Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!
Lees eerst de eerdere delen:
Mijn ex zette een mes op de keel van mijn zoontje
Ik raakte ernstig gewond na mishandeling door mijn vriend
Ik durfde niet te vluchten voor mijn gevaarlijke partner
Ik durf mijn man geen seconde alleen te laten met mijn kinderen
Mijn man werd zo woest dat de hele woonkamer in puin lag
Mijn ex dreigde mij, mijn kinderen en mijn ouders te vermoorden
Ik wilde niet dat de kraamzorg erachter kwam wat er zich in ons huis afspeelt
Mijn advocaat vroeg een straat- en contactverbod voor mijn ex aan
Ik meldde mijn zoon aan bij Bureau Jeugdzorg vanwege zijn grensoverschrijdende gedrag
De dag van de rechtzaak om het gezag van mijn kinderen
Ik besloot mijn kinderen uithuis te laten plaatsen
Mijn zoon staat anoniem ingeschreven op school, mijn ex mag ons niet vinden
Ik bracht mijn dochter (3) vrijwillig naar een crisispleeggezin
Truusje haar dochter (3) woont in een pleeggezin: “Ik mocht niet op haar verjaardag komen”
Ik startte een rechtzaak om mijn ex uit de ouderlijke macht te zetten
Mijn zoon heeft grote stappen gemaakt
Na bijna twee jaar is mijn zoon klaar met de behandelgroepen. Het gaat erg goed met hem. Natuurlijk zal het nog lang duren voordat alles wat we hebben meegemaakt een plekje heeft gekregen en hij er echt mee om kan gaan, maar ik durf te zeggen dat we al veel stappen vooruit hebben gezet. Hij durft zelfs buiten te spelen in de weekenden dat hij thuis is, zolang hij ons huis kan blijven zien. Ook slaapt hij weer alleen, wat fantastisch is.
Er kunnen zelfs messen op tafel liggen
En jawel, na ruim vijf jaar kunnen er weer messen op tafel liggen tijdens het avondeten. Je ziet nog steeds de spanning op zijn gezicht, maar hij kan het en doet het. Heel soms, echt zelden, mag ik hem zelfs een groot mes geven om het vlees te snijden. Trots en heel voorzichtig snijdt hij het vlees in stukjes voor iedereen, waarna hij het mes direct op het aanrecht legt. Het mag niet op tafel blijven liggen. We kunnen niet anders dan supertrots op hem zijn.
Ik wil voor hem alleen het allerbeste
Nu staat er een grote evaluatie op de groep gepland om te bespreken wat de beste vervolgstap is voor hem. Ik wil alleen het allerbeste, en stel de mensen daar dan ook heel wat vragen. Er zijn twee opties: terug naar huis, wat enorm veel zou vergen omdat hij nog steeds intensieve begeleiding en behandeling nodig heeft, of een gezinshuis. In de loop der jaren heb ik veel geleerd, en dus weet ik wat een gezinshuis inhoudt.
Iedereen kijkt de gedragswetenschapper vragend aan
Ik vroeg de gedragswetenschappers wat zij zouden doen. Wat is het beste voor mijn zoon? Ze wilden geen antwoord geven en zeiden dat ik die beslissing zelf moest maken. Toch drong ik aan: ik wilde hun eerlijke mening weten. Ik vroeg hen niet om de beslissing voor mij te nemen, maar om te vertellen wat het beste zou zijn. Iedereen aan tafel keek haar aan, en ze wisten dat ik niet zou wijken. Ondertussen hadden ze wel door dat ik de hemel naar beneden zou halen voor mijn kinderen.
Mijn zoon heeft intensieve begeleiding nodig
De gedragswetenschapper gaf uiteindelijk toe dat een gezinshuis het beste zou zijn. Daar zou er elke dag begeleiding zijn door een professional, en zouden de lijnen korter zijn als er iets geregeld moest worden. Ze begreep echter dat het moeilijk voor me zou zijn, omdat dan beide kinderen niet meer thuis zouden wonen. Waarop ik tegen iedereen aan tafel zei: “Ik weet dat mijn kinderen niet thuis zullen wonen. Ik weet dat ik ze niet heb kunnen beschermen. En ik weet dat het deels mijn schuld is dat ze in deze situatie zitten. Ik kan het niet meer terugdraaien. Maar ik zal alles doen wat in mijn macht ligt om hen te geven wat ze nodig hebben. En als ik dat niet ben, dan is dat de harde realiteit. Hoe moeilijk ik dat ook vind. Het is de afgelopen jaren duidelijk geworden dat we alle drie zo getraumatiseerd zijn, dat we elkaars trauma’s alleen maar versterken als we te lang bij elkaar zijn. En dat is niet onze schuld. Dit willen wij niet, dit overkomt ons.”
Ik reageerde dapper en krachtig
“Dus bij deze: de beslissing is duidelijk. Als een gezinshuis beter is voor mijn kind, dan is dat wat er gaat gebeuren. Regel het maar.” Niemand kon daar nog iets tegen inbrengen. Ze vonden me stuk voor stuk dapper en krachtig, omdat ik zo in het belang van mijn kinderen dacht. Toch vonden ze dat het niet mijn schuld was. Hoe vaak ze de afgelopen jaren ook probeerden me dat duidelijk te maken, in mijn hoofd en in mijn hart voelde ik me een slechte moeder omdat ik mijn kinderen niet had beschermd. Daardoor moeten mijn kinderen nu de rest van hun leven met een rugzakje leren leven.
Ik stelde echter één eis aan het gezinshuis: het moest een geheime plaatsing worden. Gelukkig hoefde ik niemand uit te leggen waarom ik dat wilde.
TRUUSJE
Insta: truusjevanzanten
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!
Op 14 september 2024 verschijnt het derde deel van mijn trilogie, *Achter mijn voordeur Familie*. *Achter mijn voordeur* en *Achter mijn voordeur: Het vervolg* zijn beide te bestellen op Bol.com.
