Mijanou: “Uit het niets sloeg het glas kapot”

Ik was de vissenkom aan het schoonmaken en door een reactie van warm naar koud, spatte deze uit elkaar

Het glas sloeg in mijn pols. Hierdoor liep ik een slagaderlijke bloeding op. Zowel de pezen, spieren als zenuwen waren volledig doorgesneden. Gelukkig blijf ik kalm in heftige situaties en weet ik ook hoe ik moet handelen. Na een lange operatie kon ik beginnen met revalideren voor mijn arm en hand. Dat dit een traject was van 1,5 jaar wist ik toen nog niet. Inmiddels heb ik al diverse operaties moeten ondergaan aan deze hand en pols. De laatste operatie was in juni van dit jaar. Hierbij hebben ze diverse pezen getransplanteerd, waardoor ik mijn vingers weer kan strekken. Er komt nog één operatie aan om ervoor te zorgen dat ik mijn pols weer een beetje kan buigen. Een brace draag ik elke dag, deze hoort gewoon bij mij, het voelt ook raar als ik deze niet om heb.

Ik krijg nooit meer het gevoel terug in mijn hand en de kracht ben ik ook kwijt

Maar ik heb er keihard voor gevochten om er wat mee te kunnen. Ik typ er zelfs nu mee, weliswaar met één vinger, maar ik typ zelf! Helaas kreeg ik CRPS in mijn pols en hand en hiervoor heb ik uiteindelijk een soort chemokuur gekregen. Dit zorgde ervoor dat mijn hand en pols niet zouden afsterven. Het sloeg aan, maar wat was ik moe van deze kuren. Ik krijg ongeveer twee keer per jaar nog een behandeling voor de pijnaanvallen. De zenuwen zijn dood, maar geven een fantoompijn en deze wordt behandeld door een fantastisch pijnteam. Ik heb zulke goede mensen om me heen. Toen dit ongeluk gebeurde was onze zoon net twee jaar en onze dochter 6 maanden oud. Daarbij was ik linkshandig en moest ik dus alles met rechts leren. De pijn was zo heftig, dat ik zware morfine kreeg. Ik heb veel hulp gekregen in deze periode. We hebben ook veel aangevraagd op dit gebied, maar op opvang na, werd alles afgewezen. Ik vergeet nooit meer dat de vrouw die bij ons thuis kwam om de situatie te bekijken zei: “Ah, dan eet je kind maar een dag niet en loopt ze in een vuile luier rond!”. Ze keurde alle hulp die we hadden aangevraagd af. Maar we hebben het – uiteindelijk – zelf gered! Tot het volgende pechmoment om de hoek zou komen kijken…

MIJANOU