Sonja heeft een sleutel van ons huis, iets wat ik in het begin handig vond. Maar nu voelt het meer als een vloek dan een zegen. Ze komt onaangekondigd binnen, soms meerdere keren per week, en het stoort me enorm. Ze belt nooit om te vragen of het uitkomt, ze staat gewoon voor de deur, klaar om mijn huishouden over te nemen.
Ik had net mijn zoon Cobus (3) en dochtertje Sjaan (ruim 1) op bed gelegd voor hun middagdutje
Ik hoorde de sleutel in het slot draaien. Mijn hart zonk in mijn schoenen. Daar was ze weer, met haar gebruikelijke energie en een tas vol spullen. Sonja zette de tassen op het aanrecht en begon meteen met het uitpakken van verse groenten van de markt. Ik probeerde mijn irritatie te verbergen en groette haar beleefd, maar vanbinnen kookte ik. Ze had de neiging om mijn dagelijkse routine volledig overhoop te gooien. Ze reorganiseerde mijn keukenkastjes, vouwde mijn wasgoed (ook mijn strings!) en vond het zelfs nodig om de kinderen in bad te doen zonder te overleggen.
Toen Jan die avond thuiskwam, besloot ik mijn frustraties te uiten
Ik vertelde hem hoe Sonja elke week binnenkwam zonder te bellen, alles veranderde in huis en deed wat ze wilde met de kinderen. Het voelde alsof ik geen controle meer had over mijn eigen huis. Jan probeerde me te kalmeren en beloofde met haar te praten. Maar die week erop gebeurde hetzelfde. Sonja stond weer voor de deur, dit keer met een doos vol speelgoed voor de kinderen. In allerlei vreselijke kleuren, en plastic. Dat wilde ik echt niet in huis! Ze was altijd enthousiast en vol energie. Ze bedoelde het waarschijnlijk goed. Ze wilde alleen maar helpen. Maar het was serieus ongepast.
Mijn frustratie groeide met de dag
Ik voelde me opgesloten in mijn eigen huis. Jan probeerde te bemiddelen, maar het leek alsof hij niet echt doorhad hoe diep mijn ergernis zat. Op een ochtend, toen ik net Cobus naar de peuterspeelzaal had gebracht en Sjaan in haar kinderstoel zat te eten, hoorde ik de deur weer opengaan. Dit keer voelde ik een golf van vastberadenheid over me heen komen. Ik moest dit aanpakken. Sonja kwam naar binnen met haar gebruikelijke vrolijkheid en begon meteen met het opruimen van de keuken en het zetten van koffie.
Ik waardeerde alles wat ze voor ons deed, maar het was belangrijk voor mij dat ze eerst belde voordat ze langskwam
Het voelde vaak alsof ik geen controle meer had over mijn eigen huis en dat was erg stressvol voor mij. Ik vond het doodeng om te zeggen. Sonja leek het echter wel te begrijpen, maar de weken erna veranderde er weer niets. “Hoe kan dit?”, vroeg ik me af. Ze bleef onaangekondigd langskomen, en mijn geduld op de proef stellen. Op een middag, terwijl de kinderen hun middagdutje deden, hoorde ik de sleutel in het slot. Ik probeerde mijn irritatie te verbergen. Sonja kwam binnen met een mand vol wasgoed. Ze wilde mijn bed afhalen, iets waar ik helemaal niet om gevraagd had. Het was haar manier om te helpen, maar het voelde als een invasie van mijn persoonlijke ruimte. En al helemaal met mijn gezamenlijke bed!
Die avond, nadat Jan thuiskwam, besloot ik opnieuw met hem te praten
Ik vond dat hij moest optreden. Kom op zeg, het is zijn moeder! “Jan, we moeten echt iets doen aan je moeder. Ze komt elke week onaangekondigd binnen en ik word er gek van”, zei ik. Jan knikte begripvol, maar ik zag dat hij zich ongemakkelijk voelde. “Ik zal met haar praten, Laila. Ze bedoelt het echt goed”, zei hij. Ik wist dat hij gelijk had. Sonja bedoelde het goed, maar haar constante aanwezigheid en bemoeienis zorgden voor een enorme stress. Ik wist dat Jan het zou laten zitten. Ik stond er letterlijk alleen voor. Dus de dagen werden weken, en de situatie veranderde niet. Sonja bleef onaangekondigd langskomen en mijn geduld raakte op.
