In mijn wereld was Rutger de perfecte echtgenoot en vader, altijd attent en zorgzaam. Maar de laatste tijd was er iets veranderd, en hoe meer ik erover nadacht, hoe meer ik me realiseerde dat deze veranderingen misschien niet zo onschuldig waren.
De eerste signalen dat Rutger ergens anders was
Het begon subtiel, met kleine veranderingen in Rutgers routine die ik aanvankelijk toeschreef aan de druk van zijn nieuwe baan. Hij was vaker laat thuis, zijn excuses klonken steeds gehaaster en minder doordacht. Zijn smartphone, die voorheen altijd open en beschikbaar was, leek nu een verlengstuk van zijn persoon, altijd bij hem. Dan waren er de onverklaarbare afschrijvingen van onze gezamenlijke rekening. Kleine bedragen, nauwelijks opvallend, besteed aan plaatsen waarvan ik wist dat hij ze nooit bezocht toen hij alleen was. Ik vond bonnetjes van restaurants in de stad, plekken die te chique waren voor een snelle lunch tijdens het werk.
Op een dag kwam mijn vriendin Marleen naar me toe met een verontrustend verhaal
Ze had Rutger gezien in een klein, afgelegen café aan de rand van de stad, niet een plaats waar je per ongeluk terechtkomt. Hij was niet alleen. Naast hem zat een vrouw, iemand die ik niet kende, en ze leken erg vertrouwd met elkaar. Marleen wilde eerst niet in details treden, bang om onnodig alarm te slaan, maar haar beschrijving van hun interacties liet weinig aan de verbeelding over.
Een verwoestend telefoontje
De puzzelstukjes vielen in elkaar toen ik op een dinsdagmiddag een telefoontje kreeg. De stem aan de andere kant van de lijn was koud en zakelijk. Het was een vrouw. “Carlijn”, zei de stem, “je kent mij niet, maar ik moet je iets belangrijks vertellen over Rutger.” Mijn hart stopte met kloppen. “Wat is er?”, vroeg ik, terwijl ik me vasthield aan het aanrecht. Ik kende deze stem helemaal niet. “Rutger leidt een dubbelleven”, vervolgde de stem. “Ik weet dat het moeilijk te geloven is, maar hij heeft een ander gezin. Een vrouw en een kind.” De details volgden, onverbiddelijk en vernietigend. Ze vertelde over een appartement aan de andere kant van de stad, over weekendjes die hij zogenaamd op zakenreis was, maar in werkelijkheid bij hen doorbracht.
Ik wilde hem direct confronteren
Die avond, toen Rutger thuiskwam, was de sfeer in huis verstikkend. Ik wachtte tot de kinderen boven waren, en toen confronteerde ik hem met alles wat ik had gehoord. Zijn gezicht, eerst vol ontkenning, veranderde langzaam in berusting. “Ja”, zei hij uiteindelijk, zijn stem gebroken. “Het is waar.” De details die volgden waren zelfs nog pijnlijker dan de anonieme stem had onthuld. Rutgers tweede leven was geen recente bevlieging: het was al jaren aan de gang.
De volgende weken waren een waas van advocaten, tranen en ongeloof
We besloten uit elkaar te gaan. De man met wie ik mijn leven had gedeeld, de vader van mijn kinderen, was een vreemde geworden, zijn leven liep parallel aan het mijne, maar op een manier die ik nooit had kunnen voorzien. De scheiding was onvermijdelijk. Elk gesprek met Rutger was nu zakelijk en koud. We spraken alleen nog maar over spullen. En we vochten over de verdeling van de tijd met onze kinderen.
Nu, alleen in het huis dat ooit vol was met liefde, vraag ik me af hoe ik zo blind had kunnen zijn
De signalen waren er allemaal, maar ik had ervoor gekozen ze te negeren, gekozen voor de comfortabele leugen boven de pijnlijke waarheid. De weg vooruit is onzeker. De wonden zijn diep en rauw, maar dit is nu mijn realiteit. Ik moet opnieuw leren leven. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor mijn kinderen. Het blijft zo pijnlijk.
CARLIJN
Wordt die man dan ook twee keer zo snel oud, als hij een dubbel leven leidt?
Ouders zijn helaas vaak meer met zichzelf bezig dan met de kinderen.
Laatst beweerde onze vader nog dat het helemaal geen vechtscheiding was. Nou dat hebben wij duidelijk anders beleefd.
Nee, zijn 2e scheiding was een vechtscheiding, toen was híj nl “het slachtoffer” toen ging zíj vreemd en was mijn broer weer én ons “half” broertje de pineut.
