Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Lees eerst deel 1: Sabrina was zwanger van een tweeling: “Met 33 weken werd ik opgenomen vanwege slechte bloedwaardes”
Telma was hoger in mijn buik geschoten
Op 14 mei 2022 ben ik bevallen van onze tweeling, Lulu en Telma, via mijn eerste keizersnede, op 33 weken en 5 dagen. Lulu werd als eerste uit mijn buik gehaald, en ik kon haar even snel knuffelen. Toen hoorde ik de arts zeggen: “Oei, de andere is weg!” Ik dacht nog: “Wat, hoe kan een baby nu weg zijn?” Wat bleek; mijn placenta had losgelaten en Telma was hoger in de buik geschoten. Zij had dus een moeilijkere start en kreeg extra zuurstof. Mijn man vroeg of hij bij mij moest blijven, maar dat was geen optie voor mij. “Ga maar snel knuffelen met de kleintjes!” zei ik.
Ik kreeg extra bloed vanwege de slechte waarden
Ik werd verder behandeld en daarna overgebracht naar de kamer, waar ik eindelijk zelf met mijn twee kleine popjes kon knuffelen en hun mooie gezichtjes kon bekijken. Wat leken ze op hun grote broers en zus. Ondertussen kreeg ik extra bloed, wat hard nodig was vanwege mijn slechte bloedwaarden. Telma kreeg, vooral door het knuffelen met papa, haar ademhaling helemaal onder controle. Ze deden het heel goed, en ook de eerste kennismaking met hun grote broers en zus was magisch.
Het ziekenhuis begreep niet dat ik mij niet zieker had gevoeld
Langzaam begon ik me ook weer wat beter te voelen, toen pas besefte ik hoe ziek ik eigenlijk was geweest. Veel verloskundigen kwamen zelfs zeggen: “Dat jij niet zieker bent geweest, begrijpen wij niet!” Die eerste dag en nacht heb ik gekolfd, zodat de meisjes die “gouden melk” konden krijgen. Daarna zijn we overgestapt op flesvoeding omdat dat voor mij beter voelde in onze gezinssituatie. De meisjes deden het in eerste instantie enorm goed.
Mijn keizersnede bleek geïnfecteerd
Na vier dagen kreeg Telma opnieuw ademhalingsproblemen en had ze weer extra zuurstof nodig. Na zes dagen merkte ik zelf een verdikking bij mijn keizersnede en zag dat deze enorm rood werd. Na onderzoek bleek dat ik een infectie had, en wel de ziekenhuisbacterie. Ik heb toen 15 weken een wiek in mijn wond gehad die elke ochtend en avond moest worden verzorgd. ’s Ochtends wachtte ik tot de verpleging was geweest, daarna ging ik naar het ziekenhuis om de hele dag te knuffelen met de meisjes, waarna ik ’s avonds naar huis ging om de grote kinderen in bed te leggen. Dan ging mijn man verder knuffelen met de kleintjes. De nacht bracht ik thuis door, omdat er in het ziekenhuis niet echt een bed voor me was én ik dacht dat ik mijn krachten moest opsparen voor wanneer de kleintjes eindelijk thuis zouden zijn.
Ons gezin draaide meteen erg goed
Na drie weken ziekenhuis mochten onze kleine meisjes eindelijk naar huis! Wat een enorme opluchting, we konden eindelijk écht genieten van ons gezin van zeven. Ik moet eerlijk zeggen, ik denk dat Lulu en Telma voorbestemd waren om ons gezin te voltooien; het voelde alsof het nooit anders was. De eerste maanden waren ontzettend pittig, dat ga ik niet ontkennen. Maar ik zou het nooit anders gewild hebben.
De band tussen onze kinderen is heel mooi om te zien
De meisjes zijn nu net twee jaar geworden en zijn de kleine prinsesjes in huis. Ze hebben een mooie band met hun grote broers en zus. Ook voor hen een dik applaus, want hoewel ze al klaar waren voor hun nieuwe rol, doen ze het nog beter dan ik had verwacht. Mijn man, die eigenlijk niet per se een vierde kindje wilde, heeft echt bewezen dat hij geboren is om een groot gezin mee groot te brengen. Hij heeft een enorm speciale band met Telma doordat zij in het begin zo dicht bij hem was.
Twee dingen die ik mee wil geven
Aan alle vrouwen die ooit via een keizersnede zijn bevallen, echt mijn petje af. Ik wist dat het zwaar was, maar ik had nooit gedacht dat het herstel zo intens kon zijn. En nee, ik wil natuurlijke bevallingen zeker niet onderschatten. Maar ik zou zelf nog tien keer liever natuurlijk bevallen dan nog één keer via een keizersnede. En volg altijd je gevoel als je zwanger bent. Als er iets niet goed voelt, ga dan voor die extra controle, bel naar het ziekenhuis, bel naar je verloskundige. Het is beter om tien keer te veel te gaan dan één keer te weinig. Ik besef dit omdat ik zelf bij elke zwangerschap mijn gevoel heb gevolgd, en dat bleek altijd juist te zijn. Ik wil niet teveel nadenken over wat er had kunnen gebeuren als ik toch niet naar het ziekenhuis was gegaan.
Mijn hartje is vol, ons huisje is vol, nu lekker verder genieten!
SABRINA
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