Ik liep op mijn tenen
De dagen leken zich voort te slepen, elke dag gevuld met dezelfde routine. Sonja’s onaangekondigde bezoekjes bleven doorgaan en het leek alsof ik constant op mijn tenen liep in mijn eigen huis. Ik kreeg het idee dat Sonja graag mijn huishouden overnam. Ik besloot om haar aan te spreken op haar gedrag. Het moest. Ik was echter bang dat ze het niet zou gaan snappen. En dat er ruzie op de loer lag. We waren beiden namelijk best dominant.
De confrontatie met Sonja
Sonja kwam binnen met haar gebruikelijke vrolijkheid, maar dit keer zou het anders zijn. Ik liep naar haar toe, met opgekropte frustratie. Ik vertelde haar rustig hoe haar onaangekondigde bezoekjes mij stoorden. Sonja keek me geschrokken aan. Ze zei: “Ik bedoel het goed. Ik wil jullie helpen. Ik dacht dat ik altijd welkom was.” Defensief. Sonja huilde en liep weg. ze liet me achter met een schuldgevoel. Dit was ook niet echt de bedoeling, ruzie. Ik had wel het idee dat dat onvermijdelijk was. Ik had al meerdere keren aangegeven eerst te bellen.
Jan bemiddelde natuurlijk direct tussen ons
Na deze bom, deden we allebei, Sonja en ik, alsof er niets gebeurd was. Sonja kwam echter minder op bezoek, zeker niet onaangekondigd en liet het contact voornamelijk via Jan gaan. Onze relatie is nu anders. We zijn afstandelijker. Het voelt dubbel. Ik weet eigenlijk niet of deze situatie slechter of beter is… Het is wat het is.
LAILA
Wat zijn de schoonmoeders toch de ene of de andere uiterste🤭En nooit in het midden.
Schoonmoeder uit het verhaal komt met verse groenten van de markt, volgende dag neemt ze speelgoed, wil graag kleinkinderen zien en met hun bezig zijn, moeder met huishuiden helpen en wat takken overnemen. Zou wel te opdringerig voelen, snap ik wel, maar ze staan wel klaar en wil wel helpen.Op haar manier natuurlijk, waar niet iedereen blij van wordt😁
Nou ik zou nog bijna willen ruilen, want mijn schoonmoeder wil nooit helpen, laat maar staan huishouden, ook niet toen mijn jongens babys waren. Speelgoed of oppassen, logeren een keertje? ho maar.
Maar met snoep en chips volproppen als we op bezoek zijn is zo gebeurt.
Ik hoop dat ik ooit een goede begripvolle oma kan worden😁
Dom en naïef vrouwtje, de beste oplossing was een nieuw slot op de deur zetten, dan was het afgelopen geweest.
tegenwoordig zijn de huisvrouwen zielige en afhankelijke wezens.
jouw huis en jouw regels.
exact! wie niet luisteren moet voelen doei schoonmoeder. Opzouten zeg pft
nou ik had het wst eerder aangegeven dat dit niet de bedoeling was van de sleutel dat het was voor nood gevallen en als je op bezoek wil komen bel eerst even of het wel uit komt. En ook al zijn het je kinderen (zoon) blijf met je poten uit mijn kastjes je schoonmoeder denkt dat het ook haar huis is nee dus. Ik zou gelijk de sleutel terug vragen. Ik heb ook de sleutels van mijn 2 zonen zou het niet in mijn hoofd halen ze tegebruiken gewoon eerst vragen of mijn bezoekje uitkomt en dan gewoon aanbellen sleutel gewoon thuis laten het is hun domein kom op zeg.
“Mijn schoonmoeder Sonja verstoord ons gezinsleven”. Misschien moet de (eind)redactie de basale fout nog even herstellen?
