Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen
Jose schrijft een reeks. Lees hieronder het eerste deel voordat je verder leest
Noah deed wat er van hem gevraagd werd, en ging mijn huis uit
Hij dreigde: “Hier ga je spijt van krijgen”. Hij heeft veel lelijke en bedreigende dingen gezegd. Gelukkig nooit waar Roos bij was. “Ik ga je kapotmaken”, waren zijn laatste woorden. Ik nam zijn woorden helemaal niet serieus en wist nog niet waar hij toe in staat was. Noah bleek een hele andere kant te hebben. Een duistere kant.
De eerste maanden verliepen rustig
Roos ging naar school en deed het daar goed. Ik had plezier in mijn baan en ik zag mijn moeder minimaal één keer per week. Heerlijk. Ik had mijn leven en regie weer terug. Toch mistte ik Noah wel op de één of andere gekke manier. Hij kon soms dominant zijn, maar ik vond het soms wel fijn dat ik even geen keuzes hoefde te maken. Dat hij volledige controle over mijn leven wilde, was echter absurd, en stond ik niet toe.
Na 6 maanden begon ik rare telefoontjes te krijgen
Ik kreeg geen nummer in beeld. Ik hoorde dat er iemand aan de lijn was, maar degene zei niets. Na vier keer “hallo”, hing ik op. Mijn intuïtie zei me dat het Noah was. Eerst waren deze telefoontjes altijd om dezelfde tijd; 18.00 uur. Maar al gauw kwamen die telefoontjes de hele dag door. Ik denk gemiddeld zo’n vijf keer. Toen ik op maandag 10 april naar mijn werk reed, merkte ik dat een donkere auto mij achtervolgde. Er zat één auto tussen, maar daar achter zag ik duidelijk Noah in zijn donkergroene auto. Vanaf toen reed hij iedere ochtend achter mij. Hij zei niets en deed niets, was alleen aanwezig. Het maakte me angstig. “Wat wilde hij hiermee bereiken? Nog een deel in mijn leven te zijn? Nog een rol te spelen?”, vroeg ik me af. Iedere ochtend ging ik met buikpijn naar mijn werk. Ik appte Noah dat hij moest stoppen. Hij reageerde nooit terug en iedere keer zag ik hem weer achter mijn auto. Doodeng.
Noah stuurt kaarten op naar mij met verjaardagen en andere feestdagen
Ik krijg er buikpijn van en scheur de kaarten aan stukken. Ondertussen rijdt hij nog steeds iedere ochtend achter me. Hij doet niets, alleen maar kijken. Doodziek word ik er van. Ik wil hem niet meer zien en dat dit stopt. Ook wil ik geen kaarten en telefoontjes meer. Ik weet alleen niet hoe. Moet ik naar de politie gaan? Ik heb geen enkel bewijs. Ik kan wel proberen om hem te filmen als hij achter me rijdt, maar dan….? Mag hij niet achter me rijden? Wat zou jij doen?
JOSE
Ik snap dat het heel vervelend is als hij je iedere dag volgt. Van de andere kant komt het op mij over als iets dat niet strafbaar is.
Ik zou zelf denk ik (puur om hem terug te pesten) iedere dag anders met een grote omweg naar mijn werk rijden. Gewoon zodra je ziet dat hij achter je zit, 50km de andere kant op rijden.
Dat duurt een week, misschien een maand maar dan wordt hij dat echt wel beu. Het kost hem een hoop brandstof zonder dat hij er iets mee bereikt, jij bereikt er waarschijnlijk mee dat het stopt.
lieve José, dit is stalking en als dit niet stopt zeker strafbaar. Houdt een logboek bij van alle acties die hij doet, dit kan in een notitie boekje maar ook online. Op de site van slachtofferhulp Nederland kun je met je DigiD digitaal een logboek bijhouden, je kunt het hierdoor niet kwijtraken. Dit is belangrijk voor als je aangifte zou willen doen. Dit hoeft nog niet direct. Je kunt contact opnemen met de politie en vertellen over de situatie, de politie kan eventueel een stopgesprek met hem voeren. Gaat hij daarna toch door, dan adviseer ik je aangifte te doen. En heel belangrijk, reageer helemaal nergens meer op. Elke vorm van reactie kan door een stalker als beloning worden gezien en dit houdt het gedrag in stand. Wel is het belangrijk dat je eenmalig, duidelijk, kort en bondig hebt laten weten dat zijn acties niet gewenst zijn. Het liefst in een bericht, zodat je dit ook aan de politie kunt laten zien. Ik hoop dat je er iets aan hebt. Ik wens je veel veel sterkte toe
Ik heb hier mee te maken vanuit het werk. Ik zou dit zéker melden bij de politie.
je kan sowieso hulp vragen aan de politie hoe me omgaan