Dat zijn de kinderen áltijd, die zit met loyaliteitsconflicten
ik had ‘m laten betalen, niks scheiding hij wilde twee gezinnen dan kan hij ook voor 2 gezinnen betalen en zijn tijd verdelen. Ik hoef niet op vakantie met hem maar hij kan dat wel met z’n kinderen doen. Tot het laatste kind 18 werd.En dan zou ik pas scheiden. En in de tussen tijd zou ik gewoon in ons huis blijven.
U kijkt teveel films. Een scheiding en verkoop van een gezamenlijke woning kan gewoon juridisch afgedwongen worden.
Je bent niet de enige…
Ik vond af en toe wel een briefje, voor mij. Vsn hem: ik heb hetcdrul, ben over een weelje weer thuis.
Wat staat hier precies?
hij was fout he, niet jij
ik zou zelfs mijn kinderen bij hem weghouden, ze krijgen een verkeerd voorbeeld
Tsja… en zo worden kinderen dan misbruikt door jou. De vader heeft een grote fout gemaakt maar kan nog steeds een prima vader zijn.
hoe kom je erbij dat ze de kinderen misbruikt vanwege wat hun vader heeft gedaan?? het enige wat er staat is: ‘we vochten om de tijd met de kinderen te verdelen’…. er staat niet dat ze ze bewust weghoudt van de vader o.i.d….. dus beetje rare opmerking.
@jasmine: Tony reageert op Corry.
Een prima vader? Dat denk ik nauwelijks. Iemand die zijn kinderen een leugenachtig leven voorleeft, is geen geschikte opvoeder.
tuurlijk…de man maakt een fout en daar gaan we de kinderen voor straffen. nog meer verknipte zieltjes. ik vind dit een ongelooflijk domme opmerking.
tuurlijk ben je teleurgesteld en boos maar dit is tussen man en vrouw, laat de kinderen er in vredesnaam buiten.
Dus omdat hij vreemd is gegaan krijgt hij zijn kinderen niet te zien. Dit vind ik pas een fout voorbeeld naar de kinderen toe; chantage en egoïsme. Hij heeft niemand mishandeld, aangerand of vermoord. Hij heeft het recht om zijn kinderen te zien, en ja zijn kinderen hebben hier ook echt wel een mening en gedachte over wat hun vader gedaan heeft.
Mijn reactie is op die van Corry.
Het zijn niet alleen jouw kinderen, zaadje en eitje is 50%, vergeet dat niet, fout voorbeeld of niet : een kind heeft recht op zowel papa als mama, ik vind het zo lelijk en een egoïstisch motief als ouders hun kinderen weghouden voor de ander, dat verwoest een essentiële band en veroorzaakt schade hoe dan ook! over goed en fout gesproken…
wist je dat het strafbaar is om de omgang met kinderen opzettelijk te frustreren? je beschadigt je kinderen er namelijk (meer) mee. een kind heeft recht op omgang met beide ouders. vaak zijn het bedrogen vrouwen die hun kind gebruiken in een ziek machtsspel, met het excuus dat het in het belang van het kind zou zijn. als je dit doet ben je even fout als hij, en ook nog strafbaar (dus fouter)
“De signalen waren er allemaal, maar ik had ervoor gekozen ze te negeren, gekozen voor de comfortabele leugen boven de pijnlijke waarheid.”
Is zoveel zelfverwijt echt nodig? Persoonlijk denk ik dat het heel normaal is dat je dit niet wil denken over je levenspartner. Normaliter zijn er altijd 2 mensen schuldig aan een mislukte relatie, maar dit vind ik toch wel een uitzondering waar zelfverwijt niet op zijn plek is. Het klinkt ook niet alsof hij spijt heeft.
Wat ontzettend pijnlijk zeg.
Dat lijkt me toch een soort rouwproces.
Soms lastig te begrijpen dat mensen zo koelbloedig egoïstisch in elkaar kunnen zitten.
Zo’n man zou nooit meer te vertrouwen zijn.
Ook niet voor die andere vrouw.
Sterkte hoor
Wat een klap die vast even tijd kost om van te helen. Heel cliché maar zo’n man ben je liever kwijt dan rijk. Liever dat je er nu achter bent en met de tijd zelf nog een fijne partner kunt vinden die je respecteert, dan nog 10 jaar voorgelogen worden. Maar voor nu wens ik je veel sterkte. Want van de zijlijn kunnen mensen makkelijk bemoedigende dingen roepen, maar je emoties zijn vast nog heel rauw. Je kunt het ook zonder hem. Hopelijk heb je vriendinnen en familie om je heen, zodat je je niet alleen voelt in dit proces. Hij moet zich kapot schamen.