Ik geloof niet dat ik nu een populaire gedachte voed, maar ik denk dat de rol van de echtgenoot veel groter had moeten zijn. Als zij de confrontatie met schoonmoeder stevig heeft genomen, zal zij in de ogen van schoonmama snel de kwade pier zijn. Om dat te voorkomen had zoonlief de confrontatie moeten aangaan. Ik spreek uit ervaring met een schoonmoeder die een anti-sociale persoonlijkheidsstoornis heeft en waarbij mijn echtgenoot heel duidelijke grenzen heeft gesteld. Ik ben verbaasd over de Jan uit dit verhaal die zich kennelijk drukker maakt hoe hij te boek staat bij zijn moeder (of geen confrontatie aandurft), dan dat hij bezorgd is om wat zijn moeder teweeg brengt bij zijn vrouw.
Voorts is hier de grens tussen willen helpen en controlerend gedrag voor schoonmoeder kennelijk veel te vaag geweest. Het is maar de vraag of zij ooit zelf had kunnen inzien wat een geaccepteerde grens is. Het kan zijn dat als haar bemoeizuchtige, grensoverschrijdende gedrag voortkomt uit psychische issues, zij nooit zal inzien wat haar gedrag teweeg brengt. De bom waarover op het einde van het verhaal wordt gesproken lijkt onvermijdelijk. De situatie waarin ze nu verkeren is toch een betere dan daarvoor. Een gevangene zijn in je eigen huis en iemand anders de controle over je gezin laten nemen is zeer onwenselijk en op termijn schadelijk voor je psychische gezondheid.
Haha, je hebt wel een hele lieve behulpzame schoonmoeder. Maar, begrijp zeker je irritatie. 😉
Ze is in haar element bij jullie. En behoorlijk pro actief. Ik denk dat ze jou een leuke schoondochter vind en ook heel gezellig. Bij jullie voelt ze zich nuttig.
Er zijn veel vrouwen die last hebben van het lege nest syndroom, zodra de kinderen het huis uit zijn en dan op kamers. En dan die stilte…. En als er dan kleinkinderen komen dan leven ze helemaal op. Ik heb een oude schoonmoeder van bijna 90 jaar en die bedankt me heel vaak dat ze kleinkinderen heeft. Zo dankbaar is ze. Maar die was vroeger, toen mijn dochter nog klein was net zoals jouw schoonmoeder. Soms ook om gillend gek van te worden. Gelukkig zei mijn man er iets van. Ze ging al het eten op houdbaarheidsdatum controleren, ook de provisiekast en mochten we uitleggen waarom we dit niet weg hadden gegooid.
Mijn eigen moeder had een soort strijktik. Alles moest worden gestreken, tot en met het ondergoed. Bedden verschonen en opmaken. Verse bloemen op tafel. En de drie R’en. Kortom structuur. Dus ook exact 10 uur koffie drinken, 12:30 uur eten, 15:00 uur thee en 18 uur avondeten. Ook geen minuut later…Als ik er aan terug denk moet ik alleen maar lachen. Ze is van de oude generatie verpleegkundigen….eveneens als mijn schoonmoeder.
Maar gewoon tegen je schoonmoeder zeggen. Ik vind het heel gezellig dat je er bent en waardeer je hulp, maar kun je laten weten dat je langs komt, want soms schrik ik ervan. En dat vind ik niet fijn. Omdat ik ook andere dingen heb.
Kortom door haar enthousiasme ziet ze haar eigen gedrag niet. 😉
Het is wat schoonmoeders en schoondochters een terugkomend thema. Probeer de situatie van jouw kant en de kant van je schoonmoeder te bekijken. Maak een afspraak met je schoonmoeder en probeer elkaar te ontmoeten in het gesprek.
Mijn verhaal als schoonmoeder kwam ik ook weleens onverwachts en dacht er goed aan te doen om even de afwas te doen of zoiets. Mijn schoondochter heeft mij laten weten dat het niet gewenst is en dat ik van tevoren moet bellen of ik langs kan komen. ( haar agenda). Prima afstand genomen en kom alleen op de verjaardagen op afgesproken tijdstip. Onverwachts kreeg ze rugklachten en kon langere tijd weinig tot niets. Mijn zoon trok het bij niet meer en gezien de wachtlijsten duurde het maanden dat er hulp zou kunnen komen. Gezien hun situatie heb ik mijn hulp aangeboden. Ja mij hulp was welkom. Zo gezegd zo gedaan. Mijn schoondochter was blij met de hulp en ik ben blij dat ik wat heb mogen betekenen. De relatie is verbeterd maar toch blijft ik op afstand om dat er een barstje is. Mijn advies is praat met elkaar.
