Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen
Mijn opties voor vakantie zijn helaas beperkt
Elke zomer is het een terugkerende situatie. Terwijl andere ouders druk bezig zijn met het plannen van exotische vakanties naar verre oorden, zit ik thuis achter mijn laptop zoekend naar een betaalbare bestemming binnen Nederland. Als alleenstaande moeder van twee kinderen van 8 en 10 jaar oud, zijn mijn opties beperkt. Niet vanwege gebrek aan enthousiasme of creativiteit, maar simpelweg door de financiële werkelijkheid waarmee ik moet omgaan. De afgelopen jaren waren mijn kinderen nog te jong om echt te beseffen wat er allemaal mogelijk was buiten onze landsgrenzen, maar nu worden ze ouder en beginnen de vragen te komen.
Ik krijg steeds meer vragen van mijn kinderen
“Waarom gaan wij niet naar Spanje zoals Daan?”, vraagt mijn dochter terwijl ze met grote ogen naar me kijkt. “Of naar Bali, zoals Evi,” voegt mijn zoon er serieus aan toe, alsof hij zojuist een wereldwonder heeft ontdekt. Elke keer dat ze zoiets vragen, voel ik een knoop in mijn maag. Ik voel me schuldig, als een mislukking zelfs. Hoe leg ik hen uit dat het niet voor iedereen weggelegd is om naar tropische eilanden te vliegen? Dat we niet allemaal een Instagram-waardige vakantie kunnen boeken?
Hun teleurstelling is voor mij duidelijk
Als ik dan vertel dat we naar de Veluwe gaan, of een weekje naar een bungalowpark in Drenthe, zie ik de teleurstelling op hun gezichtjes. Ik probeer het nog extra leuk te brengen door leuke ervaringen naar voren te halen. Zoals die keer toen we precies een week met tropische temperaturen hadden geboekt en het echt even voelde alsof we ergens in Spanje zaten. Ze proberen het te verbergen, proberen blij te zijn, maar ik zie het. Ze weten dat het niet hetzelfde is als wat hun vriendjes meemaken. Het voelt alsof ik tekortschiet, alsof ik hen niet de jeugd kan geven die ze verdienen.
De bestemmingen van klasgenoten, daar is niet tegenop te boksen
Het moeilijkste moment kwam vorig jaar, toen Evi vertelde dat ze naar Bali ging. Bali, een bestemming waar in mijn beleving mensen naartoe gaan voor hun huwelijksreis. Maar tegenwoordig blijkbaar ook een bestemming is waar een klasgenootje “gewoon” even vier weken naar op zomervakantie gaat. Hoe moet ik mijn kinderen uitleggen dat dat simpelweg niet kan voor ons gezin? Hoe zeg ik dat we al blij moeten zijn als we een weekje weg kunnen, terwijl hun klasgenoten over witte stranden en turquoise water praten?
In hun ogen ligt de wereld voor iedereen open, behalve voor ons
Ik weet dat het niet alleen om de bestemmingen gaat. Mijn kinderen vragen niet alleen naar het “waarom”, maar ook naar het “waarom niet”. En dat “waarom niet” raakt me het diepst. Want in hun ogen ligt de wereld voor iedereen open, behalve voor ons. Ik wil dat ze begrijpen dat ik mijn best doe, dat ik ze probeer te geven wat ik kan. Maar ik ben bang dat ze op een dag alleen maar de beperkingen zullen zien, en niet de moeite die ik doe.
Ik wil niet dat ze het gevoel hebben iets te moeten missen
Soms probeer ik het goed te praten door te zeggen dat vakantie draait om samenzijn, om het genieten van elkaars gezelschap, waar we ook zijn. En daar geloof ik ook in, echt waar. Maar het is moeilijk om dat overtuigend over te brengen als je weet dat ze in hun achterhoofd nog steeds dromen van verdere en zelfs exotische bestemmingen. Ik wil niet dat ze het gevoel krijgen dat ze iets missen, dat ze “minder” zijn omdat we niet naar verre oorden kunnen.
