Als huismoeder van twee kinderen, Saar (6 jaar) en Cas (5 jaar), is mijn dag altijd gevuld met een eindeloze lijst van taken
Mijn man, Pepijn, werkt fulltime als projectmanager en is vaak van huis. Hoewel hij zijn best doet om te helpen als hij thuis is, ligt de verantwoordelijkheid voor het huishouden grotendeels bij mij. Na jaren van zelf alles proberen te doen, heb ik besloten dat het tijd is om Saar en Cas meer bij het huishouden te betrekken. Dit is zeker ook om mij te ontlasten, maar ook om hen te leren wat verantwoordelijkheid en samenwerking betekent.
Het idee om Saar en Cas meer verantwoordelijkheden te geven, ontstond op een dag toen ik uitgeput op de bank zat na een lange dag van schoonmaken, koken en opruimen
Terwijl ik de was aan het vouwen was en hen zag spelen, besefte ik dat ze oud genoeg waren om mij te helpen. Het was toch van de zotte dat ik alles maar alleen moest doen. Ze zouden er bovendien van leren. Ik gaf ze nuttige vaardigheden mee voor de toekomst.
De volgende ochtend begon ik met het uitleggen van mijn plan tijdens het ontbijt
“Saar, Cas, ik wil jullie ergens over vertellen. Het is best veel werk om het huis schoon en netjes te houden, en ik kan jullie hulp goed gebruiken. Ik ga jullie allebei een paar taakjes geven die jullie elke dag kunnen doen.” Saar keek me nieuwsgierig aan: “Wat voor taakjes, mama?” “Nou”, begon ik, Saar, jij bent al 6 jaar en kunt me helpen met de vaatwasser in- en uitruimen. Cas, jij kunt helpen met het dekken en afruimen van de tafel. We zullen het samen doen en ik zal jullie alles stap voor stap uitleggen.” Cas zijn ogen werden groot: “Mag ik dan ook met de stofzuiger spelen?”. Ik moest lachen om zijn enthousiasme. “Ja, Cas, je mag ook helpen met stofzuigen, maar eerst de tafel.”
Die middag maakte ik een schema voor de kinderen met hun dagelijkse taakjes
Saar zou helpen met de vaatwasser, haar bed opmaken en haar eigen kamer opruimen. Cas zou de tafel dekken en afruimen, helpen met het stofzuigen van de woonkamer en zijn speelgoed opruimen. Het schema hing ik op de koelkast, zodat het voor iedereen zichtbaar was. Ik vroeg me af of het niet teveel taakjes waren. “We zullen het wel merken”, besloot ik. De eerste dagen verliepen niet zonder hobbels. Saar had moeite om de juiste plekjes in de vaatwasser te vinden en Cas vergat vaak dat hij moest helpen met de tafel. Maar met herhaling begon het steeds te gaan. Ik merkte dat het hen een gevoel van trots gaf om bij te dragen. Saar begon zelfs suggesties te doen over hoe we de taken nog beter konden verdelen.
In de loop van de weken zag ik een duidelijke verandering in ons huishouden
Het werd een gezinsproject waar iedereen bij betrokken was. Saar vond het ook leuk om samen met mij het eten te koken, en Cas ontdekte een voorliefde voor stofzuigen. Terwijl ik daar juist zo’n hekel aan had! Door hen verantwoordelijkheden te geven, merkte ik ook dat hun zelfvertrouwen groeide. Ze voelden zich belangrijk, omdat ze bijdroegen aan het huishouden.
Natuurlijk waren er ook momenten van frustratie
Zoals toen Cas per ongeluk verschillende glazen liet vallen terwijl hij de tafel aan het afruimen was, of toen Saar boos werd, omdat ze liever wilde buiten spelen dan haar kamer opruimen. Er zijn best wat ruzies geweest. Af en toe wilden de kinderen niet meewerken. Op zulke momenten moet je juist doorzetten. Door die zure appel heenbijten. Natuurlijk, dacht ik ook soms: “Laat maar, ik doe het zelf wel, dat gaat sneller”. Maar dat moet je niet doen. Ik geef mijn kinderen de tijd en goede instructies.
Mijn man vond het in eerste instantie overdreven
“Dat komt wel als ze ouder zijn”, zei hij. Maar ook hij vindt het nu goed gaan. Het mooiste resultaat was dat ons huis een plek werd waar iedereen een rol speelde in het onderhoud. Het was niet langer alleen mijn taak om alles schoon en georganiseerd te houden. We deden het samen, als een team. En terwijl ik de was vouwde of het avondeten bereidde, wist ik dat ik er niet alleen voor stond. Door Saar en Cas te betrekken bij het huishouden, ontdekte ik dat ik niet alleen hun vaardigheden had vergroot, maar ook onze band als gezin had versterkt. Het huishouden was niet langer een zware last die ik alleen droeg. Ik kan het echt elk gezin aanraden.
CHRISTINE
Lijkt me niet meer dan normaal vanaf een jaar of 3.
hoeft ook niet echt een opgesteld takenpakket te zijn, gewoon vanaf ze klein zijn automatisch betrekken bij de taken. als ze klein zijn vinden ze dat leuk ook al win je er zelf geen tijd mee , maar zo is het niet van moeten maar wordt het een automatisme, en willen ze later even iets anders doen, deed ik daar niet moeilijk over.
Mijn kindje is 2,5 jaar en helpt ook gewoon mee met opruimen of de tafel dekken. Dit lijkt mij volkomen normaal.
Als je gaat wachten totdat ze 12 jaar zijn, dan hebben ze er natuurlijk geen zin meer in om het te leren, want ze hebben 12 jaar niks hoeven doen in het huishouden.
De titel klonk veelbelovend. Ik dacht ‘hier kan ik iets van leren’, maar alles wat opgesomd wordt vind ik heel standaard. Het zijn eigenlijk zaken waarvan mijn zoontje al vanaf zijn 2 jaar helpt. Ok, het is niet allemaal even goed gedaan, maar hij is betrokken, verantwoordelijk, fier en ik merk echt al een hele evolutie nu tegenover een jaar geleden.
@Marjolein
Dat vond ik nou ook. Mijn kindje helpt ook al mee vanaf 2 jaar. Lijkt mij volkomen normaal 🤷
helemaal eens! ik 4 kinderen In de leeftijd van 6 tot 12 jaar en die helpen in de ochtendspits mee: ik trek de bovenverdieping glad, de 1 ruimt de vaatwasser in, de ander de tafel af en de volgende ruimt brood, beleg etc. op. Ook je eigen kamer glad houden en de badkamer na drogen horen er gewoon bij. We doen het met elkaar. Ook al is het soms protest
niets mis mee om vroeg de kinderen te betrekken in het verdelen van taken. Het maakt niet uit uit hoeveel kinderen het gezin bestaat, het maakt het leven, vooral van moeders, ‘n stuk aangenamer, ook om kinderen te laten zien hoe blij ze ervan wordt.