Iedereen is het dus met elkaar eens. Alleen is het niet voor iedereen even gemakkelijk om “ de confrontatie “ aan te gaan. Dit is voor niemand leuk
ze respecteerde je grenzen niet omdat je nooit duidelijk grenzen aangegeven hebt. de schoonmoeder is vast niet de enige die er jouw grenzen gaat.
schoonmoeder is ongevoelig voor zachte woorden. je zal harde woorden moeten gebruiken om haar te laten weten wat je wil.
verander de sloten.
De beste stuurlui staan nog steeds aan wal.
Dat blijkt uit de adviezen die sommigen geven.
ik had ook zo”n situatie, maar dan met mijn moeder. ze liep ongevraagd mijn huis binnen, regelde mijn huishouden en foeterde me in het bijzijn van mijn kinderen uit omdat ik naar haar mening de boel niet goed organiseerde. Het kwam zo ver dat ik op half overspannen raakte. Totdat mijn zoontje van vijf na de zoveelste tirade vlak voor mijn moeder ging staan en zei: Oma u moet u er niet mee bemoeien, het is mama haar huis, daar hebt u niets over te zeggen, mama moet het doen zoals zij dat wil!
Het is nooit helemaal goed gekomen, maar.hierna werd het wel leefbaar.
Goedbedoeld of niet, dit gedrag is ongepast en totaal respectloos. Je moet dit nooit toelaten, zeker niet in je eigen huis!
Misschien had het geholpen als je had gevraagd of zij vroeger ook een moeder had die een sleutel van haar huis had, haar huishouden deed en haar kinderen verzorgde.
Natuurlijk zal ze hier dan op reageren dat dat niet het geval is geweest. Anders had jouw man dat nog wel geweten.
Dan is er een opening om te zeggen dat jij het ook graag alleen wil doen, net als zij vroeger. Dat dit jouw gezin is en dat jullie samen dit willen doen.
Ga zelf een keer onverwachts met je kids naar haar met speelgoed en kijkj hoe ze daar op reageetd en je kan dan zeggen dat je even naar een vriendin gaat op de koffie
of spreek af dat je de ene week bij haar komt en de andere week bij jou misschien ook een optie
ik vind het gewoon ongepast, snap die moeder ook niet, dat je je niet kunt inleven in dat je zoon en schoondochter een eigen leven heeft. Ze wilt graag de controle behouden. Ik vind het helemaal niet zo lief. Dit gedrag heeft meer met moeder te maken, dan met zoon en schoondochter.
Ze respecteert hun grenzen niet en kan ze niet loslaten. Misschien verveelt ze zich.
Ik vind dat de schoondochter het goed heeft gedaan, misschien iets te lang laten door sudderen. Maar het gedrag heeft meer met moeder dan met schoondochter te maken.
Zelf had ik aangegeven als ze gelijk binnen kwam: “kunnen we zo even met elkaar praten als we koffie drinken?” Ik was dan eerst begonnen dat wat je gaat vertellen geen persoonlijke aanval is want dat je haar als persoon een lief mens vindt maar dat je met iets zit waarvan je vindt dat er een oplossing voor moet komen.Dat jij je niet geheel thuis voelt in je eigen huis en dat het komt doordat zij zomaar binnen komt en de huishouding van je overneemt ga niet verder vingerwijzen en voorbeelden noemen. Geef aan dat je bij wijze van spreken met een string door huis wilt huppelen en volwassen bent en geen hulp wilt hebben hoe lief zij het ook bedoelt. Als je hulp nodig hebt haar heus dan wel benadert en als zij langs wilt komen dan altijd welkom is maar dat zij geen onderdeel van het gezin is maar een lieve (schoon) moeder, oma. Dat jij ook liever hebt dat zij zo handelt. Dus heel af en toe langs komen dus zo 1x in de 2 weken en als het een keer vaker of minder is dat het natuurlijk ook geen probleem is. Maar dat zij dan op visite is. Dat zij echt niet de sleutel hoef in te leveren maar het wel even waardeert als ze wilt komen even belt om te horen of het past. Dat je soms ook gewoom zin hebt om alleen te zijn met je kinderen in huis. Als ze komt eerst vraagt of ze wat kan doen en als dat zo is dat je het dan wel aan geeft.
