“Misschien ben je wel in de overgang?”. En na die woorden stopt de aarde even met draaien. “In de overgang? Ik? Nee joh, das toch nog lang niet?” denk ik. Ik wil een verontwaardigd antwoord geven, maar weet me te beheersen.
De overgang
Voor mij klinkt dit in eerste instantie als een ver van mijn bed show, iets waar mijn moeder last van zou hebben en ik niet. Maar ik moet natuurlijk ook wel eerlijk blijven naar mezelf. Ik ben ook geen twintig meer, dus misschien wordt het wel eens tijd dat ik me wat meer ga verdiepen in dit fenomeen. Ik merk namelijk wel dat de laatste paar maanden mijn menstruatie onregelmatiger is dan al al die jaren daarvoor. En dat is op zich vreemd, want ik kan er normaal gesproken altijd de klok op gelijk zetten wanneer mijn menstruatie zou beginnen.
Definitie
Volgens de Van Dale is de definitie van de overgang: “Periode waarin de vruchtbaarheid van een vrouw eindigt: in de overgang zijn”. En ik lees dat deze periode wel 5 tot meer dan 10 jaar kan duren. Jeetje, dat is lang, maar wanneer spreek je dan van de overgang? Voor nu ben ik nog steeds in de overtuiging dat ik gewoon een beetje stressvolle tijd heb, waardoor mijn menstruatie wat onregelmatiger is dan normaal.
Na verder zoeken, lees ik dat als je de onderstaande symptomen herkent, het waarschijnlijk betekent dat je aan het begin van de overgang of (pre menopauze) zit:
- Er zit meer of minder tijd tussen je ongesteldheid dan je gewend was. Check!
- Je bent langer of korter ongesteld. Check! (laatst zelfs 2 weken!)
- Je kunt erger ongesteld worden en meer bloed verliezen. Bij sommige vrouwen wordt het bloedverlies minder. Hou op hoor, check!
- Verder heb je vaak last van nachtzweten en opvliegers. Check!
Ok, ik kan er niet meer omheen
Het lijkt er dus sterk op dat ik me aan het begin van de overgang bevind. Na een uurtje scrollen op internet ben ik een stuk wijzer geworden, maar hoe kan het nou dat er er in mijn omgeving echt amper iets over hoor? Ben ik de enige die er last van heeft of heerst er een taboe op?
Ik pols een beetje bij mijn vriendinnen, en merk dat zij toch ook wel verschijnselen van de overgang hebben
Maar inderdaad vertelt de één er veel makkelijker over dan de ander. Het is een beetje als vertellen over hoeveel je verdient, of vertellen over je seksleven. Iedereen heeft er mee te maken, maar lang niet iedereen vertelt er openlijk over. Nu dat ik weet dat het onvermijdelijk is, besluit ik om eens goed op te letten wat er precies allemaal in mijn lijf gebeurt. En ik merk dat ik het eigenlijk best lastig vind allemaal. Het voelt alsof mijn lijf niet meer van mij is, maar het lijf van een vreemde. Voorheen begon mijn menstruatie langzaam en had ik het altijd op tijd in de gaten. Maar nu begint het plotseling en is het de eerste dagen zo heftig, dat het voelt alsof ik leeg bloed. Ik heb enorme hoofdpijn voor mijn menstruatie, voel me verdrietig, onzeker, lelijk, opgeblazen en absoluut niet fijn. Op deze dagen wil ik mezelf verstoppen en lukt het me niet om trots en tevreden te zijn met wie ik ben. Bah, dit gevoel is echt helemaal niet fijn en aangezien mijn meest recente menstruatie maarliefst 2 weken duurde, zakt de moed me in de schoenen. “Komt het allemaal ooit nog wel goed?”, denk ik en ik lk kruip met mijn kopje thee weer vroeg onder de wol.
Een paar dagen later zie ik de wereld weer zonnig tegemoet. De zon schijnt en ik voel me goed. Kom maar op met die overgang, ik lust je rauw!
X NATASJA
Wat is er mis mee dat een moederhart spreekt.Dat je moeite hebt met loslaten van je baby. Gaat het dan allemaal alleen nog over geld.Misschien heeft deze moeder iets langer de tijd nodig om haar kindje zelf te verzorgen.En later wel weer tegaan werken.Al het commentaar van die zogenaamde onafhankelijke vrouwen slaan nergens op.Weten zij eigenlijk wel waar ze afhankelijk van zijn geworden.Mijn raad is blijf dicht bij jezelf en luister naar je hart.