Ik probeer ze elk jaar weer te verrassen
Elke zomer opnieuw zoek ik naar manieren om ze te verrassen, om de vakanties die we wel hebben, speciaal te maken. Ik speur het internet af naar goedkope uitstapjes, bezoekjes aan dierentuinen waar we nog niet zijn geweest, speurtochten in het bos, noem maar op. Maar zelfs dan weet ik dat het slechts een pleister op de wond is. Het zijn tijdelijke oplossingen voor een probleem dat ik niet echt kan oplossen.
Mijn schuldgevoel loslaten is lastig
Ik wil niet klagen, want ik weet dat we het in veel opzichten goed hebben. Maar het is moeilijk om het schuldgevoel los te laten. Ik vraag me af of mijn kinderen later zullen begrijpen hoeveel ik van ze hou, en hoeveel moeite ik doe om ze gelukkig te maken, ook al kan ik ze niet altijd geven wat ze willen. Want uiteindelijk is dat alles wat ik wil: dat ze gelukkig zijn, waar we ook zijn, en dat ze weten dat ik altijd mijn best doe voor hen.
MILA
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen
Ik kan me je schuldgevoel wel voorstellen, maar ik denk dat er open over zijn het beste is. Je hoeft ze niet af te snauwen dat ze blij mogen zijn dat ze überhaupt op vakantie kunnen, ik vind het logisch dat als kinderen om zich heen zulke verhalen horen, en vooral zien op social media waarschijnlijk, dat ze dat ook willen. Welke volwassene zou dat niet willen, laat staan een kind die geconfronteerd wordt met verschillen.
Toch denk ik dat het open zijn over je financiën meer begrip zal brengen bij je kinderen, of tenminste dan tackel je denk ik wel het gevoel dat je bang bent dat ze alleen terug zullen denken aan wat ze tekort zouden komen ipv dat ze jou waarderen.
Mijn ouders hadden het vroeger ook niet super breed, we gingen met een vouwcaravan uit het jaar 0 naar de camping in Frankrijk. Dit was wel echt een vakantiegevoel en ik denk ook wel haalbaar als je een weekje Nederland kunt betalen kun je ook wel de grens over een camping betalen. Kies een camping met zwembad en pinpongtafelen je hebt verder geen kosten aan uitjes. Een andere taal, sfeer, omgeving etc doet wonderen voor de beleving.
Misschien geef je hun wel levenswijsheid en motivatie mee als ze hun leven starten, mits je wel open bent over je situatie. Dan hebben zij een realistische verwachting van de toekomst in tegenstelling tot een hoop kinderen die denken dat alles hen maar vanzelf komt toewaaien.
Ik snap je gevoel, maar je bent een lieve moeder die haar best doet als ik het zo lees. Wie weet kun je toch wat meer wegsparen en over 2 of 3 jaar een wat duurdere vakantie naar het buitenland betalen. Al doe je het 1 x, die ervaring hebben jullie als gezin dan maar in de pocket.
Nog een idee. Heb je geen vriendin die ook alleenstaand is, om samen op vakantie te gaan en zo misschien kosten van het verblijf te delen?
een weekje Ardennen op een camping aan een kano riviertje is betaalbaar en een super vakantie gevoel!
Vind het een beetje overdreven. Wij zijn jarenlang met de kinderen in het huis van mijn ouders elke zomer gaan zitten. Niet alleen vanwege financiële redenen maar wel mede oorzaak. Nu sinds paar jaar vliegen maar ook maar Max 1 x per jaar terwijl klasgenoten misschien wel drie keer gaan. Je kunt niet alles hebben wat een ander heeft en dat is ook ok. Misschien dat uitleggen
Beste Mila ik snap je dillema bij mij hielp het om met de kinderen het rekensommetje te maken. Als ze zien dat een gewone maand wel rond te breien is maar er niet veel overblijft om op vakantie te gaan dan zal het begrip als ze ouder worden groeien. Blijf erg betrokken en doe leuke dingen met ze voer echte gesprekken met ze. Later als ze wat ouder zijn zullen ze het begrijpen. Mijn dochters begrijpen het ook sinds ze zelf een baantje hebben. Dit resulteerde erin dat ze mij meegenomen hebben op vakantie waar ik natuurlijk aan meebetaald heb maar zonder hun inbreng had het niet gekund. Als ze dit soort dingen doen voel je dat het goed zit met hun empathie. Blijf investeren in je kinderen het komt allemaal goed.
