Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Abonneer je op deze reeks via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een berichtje zodra er een nieuw deel wordt geplaatst!
Lees eerst de eerdere delen:
Mijn ex zette een mes op de keel van mijn zoontje
Ik raakte ernstig gewond na mishandeling door mijn vriend
Ik durfde niet te vluchten voor mijn gevaarlijke partner
Ik durf mijn man geen seconde alleen te laten met mijn kinderen
Mijn man werd zo woest dat de hele woonkamer in puin lag
Mijn ex dreigde mij, mijn kinderen en mijn ouders te vermoorden
Ik wilde niet dat de kraamzorg erachter kwam wat er zich in ons huis afspeelt
Mijn advocaat vroeg een straat- en contactverbod voor mijn ex aan
Ik meldde mijn zoon aan bij Bureau Jeugdzorg vanwege zijn grensoverschrijdende gedrag
Ik overwoog eenhoofdig gezag aan te vragen
Omdat hij ons op geen enkel ogenblik met rust zou laten. En omdat het bleek dat mijn beide kinderen behoorlijke schade hadden opgelopen door hetgeen er allemaal gebeurd was, had ik samen met mij advocaat een gesprek gehad. En daarnaast natuurlijk ook met de mensen van het Medisch Kinderdagverblijf en de mevrouw van de Jeugdzorg. Duidelijk werd dat ik misschien beter voor eenhoofdig gezag kon gaan. Mijn kinderen zouden niet veilig zijn bij hem en hij was ook absoluut niet veranderd na de straf die hij gekregen had voor de jarenlange ellende.
Ik ging zwetend en trillend de rechtbank in
Al snel diende de eerste zitting voor het gezag. Totaal niet geslapen en doodsbang voor de zitting stapte ik bij een kennis in de auto. Mijn zus ging ook mee. Zwetend en trillend ging ik de rechtbank in. Mijn zus ging op een punt staan waar ze hem kon zien aankomen. De kennis zat naast mij samen met mijn advocaat en er stonden vier beveiligers in de buurt. Elke keer al die beveiligers, wij leerden ze al snel kennen. Zodra ik een zitting had, waren ze er. Het gaf een veilig gevoel, maar nog steeds doodsbang in elkaar gedoken ging ik naar binnen in de rechtbank.
Twee agenten bleven bij mij voor mijn veiligheid
“Mevrouw van Zanten”, ik schrok me kapot toen de bode mij riep. Ik mocht als eerste naar binnen, tegelijk met twee agenten. Ze bleven achter mij en mijn advocaat staan tot hij met zijn advocaat ook zat. De rechter, een vrij imposante man, keek mij indringend aan en ik werd steeds kleiner. Hij begon zijn praatje en stelde zijn vragen. Ik durfde geen eens naar links te kijken. Daar zat hij en als blikken konden doden was ik terplekke dood neergedonderd. Hij was, zoals verwacht, furieus dat ik hem uit het gezag wilde hebben.
Ik schrok van de uitspraak
De rechter was kort maar zeer duidelijk en hield de zaak een half jaar aan zodat er onderzoek gedaan kon worden door de Raad van Kinderbescherming. Ik schrok en de rechter zag mijn gezicht verschieten. “Mevrouw, doet u maar rustig. Er gebeurt niets. De Raad gaat onderzoek doen om te kijken of ik inderdaad meneer uit het gezag moet zetten. Over een half jaar komen jullie terug en dan zal ik gelijk een uitspraak doen.” Ik durfde nog net instemmend te knikken en te bedanken.
Mijn ex schreeuwde naar de rechter
Heel voorzichtig keek ik naar hem. Hij zat onderuit gezakt op een stoel met zijn armen over elkaar. Hij keek van mij naar de rechter. Ee kwam nog net geen vuur uit zijn ogen en hij mompelde iets waarop de rechter gelijk naar hem keek ‘’Wat zegt u meneer?” “Dat haar dit toch niet gaat lukken. Ik ga mijn gezag gewoon houden, let jij maar eens op”, schreeuwde hij naar de rechter. Hij keek ons aan.
Ik durfde buiten pas weer te ademen
De rechter sloot de zitting en per direct stonden er twee agenten achter mij en mijn advocaat. Ik schrok me lam en dook in elkaar. “Doet u maar rustig mevrouw, loopt u maar met ons mee.” Pas toen we buiten de rechtbank stonden durfde ik adem te halen en stak gelijk een sigaret aan. Mijn advocaat, een klein vrouwtje, maar wat een vrouw. Ze was trots op mij dat ik daar gewoon had gestaan.
Ik kreeg een brief van de Raad van de Kinderbescherming dat we samen op gesprek moesten komen
Binnen een week kreeg ik de brief van de Raad van de Kinderbescherming. Ik moest op gesprek komen, met de vader. Huilend belde ik op dat ik niet durfde. Ze vroegen wat dingen uit en besloten per direct dat de afspraken apart zouden plaatsvinden. Dat zou een groot spektakel worden.
Ik niets opmerken aan hun gezichten
Een week later, doodsbang, ging ik samen met een kennis naar de afspraak. In de gang zat ik te wachten, zenuwachtig en bang, niet wetende wat er op mij af zou gaan komen. Opeens werd mijn naam geroepen en weer schrok ik me wezenloos. We mochten mee lopen naar een kantoortje waar we wel anderhalf uur hebben gezeten. Er werden enorm veel vragen gesteld en ik moest nog veel meer vertellen. Na het gesprek lieten ze niets merken. Ik kon niets aan de gezichten aflezen en dat vond ik misschien nog wel spannender dan die zittingen.
Hij stuurde me berichten dat hij mij kapot zou maken
Diezelfde middag had hij ook een gesprek, maar ik was al veilig thuis in mijn huisje met alles op slot. Er zou mij nu niks gebeuren. Ten minste dat dacht ik. Al snel begon ik berichten te krijgen op mijn pc. Het was hem, trillend las ik de berichten. Hij zou me kapot maken en de meneer van de Raad zou ervoor zorgen dat hij zijn kinderen weer kon zien. De meneer van de Raad vond mij namelijk een slechte moeder omdat ik mijn kinderen weg hield. De meneer van de Raad was volgens hem zeer duidelijk geweest: er moest weer omgang komen…
Lees HIER het vervolg.
TRUUSJE heeft een boek geschreven. Klik HIER voor het boek.
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Abonneer je op deze reeks via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een berichtje zodra er een nieuw deel wordt geplaatst!
