Cato mag met oudjaarsdag naar huis, net na middernacht maakt ze een nare val

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen

Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!

Lees eerst de vorige delen:

Deel 1: Mijn dochter heeft opgezette klieren in haar hals

Deel 2: Stiekem lees ik het formulier wat mee gaat naar de OK, ik schrik wat hier allemaal op staat

Deel 3: Ik voel mij steenkoud na het telefoontje van de arts; dit mag niet, dit kan niet

Deel 4: Cato (12) heeft kanker en krijgt een vreselijk bericht

Deel 5: De kanker bij mijn dochter blijkt al in het gevorderd stadium te zitten

Deel 6: Iemand in de wachtkamer wenst mij sterkte, maar de ernst dringt nog niet tot mij door

Deel 7: Was er maar eerder geluisterd naar mijn moedergevoel, dan was de kanker nog niet zo ver gevorderd

Deel 8: Cato (12) heeft kanker: “Deze uitslagen zijn bepalend voor de behandeling”

Deel 9: “Ik slik mijn tranen in als de eerste chemo in het lichaam van mijn dochter druppelt”

Deel 10: Een brief aan mijn buurvrouw die een einde maakte aan haar leven

Deel 11: Cato (12) krijgt haar eerste blok chemo’s

Deel 12: Ik schrik: Cato heeft diepblauwe lippen en is kortademig

Deel 13: Ik kijk naar de achterbank en zie Cato steeds verder afglijden, ik zeg tegen Stef: “Alarmlichten aan en over de vluchtstrook” 

Deel 14: Cato blijkt gevaarlijk hoge leverwaarden te hebben, de chemo wordt gestaakt

Deel 15: Cato (12) haar lever werkt amper meer, maar voor een transplantatie komt ze niet in aanmerking

Deel 16: Carola: “Had mijn dochter maar ‘gewoon’ alleen kanker”

Deel 17: Carola haar dochter (12) heeft kanker: “Het moment waar we allemaal zo tegenop zagen, brak aan”

Cato krijgt zelfs presentjes van het ziekenhuis

Terwijl ik over de afdeling loop, zie ik ineens de verpleegkundige die bij het slechtnieuwsgesprek was. We praten even, en ze is ontzettend opgelucht dat het allemaal goed is afgelopen. Ze dekt de tafel feestelijk voor ons in Cato’s kamer, inclusief een tafelkleed en nepkaarsjes. Zo ontzettend lief. Cato krijgt ook nog een kerstcadeau: een loom knutselpakket. Ze maakt een sleutelhanger voor de verpleegkundige, die haar op haar beurt een lief cadeautje teruggeeft: een handgemaakt kerstboompje van fimoklei voor aan haar kanjerketting. Cato is er erg blij mee. Het is hartverwarmend om te zien hoe iedereen zijn of haar best doet om er een bijzondere kerst voor ons van te maken. Tweede kerstdag verloopt rustig, en op woensdag komt een bekende Youtubester, “Beautenezz”, langs op haar kamer. 

Het protocol wordt weer opgestart

De dag erop starten ze weer met het protocol. Ik zie er best tegenop, maar ze verzekeren ons dat ze Cato goed in de gaten zullen houden. De komende vier dagen krijgt ze via het infuus Cytarabine toegediend, en dit wordt de komende vier weken elke week vier dagen achter elkaar herhaald, inclusief twee lumbaalpuncties. Ook slikt ze een maand lang elke avond chemotabletten (6MP). Aan het eind van deze reeks krijgt ze nog afsluitend de chemo Cyclofosfamide. Ze laten al voorzichtig doorschemeren dat ze, als alles rustig verloopt, misschien met oud en nieuw naar huis mag. Dat zou geweldig zijn.

Ik ben blij, maar zie er ook tegenop alle zorg alleen te moeten doen

Alle waarden blijven stabiel, dus op oudejaarsdag mag ze inderdaad naar huis. Voordat we vertrekken, vraag ik nog wel even een gesprek aan met de zaalarts. Ik ben superblij dat we naar huis mogen, maar zie er ook tegenop om de zorg nu alleen te doen, zonder de hulp van het team van het Prinses Máxima Centrum. Gelukkig staat er over twee dagen alweer een controleafspraak gepland. Met een tas vol medicijnen en bepakt en bezakt met spullen, kaartjes en ballonnen rijden we die ochtend op tijd naar huis om samen het jaar af te sluiten en het nieuwe jaar te beginnen.

Cato maakt een lelijke val

Jim heeft voor Cato een vuurpijl gekocht van Make-A-Wish. Ze kan een wens op een papiertje schrijven en deze in de pijl stoppen. Als ze die avond om twaalf uur samen met Stef de pijl aansteekt, wil ze zich omdraaien en wegrennen, maar haar benen blijven staan en ze valt hard op de straat. Stef helpt haar overeind en ze roept: “Kijk, daar gaat de pijl!” Zij is de enige die de pijl in de lucht ziet ontploffen. Wij kijken allemaal alleen naar haar.

Ik voel mij ontzettend schuldig

Ze zegt dat haar benen bleven staan en ze niet kon rennen. Stom. We hadden dit kunnen weten; door de chemo en de lange ziekenhuisopname willen haar benen niet. We zetten haar binnen op de bank. Ze heeft een kapotte knie en haar kin is geschaafd. Ze heeft zich flink bezeerd. We zijn allemaal van slag en gaan vroeg naar bed. Ik verlies haar de komende tijd niet uit het oog en ze slaapt voorlopig bij mij, zodat ik haar in de gaten kan houden. Wat een rottig begin van het nieuwe jaar. 

Wat we zeker weten is dat het een zwaar jaar gaat worden

Hopelijk gaat het vanaf nu wat rustiger, zonder onverwachte dingen. Maar ik weet ook dat we er nog lang niet zijn. We zullen moeten afwachten wat het nieuwe jaar ons brengt. Gelukkig gaan we wel samen het nieuwe jaar in, en kunnen we in ieder geval weer vooruit kijken. Dat dit jaar zwaar gaat worden besef ik maar al te goed.

WORDT VERVOLGD

CAROLA

Insta: carola_muntel

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen

Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!