De reden dat de kinderen het blijven vragen is omdat ze niet open en eerlijk is. De kinderen hebben geen besef van geld en wat dingen kosten. Ik heb het dan niet alleen over vakanties, maar het dagelijkse leven. Laat ze zien wat het leven kost en wat er over blijft op je rekening. Laat ook zien wat andere gezinnen minstens betalen voor een vakantie Bali. Ze vragen het, omdat ze het waarschijnlijk oprecht niet begrijpen en niet omdat ze zich voor jou schamen. Die schaamte ligt bij jou.
Ik ben mensen die 10k uitgeven aan een weekje vakantie. We kunnen het betalen, maar we weigeren.
Fijn dat u met ons en de geïnterviewde deelt dat u 10k voor een weekje vakantie zou kunnen betalen. Ik denk dat ik namens iedereen spreek als ik zeg dat we er blij om zijn. Bedankt voor uw bemoedigende woorden.
Je kunt ook tot een cynische conclusie komen inderdaad. Wat ik wil zeggen is dat wij zuinig leven en zulke vakanties niet doen. Je weet niet hoe het leven van mensen achter de schermen is en dat ze dit met haar kinderen het best kan bespreken.
Er is niets mis met je als je geen verre reizen maakt en Joris lijkt de essentie te hebben gemist van wat ik probeer te zeggen. Zelfs als je wel geld hebt, hoef je het niet te doen, er is helemaal niets mis met mevrouw.
mooie reactie Bella. ik denk dat eerlijkheid cen openheid hier het antwoord is.
Als je alles gaat berekenen en de prijzen naast elkaar gaat leggen dan vallen de prijzen wel mee. je kan hun vertellen dat als jullie 2 jaar niet op vakantie gaan in nederland je daarna wel naar spanje kunnen. je moet vroeg boeken dus nu voor volgend jaar of het jaar erna. Als je in mederland naar een centerparcs gaat en daarnaast nog eten moet betalen , benzine dagje uit etc. ben je bijna net zoveel kwijt als een all inclusief in spanje voor 2 weken bijvoorbeeld. En ja , je kan ze vertellen dat het veel geld kost, het leven is duur. Misschien kan je kosten delen door met familie of een andere vriendin met kinderen samen wat te huren op een camping in frankrijk. Het leven kan zo voorbij , en cultuur en andere landen vind ik dat bij een opvoeding hoort. Alles wat je ze hier geeft aan cadeautjes en dagjes uit kan je opsparen voor een vakantie over 2 jaar in het buitenland dus als je kinderen dat willen moeten ze mee gaan in de keuzes die daar voor gemaakt moeten worden. Als jullie dat willen is het haalbaar.
Dus het prijsverschil valt wel mee? En uw oplossing zou zijn om in plaats van 3 keer in Nederland 1 keer naar het buitenland te gaan. Iets zegt me dat u dan verwacht dat het dan ongeveer drie keer zo duur is. “Valt wel mee”.
waarom dit schuld gevoel. het gaat erom dat je het samen gezellig hebt en dat hoef niet veel geld te kosten. Diegene die naar buitenland gaat krijt misschien veel minder aandacht ouders. Dus kijk niet naar wat andere doet, maar geniet van het samen zij met je kinderen.
Ik begrijp best dat het als falen voelt voor je omdat je ze nog zoveel meer gunt! Maar zo zou ik het echt niet zien als ik jou was. Wij gaan ook niet naar verre oorden maar Duitsland en Luxemburg zijn ook al andere landen met mooie meren, beekjes en voldoende activiteiten die niks of weinig kosten.