Kortom aangeven wat jij wilt want het is jouw huis en gezin.
Sommige mensen hebben een bord voor hun kop, hoe vaak is niet aangegeven dat Laila problemen had met de gang van zaken? Ik had zo’n moeder, bijv meteen bij binnenkomst mijn planten controleren, eventueel dood blad verwijderen. Het voordeel met je eigen moeder is dan dat je haar heel goed kent en minder rem hebt de waarheid te zeggen.
Kan door mijn ervaring komen, maar ik geloof niet in goede bedoelingen. Dan wil je nl een goede verstandhouding en niet de controle. Het is zo vanuit wat de moeder van belang vindt, wat ook blijkt uit langskomen wanneer het haar uitkomt. Je eigen leegte opvullen door de deur uit te gaan en je zgn onmisbaar maken.
Schuldgevoel is totaal onnodig, je hebt recht op je eigen ruimte. Het past wel bij niet goed kunnen opkomen voor jezelf.
Ik ķrijg bij dit verhaal het idee dat de schoonmoeder zelf voldoening zoekt in haar taken in plaats van dat ze kijkt naar wat nodig is. Een “de navelstreng niet kunnen doorknippen” gevalletje.
My mother in law did the samething. I came to live in her house. She told her son that she should be able to come into the house any time she wanted to. She would show up several times a week and at different times. I would catch het snooping in my cupboards and other things. I could complain all I wanted and she would deny what ever I would say. I told her many times in all kinds of ways that I was not happy with this but nothing helped. I am not kidding but I had no idea how to deal with her. However at the end of her life she needed care. My sister in law and I took turns taking care of her. I tried to be respectful but my sil was not nice at all. She would yell at our mil in her week and she would insist that I would be more strict. This went in for 3 yrs. Then the mother died. I was atotal wreck. I also became “deaf”. My body shut down. I had had enough. It took about 2 yrs then I could hear again. Now our youngest dau has come to live with us after having been gone for 20 yrs. She lives in our tiny upstairs. She does her thing and I do mine. Respect for each other is very important. That is the clue.
Misschien te lang door laten sudderen.
Het lijkt of je schoonmoeder het niet duidelijk begrepen had.
Sommige mensen hebben echt duidelijkheid nodig.
Ik denk dat dan zo’n confrontatie in 1x hard aankomt.
Ik zou er zelf nog een keer over praten.
Misschien een keer samen lunchen ofzo.
wauw, wat een vreemde reactie. Bijna alsof het niet om haar verhaal en frustratie gaat maar die van jezelf. probeer je eens te verplaatsen in een ander paar schoenen en niet zo snel te oordelen
Beste ,
ik zeg altijd eigen huisje ,tuintje maar als je de situatie van Laila niet hebt meegemaakt weet je eigenlijk niet over wat je spreekt een schoonouder of familie of vriend,die zomaar binnenkomt wanneer het past ,dat is ongepast je belt eerst aan of er iemand thuis is vandaag om langs te komen wanneer het past,ook is dat met goede bedoelingen, je hebt ook een privé leven waar je recht op hebt dat is de realiteit
you should be happy that you have an extra help with the kids and househokd just make it clear that she is always welcome. Be very clear that you are not happy at all about walking in uninvited. As you get such a flight when you hear someone coming through the front door. Please send a text message to tell you I shall pop around in 30 mins. You can reply whether you will be home or not..
ik had niet eens de sleutel gegeven.
je zal maar effe lekker naakt willen lopen in huis als de kinderen er niet zijn en zij komt plotseling binnen🤣🤣.
goed dat je het uiteindelijk hebt gezegd maar had je eerder moeten doen.
en met dat huilen van dr dat doet ze om jouw een schuld gevoel te geven.
