moment is er nooit van gekomen…
Ze gaf nog aan nerveus te zijn
De avond voor de operatie belde ze mij nog dat ze het erg spannend vond. “Je gaat toch onder narcose…”, zei ze nerveus. En dat had ze nog nooit hoeven meemaken. Ik zei nog dat zoveel vrouwen een borstvergroting nemen en ernstige complicaties komen vrijwel nooit voor. “De kans dat je een heftig auto-ongeluk krijgt is veel groter, Nien. Ik spreek je morgen snel als je weer thuis bent.”
Ik begon mij zorgen te maken
De operatie zou om 12.00 klaar zijn. Toen ik om 14.30 nog niets had gehoord, belde ik haar vriend. Hij nam op en zei dat hij ook nog aan het wachten was. Ik dacht te horen dat hij niet helemaal als zichzelf klonk. Ik belde mijn vriend en deelde mijn gevoel, maar hij zei direct dat ik mij vast onterecht zorgen maakte. En, met een lach, of ik niet de badkamer alvast kon schoonmaken om de tijd te doden.
Er bleken complicaties te zijn
Om 16.30 belde haar vriend mij terug. Er waren complicaties maar hij kon niet zeggen wat precies. Haar ouders waren inmiddels ook in het ziekenhuis en hij zou mij op de hoogte houden. Ik had een heel naar gevoel, dit kon toch niet waar zijn. Precies bij Nina complicaties. Maar hoe erg konden complicaties zijn? Ik besloot Google raad te plegen maar veel wijzer werd ik niet met zo weinig informatie.
Dit kon niet, dit mocht niet!
Om 20.03 (ja ik weet de precieze tijd nog omdat ik later terug heb gekeken in mijn geschiedenis) belde haar vriend dat er heftige complicaties waren. Zo heftig, dat ze niet meer in leven was. Ik herinner me nog zijn exacte woorden: “Char, Nien is er niet meer, ze is er niet meer…” Ik verstijfde en voelde een koude rilling door mijn lichaam gaan. Dit kon niet, dit mocht niet! Wat kon er zijn gebeurd? Zo’n operatie gaat toch ‘altijd’ goed?! Of ieder geval nooit dat iemand overlijdt…
Dit was de grootste nachtemerrie die je maar kon bedenken
Ik kon niets meer uitbrengen, ik kon niet meer helder nadenken. Ik kon niets meer. Haar partner gaf aan dat hij mij later zou terugbellen als hij meer wist. Later bleek dat ze al eerder was overleden en dat haar ouders in eerste instantie nog geen familie of vrienden op de hoogte wilden stellen. Dit alles was voor iedereen natuurlijk de grootste nachtmerrie die je maar kon bedenken! Na enige tijd bleek dat de complicaties te maken hadden met een medische oorzaak, waarvan we allemaal niet wisten dat dit in haar lichaam speelde. Haar ouders weten dat ik dit verhaal deel, maar willen niet dat ik hier verder over in detail treed.
Tot op de dag van vandaag, nu zes jaar later, mis ik haar elke dag nog steeds ontzettend!
CHARLENE
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Er bestaan geen woorden die de lading dekken van jouw verdriet.
Jullie waren een eenheid, haar trots was jouw trots en andersom. Wat een geweldige vriendin ben je voor haar geweest.
Wat een geluk dat Nina zo’n onwijs lieve, betrouwbare en mooie beste vriendin heeft gehad in haar leven. Dat heeft ze in haar hart kunnen ervaren. Iemand die er voor haar was, met wijn en zoutjes en alles. Een beste vriendin die zelfs met haar zwangerschapskiloos naast het strakke lijf wil liggen van haar bestie, jaloezieloos. Charlene: jij hebt een meid, een vrouw, een knotsgekke en fijne beste vriendin gegeven. Je hebt haar leven versierd met alles dat je gaf. Ik wens je ontelbaar mooie herinneringen en een vol en goed leven.