Onze kinderen hebben ook de Bali gangers maar ook kinderen die nirt gaan in de klas. Wij maken onze keuzes en ze hebben elk jaar weer prachtige vakanties waar ze vrienden maken en weken over napraten.
Het is maar in welk perspectief je het plaatst en welke uitleg je eraan geeft.
misschien zijn ze oud genoeg om te werken? of t nu klusjes zijn, een eigen bedrijfje of bij een onderneming. zo leren ze de waarde van geld. Misschien kunnen ze meesparen voor een vakantie?
Als ik het interview zo lees, denk ik dat de kinderen 8 en 10 jaar oud zijn. Beetje jong voor werken, laat staan voor een “eigen bedrijfje”, denkt u niet?
Wij hebben zat te besteden, maar gaan ook elk jaar in Nederland op vakantie. We hebben weinig reistijd en de kinderen kunnen alle andere kinderen op de camping gewoon verstaan. Bovendien hebben wij geen last van vliegschaamte, doordat we alleen een klein stukje met de auto gaan. Ik zou niet weten waarom dit zielig is voor de kinderen. Ze vinden het geweldig!
Ik ken nog maar weinig mensen die vaak verre reizen maken. de klimaatschade die je met een verre vliegreis aanricht, is gewoon te groot om dat vaak te doen
Dus maak je niet druk, je kinderen komen niks te kort.
Mensen die wel (vaak) naar het buitenland vliegen, die hebben geen last van vliegschaamte – u mogelijk juist wel.
“het buitenland” is nogal groot. het verschilt wezenlijk of je een weekje naar de Eifel gaat of 4 weken naar Bali. Zelf zoeken we graag een goedkoop apartementje uit in een kleinere plaats uit langs bij oorbeeld de Moezel. Die zijn echt goedkoper dan een vakantiepark. Niet ver, maar echt anders, andere taal, cultuur, etcetera. Daar zou je eens naar kunnen kijken.
tot zover mogelijke “oplossingen”.
want uiteraard is op vakantie gaan meer dan weggaan. mijn dochter kreeg van een ” vriendin” – omdat we niet iedere vakantie naar een all inclusive hotel in Spanje of Griekenland gaan- gezegd “onder welke steen leef jij”.
Nou, dat kan ik je zeggen: wij wandelen de “Moselsteig” tussen druivenranken, langs best stijle paden en ontdekken riviertjes. En bestuderen ondertussen mestkevers, paddestoelen, en wat me maar tegen komen. en onder het wandelen worden complete verhalen verzonnen. Wij ontdekken ” verborgen” kastelen en leren over de geschiedenis ervan. Wij badderen in de monding van een beekje en zien daar de vissen in het heldere water en gaan op onderzoek uit wat het voor vissen zijn ( en sommige van ons proberen ze met de hand te vangen). we leren dat als er dan over de rivier schepen aankomen, deze eerst het water wegduwen, dan na het schip het water weer terug klotst en er daardoor kleine golven ontstaan….
Allemaal niet groots, maar wel samen.
Hoeveel mensen denk je dat er een lening af sluiten on op vakantie te kunnen gaan?
Enkel en alleen om ook te zeggen kijk eens waar wij zijn geweest en vervolgens t hele jaar bezig zijn met afbetalen.
In Nederland op een camping is het prima vakantie vieren met iedere dag animatie .
Geniet hier van en ook in ons land kan je prachtige herinneringen maken geloof me ik was daar.
waar is de vader in dit verhaal? Dit mis ik wel een beetje. Veel vrouwen verstoten de vader en gaan dan het slachtoffer spelen. Maar dat hoeft natuurlijk hier niet aan de orde te zijn.
Sorry, maar wat is dit nu voor vraag? Kunnen we niet beter op de situatie in gaan zoals deze is i.p.v. de focus weerleggen. En vervolgens zeggen dat het niet zo hoeft te zijn.
ik denk dat het probleem bij haarzelf ligt. Misschien mist ze het zelf het meest of is ze zelfs een beetje jaloers. er is niets mis mee om gewoon in Nederland te blijven of zelfs thuis. Het gaat erom wat je er zelf van maakt, dat zijn de dingen die de kinderen zich later herinneren.
