Onze eerste zwangerschap. Ik was zwanger van een meisje! Alleen wij wisten dat, verder hadden we het geheim gehouden. Ik had een top zwangerschap. Geen last van kwaaltjes. Ik floot door de zwangerschap heen. Vier weken voor mijn uitgerekende datum ben ik gestopt met werken. Samen met mijn partner hadden we afgesproken om in het ziekenhuis te bevallen. Gewoon omdat het ons een veilig idee leek. We wisten niet wat we konden verwachten, dus mocht er iets misgaan, dan was er altijd iemand in de buurt die in kon grijpen.
Mijn eerste thuisbevalling
Precies op de uitgerekende dag kreeg ik weeën. Zondag was het. Ik dacht: “Ohjee, als dit maar geen hele dag gaat duren”. Dat was natuurlijk helemaal niet gek bij een eerste kindje. Na het bellen van de verloskundige, kwam ze thuis voor de eerste controle. Daarna ging het ineens erg snel. De verloskundige zei: ‘Als je nog naar het ziekenhuis wil, moeten we nú gaan’. Op dat moment waren de weeën zo heftig, dat ik besloot om fijn thuis in mijn eigen ‘bubbel’ te blijven. Na ongeveer twee uurtjes was daar onze eerste dochter. Prachtig met een mooie bos haren.
We hadden een feestje
Precies 13 maanden later werd onze zoon geboren. De zwangerschap was ongeveer hetzelfde als bij de eerste. De bevalling daarentegen ging nog sneller. Omdat de thuisbevalling super goed was gegaan bij onze dochter, was de keuze snel gemaakt om dit keer ook thuis te bevallen. Er was ook geen enkele reden om naar het ziekenhuis te gaan. We moesten deze keer alleen opvang voor onze dochter regelen. Oma wilde dit graag doen. De dag voor mijn bevalling (wat we toen natuurlijk nog niet wisten) vierde ik mijn verjaardag. Ik had nog 10 dagen voor de uitgerekende datum. Ik voelde me goed en vond het gezellig. ‘s Nachts gingen de laatste gasten naar huis. Ik was toch wel moe na een dagje feestvieren en zorgen voor onze gasten. We besloten de boel de boel te laten en lekker te gaan slapen. Ik had toch verlof, dus kon ik de volgende dag in alle rust opruimen en schoonmaken. Dacht ik…
Ik beviel, terwijl mijn kindje van 1 jaar oud rondliep
De volgende ochtend kreeg ik weeën. Het voelde gek, maar niet heel heftig. Dit veranderde al snel. Mijn partner bleef thuis van zijn werk en belde de verloskundige. Gelukkig had de verloskundige waarbij ik de controles had dienst. Mijn partner praatte de verloskundige bij over de situatie. Voor haar was het duidelijk: ze kwam er direct aan. Ze durfde geen risico te nemen omdat onze dochter ook snel geboren was. Mijn partner belde oma om te vragen of ze zo snel mogelijk onze dochter op wilde halen. Helaas kwam oma te laat en was het een redelijke uitdaging om te bevallen met een kindje van 1 jaar dat rondliep, omdat er nog niemand was die haar had opgehaald. Ik vond het geen fijn idee dat ze alles zou zien. Dus mijn partner probeerde haar bezig te houden en mij te steunen waar nodig was. Voordat oma er was, was onze zoon al geboren. Onze dochter kon meteen haar nieuwe broertje zien. Dit was wel een heel fijn moment en voor haar bijzonder. Binnen anderhalf uur was onze zoon geboren en konden we genieten van de nieuwe gezinssamenstelling.
Ons derde kindje
15 Maanden later werd onze derde zoon geboren. Ook deze zwangerschap verliep zonder problemen. We genoten van onze twee kleine kindjes en hadden een druk bestaan. We deden leuke dingen samen en maakten vooral veel tijd voor de kinderen. Tussendoor maakten we een bevallingsplan. We besloten om de kinderen naar de overburen te brengen. Want zoals de vorige keer wilden we het niet meer. Dat was alles behalve relaxt. De ochtend van de bevalling voelde ik iets ‘rommelen’ (zo gek dat je na twee kinderen nog steeds niet weet of ‘dit’ het dan is). Mijn partner vroeg hoe het ging. Ik vertelde dat het goed ging, maar ik wel iets voelde ‘rommelen’. “Moet ik thuisblijven?’, vroeg hij nog. “Nee hoor, ga maar werken”, zei ik vol overtuiging. Hij is naar de zaak gereden en heeft een personeelslid opgehaald om naar een klant gaan. Onderweg belde hij nog eens op met de vraag of het wel echt goed ging. ‘Nee, het gaat eigenlijk niet goed. Ik denk dat de baby komt’, zei ik.
“Anders beval ik wel zonder verloskundige”, zei ik
Bij het eerstvolgende stoplicht heeft hij zijn personeelslid uit de auto gezet (die is bij zijn collega die achter hem reed ingestapt) en is hij snel naar huis gekomen. Ondertussen heb ik de buren gebeld om de kinderen te halen. Daarna heb ik de verloskundige gebeld. Ik hoor de assistent nog zeggen: “Ohnee he, niet nu! Bij jullie komen de kinderen zo snel en het is super druk.” Ik kon er wel om lachen eigenlijk. Ze had gelijk! Ze belde de verloskundige. Ze was al met een bevalling bezig in het ziekenhuis. De andere verloskundige had geen dienst. “Er is eigenlijk niemand beschikbaar”, dat was de conclusie. Ze vroeg of we naar het ziekenhuis wilden komen, want daar was er nog wel een verloskundige die erbij kon zijn. Ik zei: “Ik ga niet! De eerste twee kinderen zijn thuis geboren, dus deze ook.” Mijn partner bracht de boodschap over naar de assistent. Ze wist niet goed wat ze moest zeggen. Ze probeerde nog een andere verloskundige. Ik gaf ondertussen aan dat ik het anders wel alleen zou doen. Dat leek haar geen goed idee. Tijdens de weeën zei ik in een opwelling: “In Afrika bestaat er ook geen verloskundige, daar worden de kinderen ook geboren”. Het was voor haar duidelijk dat ik echt thuis bleef. Ze heeft de verloskundige gebeld die vrij was. Ze was reuze enthousiast en wilde dit kindje op de wereld helpen. Het nadeel was alleen dat ze nog een half uur moest rijden. Ze zag de bui al hangen. Ze kwam in een razend tempo naar ons toe. Net op tijd was ze binnen. Ze had haar spullen klaarstaan en daar was onze tweede zoon. Binnen 1 uur en 20 minuten geboren. Op dat moment had ik wel even tijd voor mezelf nodig. Het ging zo snel. Ik heb ons zoontje aan mijn partner gegeven en ben even gaan douchen. Ik wilde even alleen zijn en beseffen wat er was gebeurd. Daarna heb ik mijn spijkerbroek aan gedaan en ben ik naar beneden gegaan. Daar heb ik nog heerlijk geknuffeld en genoten van onze drie kinderen. Wat een rijkdom!