Misschien een idee om je schoonmoeder een dag in de week/twee weken/per maand op te laten passen ? Dan kun jij iets voor jezelf gaan doen die dag, bv afspreken met een vriendin, sporten of iets anders…. of, indien je een baan hebt, dan op jou werkdag. Zij kan dan die dag helemaal besteden aan de kleinkinderen en eventueel nog wat in huis doen of eten koken…. laat het haar zelf invullen. Hopelijk allebei blij en jij hebt er dan geen ‘last’ van…misschien juist gemak van.
het is zijn moeder , moet hij het oplossen
ik had een extra slot geplaats “voor de veiligheid”;
O sorry kom je er niet in? de deur zit op slot want ik verwachtte niemand als je even belt voortaan zorg ik dat de deur open is.
Natuurlijk is het lief dat Sonja wil helpen. Maar hoe ze dat aanpakt is wel een beetje overtrokken. Het gaat wel om iemands huishouden. Sonja moet wel begrijpen dat als ze wil helpen, dat het beter is om dat af te stemmen met de schoondochter. Het gaat wel om de privacy van laatstgenoemde.
Dus: blijft communiceren en stem op elkaar af zou ik zeggen.
communicatie 🙂
ineens zijn Nederlanders niet meer zo direct
je kan toch initiatief tonen?
je belt stochtens, hoi Sonja kom je vandaag langs? kan je me helpen met….?
Wat een lastige situatie. Sonja lijkt me een hele lieve vrouw die heel graag wil helpen. Ze vergeet alleen te vragen welke hulp jullie nodig hebben en vult het zelf in. Is het een idee om haar een bloemetje te geven voor alle hulp die ze geboden heeft? Je kunt haar dan vertellen dat je waardeert dat ze wil helpen en vertellen welke hulp jullie nodig hebben.
Ik zou deze situatie verschrikkelijk vinden. Het is jouw huis, jouw regels, maar ze doet zo haar best. Dan moet je haar ook nog confronteren dat je het niet leuk vindt. Natuurlijk vindt zij dat niet leuk om te horen.
Als ik jou was zou ik er nog een keer op terug komen. Nu blijft het ook zo in de lucht hangen. Zeg dat het voor jou belangrijk is dat je van te voren weet wanneer ze komt, dat je bijv niet in je string op de bank ligt. Dat je het waardeert wat ze allemaal voor je doet. En dat plastic speelgoed moet je dan maar even voor lief nemen 😉
Hopelijk gaat het snel beter met jullie band.
met je eens. bespreek hoe zij het nu vindt gaan, dat je waardeert en graag wilt dat zij jou ook begrijpt.
zo’n mensen kennen hun eigen grenzen niet, sorry hè, beseft ze zelf niet dat dit niet gepast is, dat doe je gewoon niet zomaar binnen vallen schoonmoeder of niet,dees is er grat over. Is respectloos gedrag 🙄
het is zijn moeder.. dus het is gemoedelijker als hij eerst met haar praat. dan ontstaat er niet direct ruzie. vreemd dat je dat niet snapt.
het is zíjn moeder. logisch dat híj degene is die haar aan moet spreken. nogal slap dat hij dat niet steviger gedaan heeft.
Ik had het anders aangepakt: zorgen dat je man een dagje thuis is, hem verleiden, sex op de bank hebben en hopen dat je schoonmoeder pardoes binnen komt lopen terwijl jullie van bil gaan.
Geheid dat ze dan voortaan belt of iig aanbelt, hahahahaha
dat lijkt me een zeer goede oplossing hahaha
ik zou een keer naar Sonja’s huis gaan en dan de bedden afhalen, de keukenkastjes anders inruimen , de stoelen verzetten en de wasmachine aanzetten. pas dan ervaart ze hoe ergerlijk dit is!!!
ik heb ook een sleutel van het huis van mijn zoon en schoondochter. respecteer altijd dat het hun huis is en ga nooit zonder toestemming naar binnen. mijn zoon heeft ook een sleutel van mijn huis. in geval van nood kan hij erin.
maak duidelijke afspraken.
u heeft t te lang door laten gaan. zelf oplossen en niet uw man
waarom niet gelijk confronteren via jou zelf en niet via je man. jij hebt er last van.
bij ons is het zo dat manlief kan ergeren an dingen van mijn familie. hij zegt het gelijk zodat er geen irritatie komt
nou fantastisch dat je man dit zelf kan, maar in sommige situaties is het makkelijker als je het zelf tegen je familie zegt zodat er geen ruzies ontstaan.