PS wij vertellen gewoon dat we een vakantie naar het buitenland niet kunnen betalen en als ze die prijzen boren dan begrijpen ze dat ook wel
Wij hebben 3 kinderen en zijn nooit naar het buitenland geweest. de oudste is nu 12 en de denkt inderdaad dat degene die jaar het buitenland gaan meer hebben, maar de anderen van 10 en 9 hebben enorm veel plezier met alles wat we doen. eigenlijk is water en zand of een bos of crossbaan al voldoende.
je hoeft je nergens voor te schamen. het is meer dat het in kinderen hun neus geduwd wordt tegenwoordig door social media.
ik zelf ging ook niet naar het buitenland, ja een keer met een soort reis met de bus naar spanje.maar dat werdt vergoed via een instantie. en vaak op eenouder vakantie of met de hele familie naar Centerparcs, of bij opa en oma op de camping. Maar ik heb nooit het gevoel gehad dat ik wat te kort. Spanje was in mijn beleving niet eens anders als een vakantie in Nederland. uiteindelijk is de liefde en aandacht het belangrijkste waar je ook bent. En het kost tegenwoordig ook zo veel, dat mogen kinderen best weten. ik kreeg laatst ook een zoon van een vriendin ja wij gaan niet vliegen. want ik had het over nieuw paspoort maken. toen zij hij voor het vliegen . ik zo ja, en toen zei hij ook wij gaan niet vliegen . en toen ook uitgelegd. ik heb maar 1 kindje, jullie zijn al totaal met 5 en dat is ook gewoon veel duurder en niet te doen.
Ik heb een dochter van 20 jaar. Wij konden ook nooit op vakantie, zelfs geen weekje. Ik heb het altijd gewoon eerlijk uitgelegd, dat we dat niet konden betalen. En raad eens? Ze heeft het nooit gemist. Zij kan enorm genieten van een wandeling in het bos, rondje museum etc. Als jij niet minderwaardig denkt over je vakanties, doen de kinderen het ook niet. Mijn dochter is er niet slechter van geworden.
juist. Heb je gelijk in. Hier hetzelfde.
Een bungalow in Nederland kost volgens mij veel meer dan kamperen in Frankrijk. ik stond laatst in het hoogseizoen voor 21,60 per nacht met zijn 4en. Een tent en wat kampeeruitrusting kost op marktplaats ook niet veel.
Tja, dat kan, maar ik vind kamperen in een tent geen vakantie. En naar Frankrijk rijden kan zomaar €500 aan brandstof en tol kosten (nog even los van de verdere kosten voor de auto).
Met de prius in de zomer naar parijs iets meer dan een volle tank a 75 euro ( circa 160 voor een retour ) je kan makkelijk buiten de tolwegen om rijden dan duurt t alleen langer . Scheelde mij sws tussen de 60 en 90 euro vanuit cannes qua tolkosten. Cannes was uiteraard iets verder dus iets meer kosten, maar dan zit je helemaal in zuid frankrijk . Ik zelf geef niets om chique hotels dus vond ik een budget hotel vlakbij een centrum en vlakbij openbaar vervoer in genevilliers . Per nacht 50 euro , eigen badkamer en airco . 20 minuten met de rer van parijs zelf af . Oh en de auto gratis op het terrein geparkeerd van het hotel. Cannes was wat duurder qua hotel kosten . Maar ik probeer hier te laten zien dat naar frankrijk dikke prima kan met een laag budget als je t van te voren uitstippelt .
