Bas wilde maar niet zindelijk worden
Het plassen had hij, tot mijn grote opluchting, vrij snel onder de knie. Hij vond het zelfs leuk om naar de wc te gaan en voelde zich een ‘grote jongen’. Maar poepen was een heel ander verhaal. Hij weigerde pertinent om op het potje of de wc te poepen. Als we het probeerden te forceren, hield hij dagenlang op. Dat kon niet goed voor hem zijn. We wilden als ouders dit zo veel mogelijk vermijden. De enige oplossing leek zijn luierbroekje.
Toen Bas naar school begon te gaan, legde ik onze situatie uit aan zijn juf
Ze was erg begripvol, wat een opluchting was. Ze verzekerde me dat het wel goed zou komen en dat ze hem zouden helpen waar mogelijk. Maar ondanks haar geruststellende woorden begon het gedoe al snel. “Kirsten, kun je Bas komen ophalen? Hij heeft een ongelukje gehad”, werd een regelmatig telefoontje. Na het tiende telefoontje besloten mijn man Ewoud en ik dat we iets moesten veranderen. Zo ging het niet.
Vastbesloten om dit probleem aan te pakken, hielden we Bas een tijdje thuis van school
We besloten om hem zonder broek rond te laten lopen, zodat hij makkelijk naar het potje kon dat we in de woonkamer hadden gezet. Bas vond het verschrikkelijk om op het potje te gaan en deed zijn behoefte liever in een luier in een hoekje van de kamer. De eerste doorbraak kwam toen Bas eindelijk op het potje poepte na veel aanmoediging en een klein beetje omkoping met zijn favoriete snack. Vanaf dat moment begon hij langzaamaan gewend te raken aan het potje. Mijn geduld werd op de proef gesteld. Ik kan ook het aantal potjes dat ik schoon heb gemaakt niet meer op 2 handen tellen. Ik wenste dat naar het toilet ging.
Toen Bas het potje eenmaal echt had geaccepteerd, was de volgende stap toch echt het grote toilet
We kochten een speciale kinderbril en lieten hem kiezen welke stickers hij erop wilde plakken. Hij koos stickers van zijn favoriete superhelden en was zo enthousiast dat hij bijna stond te springen om het toilet te gebruiken. Ik hoopte zo dat dit goed ging komen. Dezelfde dag nog, poepte hij op het toilet. Ik stond te juichen en te klappen. Vanaf die dag poepte hij aan een stuk door 5 dagen netjes op het toilet. De volgende dag deed ik hem zijn kleding weer aan, en ook toen ging het goed.
Na een paar maanden van intensieve training, was het tijd voor Bas om weer naar school te gaan
Deze keer zonder luier. “Wie zegt dat hij naar het toilet gaat op school, een witte, zonder stickers?”, dacht ik. Ik was nerveus, bang voor terugval, maar de telefoontjes bleven uit. Zijn juf was enorm trots op hem en liet me weten hoe goed hij het deed. “Deze fase hebben we ook weer gehad”, dacht ik. Uiteindelijk kunnen alle kinderen als ze tieners zijn praten, plassen, poepen en praten.
KIRSTEN
