Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!
Lees eerst de eerdere delen:
Mijn ex zette een mes op de keel van mijn zoontje
Ik raakte ernstig gewond na mishandeling door mijn vriend
Ik durfde niet te vluchten voor mijn gevaarlijke partner
Ik durf mijn man geen seconde alleen te laten met mijn kinderen
Mijn man werd zo woest dat de hele woonkamer in puin lag
Mijn ex dreigde mij, mijn kinderen en mijn ouders te vermoorden
Ik wilde niet dat de kraamzorg erachter kwam wat er zich in ons huis afspeelt
Mijn advocaat vroeg een straat- en contactverbod voor mijn ex aan
Ik meldde mijn zoon aan bij Bureau Jeugdzorg vanwege zijn grensoverschrijdende gedrag
De dag van de rechtzaak om het gezag van mijn kinderen
Ik besloot mijn kinderen uithuis te laten plaatsen
Mijn zoon staat anoniem ingeschreven op school, mijn ex mag ons niet vinden
Ik bracht mijn dochter (3) vrijwillig naar een crisispleeggezin
Truusje haar dochter (3) woont in een pleeggezin: “Ik mocht niet op haar verjaardag komen”
Ik startte een rechtzaak om mijn ex uit de ouderlijke macht te zetten
Mijn ex wilde het gezag terug
In het pleeggezin van mijn dochter ging het gelukkig goed, en langzaam aan kon ik opkrabbelen uit alle ellende. Maar ik was er natuurlijk nog niet; de zitting van het hoger beroep moest nog komen. Zoals ik al voorspelde, had hij een hoger beroep ingediend en wilde hij zijn gezag terug. Toen het hoger beroep plaatsvond, werd gelukkig snel besloten dat ik het eenhoofdig gezag zou behouden. Wel moest ik elke maand een foto en een update naar hem mailen om hem op de hoogte te houden.
In het weekend zou mijn zoon naar huis mogen
Met mijn zoon ging het stapje voor stapje beter. Hij was bijna klaar met zijn verblijf op de psychiatrische afdeling en mocht daarna doorstromen naar een behandelgroep. Hoewel het spannend was, keek hij er wel naar uit. Hij zou doordeweeks op de groep verblijven en in het weekend naar huis mogen. Ik voelde me een falende moeder, omdat beide kinderen niet thuis woonden. Ik kon hen niet beschermen. Toch wist ik dat ik alles op alles zou zetten om mijn kinderen te geven wat ze nodig hadden. Ik zou de beste moeder op afstand worden, en als het nodig was, zou ik de hemel naar beneden halen.
Voordat ik het wist was mijn zoon al vetrokken
En toen was het zover: mijn zoon mocht naar de behandelgroep. Het was natuurlijk allemaal erg spannend, maar eenmaal daar aangekomen kwamen er gelijk allemaal kinderen naar ons toe gerend en vroegen ze of mijn zoon met hen mocht spelen. Voordat ik iets kon zeggen, was mijn zoon al vertrokken en klom hij hoog in een speelrek. Naast mij stond een begeleider, die zei dat het normaal was dat alle kinderen gelijk op een nieuw kind afrennen. Alle kinderen hebben hier hun eigen rugzakje. Ze zien niet van elkaar wat ze mankeren of dat ze anders zijn dan anderen. Het deed me goed om dit te horen, want ik was bang dat mijn zoon buiten de boot zou vallen of dat ze hem niet leuk zouden vinden. Hij kan soms nogal vreemd uit de hoek komen, en dat kan andere kinderen afschrikken.
We bespraken zijn ‘messenprobrobleem’
Het messenprobleem was natuurlijk nog niet helemaal opgelost, dus we bespraken hoe de groep hiermee om zou gaan. Mijn zoontje vond het van absoluut belang om de begeleider te vertellen dat je met een mes vlees mag snijden en boterhammen mag smeren, maar dat je geen kelen mag doorsnijden. Terwijl hij naar de begeleider wees, zakte deze meteen door zijn knieën en vertelde mijn zoon dat hij daar veilig was en dat dat absoluut niet zou gebeuren. Mijn zoon wilde hem dan wel laten zien hoe je het beste je vlees kunt snijden met een mes. Voorzichtig keek mijn zoon naar mij, en ik knikte naar hem. Dat was het teken dat hij het aandurfde die avond.
Het leek hem niet te interesseren dat hij het weekend pas thuis zou komen
Met lood in mijn schoenen liet ik mijn zoon achter, maar het leek hem niet eens te boeien. “Doei mama, ik bel je vanavond, oké, doeeeiii!” En weg was hij, samen met een meisje en een jongetje. Ze renden over het terrein naar enkele skelters. Op de terugweg belde ik mijn zus om te vertellen hoe het gegaan was, en we moesten allebei lachen. Het leek mijn zoon totaal niet te interesseren dat hij pas in het weekend weer naar huis zou komen. Stiekem hadden we ook niks anders verwacht. Er was hem beloofd dat hij veilig was, en dat zijn vader hem daar toch niet kon vinden. Mama had geknikt, dus het was goed.
Lees HIER verder.
TRUUSJE
Insta: truusjevanzanten
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!
Op 14 september 2024 verschijnt het derde deel van mijn trilogie, *Achter mijn voordeur Familie*. *Achter mijn voordeur* en *Achter mijn voordeur: Het vervolg* zijn beide te bestellen op Bol.com.