Lastig dat je je zo voelt maar ik vind geen verre reizen maken absoluut niets om je voor te schamen. Integendeel, voor mij geldt eerder het omgekeerde. Meerdere keren per jaar een megavervuilende vliegtuigreis maken vind ik eerder beschamend en een heel immoreel voorbeeld voor kinderen. Je eigen plezier is belangrijker dan het welzijn van anderen ergens anders op de planeet en mensen in de (nabije) toekomst. Terwijl je in de buurt zoveel mooie plekken en leuke vakantiebestemmingen hebt, voor elks wat wils. En dankzij de vele vliegtuigreizen steeds meer tropische temperaturen…
dit heeft niets met alleenstaande moeder te maken. Tot een jaar geleden was ik dat ook en gingen we 3x per jaar op vakantie naar het buitenland. Nu als samengesteld gezin is het lastiger. Alles kost meer en heb ik geen kgb meer.
Maar je kunt je kind toch zeggen het gaat niet. Leer ze juist wat geld is en hoe duur het is en dat jij niet in die positie bent.
mijn vader was schilder en verdiende alleen de kost. wij gingen niet vaak met vakantie en altijd in Nederland. ik wist hoe het zat en had daar als kind juist enorm veel respect voor.
Als je sinds je nieuwe relatie geen kgb meer ontvangt, zal het gezamenlijke inkomen fors boven de 100k liggen. Het voordeel van een nieuwe relatie is toch dat je een deel van de kosten kunt delen?
waarom je schamen dat je niet naar buitenland op reis kunt gaan, belangrijkste is dat de kinderen eten en naar school kunnen gaan, dat ze een leven hebben die jij kan betalen, denk jij dat iedere getrouwde koppels naar buitenland kunnen reizen, sommige hebben dromen voor een eigen huis, en dan moet er ook veel gerekend worden, waar ligt jij van wakker, van op reis te gaan, je moet eerlijk zijn tegen je kinderen, en hun de waarheid vertellen, dat alles duur is , wat is er beschaamd over, zo is leven, ik heb er ook alleen voor gestaan, en ik ben weer alleen, ik ben altijd eerlijk, zo voelt je gelukkig, en de kinderen, begrijpen dat wel, tot zolang dat je de kinderen kunt geven, wat ze nodig hebben, dan moet je content zijn, verwacht niet wat je niet kan betalen, probeer gelukkig te zijn, met wat je bereikt, er zijn veel mensen, die niet kunnen op reis gaan.
Ik vind het triest dat je je hier zo schuldig over voelt. Je kinderen voelen dat en krijgen zo een bevestiging dat het toch wel zielig voor hen is. Je kan het ook anders bekijken en dit naar hen uistralen. Het is best jammer dat het nu niet kan maar het is wat het is. We zijn gezond en kunnen in Nederland wel op vakantie, joepie! Er zijn legio kindeten die nooit op vakantie kunnen. Bedenk voor jezelf dat kinderen hier ook iets van leren nml dat geld eindig is. Veel kinderen leren dat niet meer wat in hun volwassen leven tot problemen leidt. Ben zelf absoluut niet met luxe opgegroeid, natuurlijk vind je dat als kind niet altijd leuk. maar niet alles kan altijd leuk zijn in het leven, ook goed als je dat al meekrijgt Bovendien heeft her bij mij erin geresulteerd dat ik zo blij kan zijn met dingen die ik heb of kan veroorloven. kan nog altijd haast kinderlijk blij zijn met een paar nieuwe schoen bijvoorbeeld. Veel levensvreugde gewenst!
Sorry, maar wij hebben ook heel lang niet naar het buitenland kunnen gaan.
wij hebben een seizoens plaats genomen en later een jaar plaats. wij hebben nu voor 2000 per jaar euro, elke vakantie vakantie maar ook elk weekend. onze kinderen vonden en vinden het daar heerlijk en hebben daar ook vrienden en zelfs vakantie werk.
het is wat je er zelf van maakt. vanuit de positieve gedachten kan je veel. maar ga je vooral niet meten aan anderen.
waarom je schamen dat je niet naar buitenland op reis kunt gaan, belangrijkste is dat de kinderen eten en naar school kunnen gaan, dat ze een leven hebben die jij kan betalen, denk jij dat iedere getrouwde koppels naar buitenland kunnen reizen, sommige hebben dromen voor een eigen huis, en dan moet er ook veel gerekend worden, waar ligt jij van wakker, van op reis te gaan, je moet eerlijk zijn tegen je kinderen, en hun de waarheid vertellen, dat alles duur is , wat is er beschaamd over, zo is leven, ik heb er ook alleen voor gestaan, en ik ben weer alleen, ik ben altijd eerlijk, zo voelt je gelukkig, en de kinderen, begrijpen dat wel, tot zolang dat je de kinderen kunt geven, wat ze nodig hebben, dan moet je content zijn, verwacht niet wat je niet kan betalen, probeer gelukkig te zijn, met wat je bereikt, er zijn veel mensen, die niet kunnen op reis gaan.
Eh, 2k per jaar is voor veel mensen heel veel geld voor een vakantie, hoor.
Als ik zo hoor wat klasgenootjes van kinderen doen, varieert het van niet op vakantie tot wekenlang en intercontinentaal. Met allebei is niets mis, maar ik snap wel dat hoe ouder ze worden, hoe meer ze meekrijgen van wat anderen doen en kunnen zonder te snappen waarom zij dat niet kunnen.
Ik kan dit moeilijk begrijpen. Ik ben een alleenstaande moeder van 2 jongens met de leeftijden van 11 en 14 jaar. Ik kan absoluut niet op vakantie naar het buitenland en zelfs niet eens een weekje weg in Nederland, niet eens een dagje Efteling. Ik probeer mijn kinderen te laten genieten van de kleine dingen in het leven. Ga regelmatig de natuur in met ze, spelletjes doen, zwembad opzetten, zelf vuur maken of voer verschillende interessante gesprekken over nu en de toekomst… voor zo ver dat op deze leeftijd kan. Er zijn zoveel activiteiten die je kunt bedenken om met de kinderen te doen zonder je schuldig te hoeven voelen dat je ze geen vakantie in het buitenland kunt bieden. Ik denk dat je jezelf dan tekort doet en het mogelijk zelf nog niet geaccepteerd hebt. Niet dat je het niet jammer kan vinden, want tuurlijk kun je dat jammer vinden. Probeer geen verwachtingen te creëren bij de kinderen die er niet hoeven te zijn. En ga het gesprek aan met jouw kinderen i.p.v. een uitweg blijven zoeken om het, voor jouw gevoel, goed te doen. En ja, ik denk dat als andere gezinnen inderdaad verre reizen plannen ook niet echt meehelpt. Maar dat is de kloof die steeds weer groter wordt in Nederland. Sommige gezinnen kunnen haast niets en sommige gezinnen lijken financieel nergens naar te hoeven kijken. En wat op Instagram staat is niet veel zeggend. Het is vaak aandacht vragen, maar als je gelukkig bent met jezelf hoef je de buitenwereld niet via sociale media te laten zien wat je allemaal meemaakt. (ik heb niets tegen sociale media, maar hang je geluk daar niet aan op.) Probeer er samen iets moois van te maken en koester de tijd die je samen in goede gezondheid mag doorbrengen.
Respect
Ik kan me bijna niet voorstellen dat alle klasgenoten naar het buitenland toe gaan, weet dat er bij mijn dochter ook genoeg klasgenoten zijn die helemaal niet op vakantie gaan ook niet een weekje Nederland.
Ik ben ook alleenstaand en wissel het een beetje af de ene keer een stedentrip de andere keer een weekje een bungalow in Nederland en dat ontloopt elkaar qua prijs echt niet.
Wij zijn beide niet van de strandvakanties, volgend jaar willen we een rondreis met de bus gaan doen.
Ik kan het me voorstellen hoe het is als alleenstaande ouder om je kind niet zomaar een verre vakantie te kunnen geven. ik heb ik gehad, inmiddels is dat gelukkig niet meer zo doordat ik een nieuwe relatie heb van meer als tien jaar.
Ik weet wel dat er zijn fondsen voor deze soort gevallen. Ik heb toen destijds gebruik van kunnen maken.
Ik ben ze gaan zoeken want een vakantie is letterlijk, voor mij het nemen van tijd om herinneringen te maken met je kind(eren).
Trouwens er zijn mensen die deze vakanties nemen omdat ze anders hun familie in het buitenland nooit zouden kunnen zien.
Hopelijk heeft iemand wat aan deze stichtingen vooor alleenstaande ouders. 🙂
Fonds voor de vakantie van alleenstaande moeders
Alleenstaande moeders komen vaak niet toe aan ontspanning en rust. Laat staan aan een vakantie. Zeker als zij in een moeilijke financiële situatie zitten zoals een bijstandsuitkering. Stichting Blijdesteyn biedt deze vrouwen een vakantiebeurs aan ter waarde van maximaal € 750,- voor een vakantie naar keuze.
Het Hendrik Pierson Fonds biedt zowel alleenstaande vaders als moeder de financiële mogelijkheid om een korte periode met elkaar op vakantie te gaan. Dit georganiseerd in samenwerking met de Stichting Reis met je Hart. Deze stichting onderhoudt het contact met zowel het gezin als de hulpverleners van maatschappelijke organisaties, die hulp bieden aan alleenstaande ouders.
mijn leukste herinneringen zijn die dagjes weg…een dagje strand met een patatje als toetje..
we vinden het allemaal.maar normaal dat we de hele wereld over vliegen. denk aan het milieu, een goede omgeving voor later is in mijn optiek toch echt belangrijker…
wij gaan sowieso niet ver met de kids…en het gaat idd om samen herinneringen te maken.
Ik snap het helemaal. Was vroeger ook kind van een alleenstaande moeder. Gelukkig waardeerde mijn vader het vele werk/zorg voor ons en gaf hij zijn vakantie geld aan mijn moeder zodat we weg konden gaan. Bewaar deze brief voor uw kinderen. Als ze dit later lezen zullen ze weten hoe graag u dit anders gewild had.
terwijl ik dit lees valt mijn mond open van verbazing!
waarom zou je je kinderen niet gewoon kunnen vertellen dat een dure vakantie niet haalbaar is?
je heb het erover dat ze nu niet de vakantie krijgen die ze verdienen, wat een flauwekul! ze mogen blij zijn dat ze uberhaupt weg kunnen, vertel ze dat maar eens!
helemaal mee eens!!!
Helemaal mee eens.
Ken je de opmerking laat OMA thuis, Esther? (opvattingen, meningen en adviezen). 😉
Mila deelt haar persoonlijke verhaal dat gebaseerd is op haar gevoel. Dat jij daar anders tegenaan kijkt is prima, maar waarom zou je dat op een veroordelende manier terug geven?
Laat Suzanne thuis zou ook best kunnen. Esther reageert gewoon met een reactie. Hou je valse goeddoenerij voor je en bemoei je niet met reacties van anderen die vrij zijn om te reageren in een: commentsectie. 😉
Dat ging er dus ook door mij heen!
Beste Mila,
Ik zou me daar als ik jou was echt geen zorgen maken. Gezelligheid en een moeder die er voor hun is is toch het belangrijkste. Ik ben zelf in mijn leven 1x ver weg op vakantie geweest (Kroatie) maar ik vond dit vakantie niet specialer of beter dan alle anderen.
Nu ik zelf 30+ ben wil ik zelf ook absoluut niet meer buiten de Benelux/Nederland op vakantie.
Want dichter bij huis beschadig je het klimaat minder als met een vliegreis/lange bus of autorit. Je wordt veel minder snel wagenzien en tenslotte is er in Nederland genoeg leuks te beleven. Zo zijn we net terug van een weekje camperen op de grens van bos/akkers/rivier. Wandelen door het bos over bruggetjes en met een trekvlot overstekend. daarnaast met de pluktrein door een fruitboomgaard en veel spelen in de zand/waterspeeltuin op de camping de kinderen en dus ook wij hebben genoten.