Ik heb met John vier kinderen
Fieke (10), Bibi (9), Bob (7) en Aaron (4). Er stond een overdagfeest gepland, een zeldzame kans voor John en mij om samen te ontspannen en te genieten van wat volwassen gezelschap. De gebruikelijke oppas kon niet. Dat vonden we jammer, echter wilden we perse naar het feest. We besloten dat het een goed moment was voor Fieke om haar babysitkunsten te testen, gezien ze al eerder had laten zien dat ze verantwoordelijk en volwassen voor haar leeftijd is.
Die ochtend was ik zenuwachtig
Terwijl John en ik ons klaarmaakten, gaf ik Fieke een lijst met noodnummers, en een schema voor de dag. “Jullie kunnen me altijd bellen of appen als er iets is, oké?”, zei ik, terwijl ik haar een envelop met wat geld gaf als bedankje voor haar hulp. Fieke knikte, duidelijk trots op de verantwoordelijkheid die ze kreeg.
John en ik waren opgelucht dat we de kinderen in goede handen achterlieten
Het feest was een welkome afleiding, maar ik kon het niet laten om mijn telefoon regelmatig te controleren. Rond het middaguur belde ik voor de eerste keer. “Alles gaat perfect, mama”, verzekerde Fieke me, “We hebben net broodjes gegeten en gaan zo een film kijken.” Haar stem klonk kalm en zelfverzekerd, wat me geruststelde.
Gedurende de dag stuurde Fieke foto’s en updates via WhatsApp
Er was een foto van Bob en Aaron die een fort bouwden in de woonkamer en een andere van Bibi die een tekening maakte. Elk bericht van Fieke verzekerde me dat alles onder controle was. Ze had zelfs een kleine vlek van Bob’s gemorste sap opgeruimd van de vloer en een kleine ruzie over speelgoed tussen Bibi en Aaron opgelost.
Tegen het einde van de middag belde ik nog een keer, half verwachtend dat er iets mis zou zijn gegaan
Maar opnieuw was Fiekes antwoord een opluchting. “We zijn nu een spelletje aan het spelen, en alles is goed”, vertelde ze vrolijk. Ik kon de zelfstandigheid bijna door de telefoon heen voelen, en mijn hart zwol van trots.
Toen John en ik thuiskwamen, was het huis opmerkelijk netjes, gezien het aantal kinderen en de uren dat we weg waren
Fieke leidde ons rond alsof ze een volwassene was die rapporteerde over haar succesvolle project. “Ik heb ervoor gezorgd dat iedereen zijn spullen heeft opgeruimd voordat jullie thuiskwamen”, verklaarde ze trots. Die avond, na het naar bed brengen van de kinderen, zaten John en ik in de woonkamer. “Weet je”, begon John, terwijl hij een slok nam van zijn koffie, “ik denk dat we soms vergeten hoe snel Fieke opgroeit. Ze heeft vandaag echt bewezen dat ze veel meer aankan dan we dachten.” Ik knikte. “Vanaf nu kunnen we Fieke vaker laten oppassen”.
FENNA
ik begrijp heel goed dat je oudste kindje heel trots is dat ze dit kan en mocht. dit is een stapje dichterbij volwassenheid.
echter is ze 10 jaar en geef je verplichte verantwoordelijkheid om op 3 kinderen te passen.
het zal allemaal best dat het in andere culturen ook gebeurt, maar ze vertellen er dan niet bij hoe vaak het fout gaat.
Stel dat een kindje stikt, van de trap valt, iets giftigs eet. wat dan? dan moet ze maar kunnen nadenken om jou te bellen en hoe te handelen.
ronduit belachelijk en onverantwoord van deze ouders..
Is het nodig deze ouders,aan de,schandpaal te nagelen? Maken we niet allemaal fouten in de opvoeding?
Gelukkig was het deze keer een goede ervaring voor iedereen.
Ik denk dat de ouders, op basis van de reacties, genoeg hebben om te overdenken.
Meine Gutte, wat een ramp scenarios allemaal. Wat als, wat als, wat als. Die scenarios hadden ook kunnen gebeuren als een volwassenen er wel was. In mijn tijd, en ik ben pas 37, was dit gewoon normaal. We zijn gewoon krampachtig geworden en vallen elk ouder het liefst aan voor zijn ideeen of parentingskills. Totaal geen support.
Beeld je in: Er breekt brand uit en je 10 jarige moet 3 kinderen en zichzelf redden. Dat lukt niet. Ze kan 1 kind en zichzelf redden. De andere 2 verbranden levend voor de ogen van de 2 andere kinderen. Ze horen het gillen van de kinderen die verbranden, maar ze kan niets doen, ze is nog maar 10. Dit zal ze haar hele leven bij zich dragen en zich schuldig voelen. Maar wat maakt dat uit? Gelukkig hebben jullie een leuk feestje gehad.
Ai, en er kon niet 1 ouder thuisblijven bij de kinderen?
Goed om te lezen dat je zelf eigenlijk bezorgd bleef en misschien minder ontspannen was dan je wenste.
Bovenop de genoemde bezwaren wil ik je vragen het niet meer te doen.
Laat he niet verleiden omdat het makkelijk en goedkoop is. Ga er niet aan gaat wennen of het vanzelfsprekend vinden. Want kinderen kunnen er later heel veel last van krijgen als zij op jonge leeftijd al zoveel verantwoordeljjk moeten dragen.
Groetjes Anna
Hoe knap ook van deze 10 jarige de verantwoordelijkheid is veel te groot voor die leeftijd. 14 jaar is de absolute minimumleeftijd. Het gaat niet over dit aankunnen of niet, het gaat over de (on-)verantwoordelijkheid van de ouders. Het gaat niet over de kinderen vertrouwen of niet. Het gaat niet over een uurtje, he.Geen kinderopvang geen feestje hoe jammer ook.
Een kind van 10 laten oppassen op 3 jongere broertjes en/of zusjes vind ik persoonlijk wel een hele grote verantwoordelijkheid en hoort ze die niet te dragen. Maar het lijkt mij al niet kloppend dat zij opeens de rol van ouder gaat vervullen. Opeens moeten de anderen naar haar luisteren. Zij is dan niet de zus van, maar de moeder van. Verwarrend voor iedereen.
Daarnaast heeft een kind van die leeftijd ook nog geen overwicht en hebben ze nog niet het vermogen van een volwassene om bepaalde situaties te overzien. Al helemaal niet met 3 zusjes en/of broertjes en de dynamiek die ertussen kan plaatsvinden. Dat jullie perse naar dit feest wilden geen oppas konden krijgen en dan bedenken dat jullie de oppaskunsten van jullie dochter willen testen betekent dat jullie je eigen behoeften voorrang geven boven die van jullie kinderen. Tuurlijk zal jullie dochter trots zijn en willen bewijzen dat ze een goede dochter is en dit kan. Echter voor de psychologische ontwikkeling van jullie dochter is dit niet gezond in mij opinie. Ze moet gewoon kind kunnen zijn met af en toe korte momenten waarin ze even verantwoordelijk mag zijn voor een zusje of broertje. Maar altijd in de nabijheid van een volwassene die direct beschikbaar is als iets niet lukt. Stapje voor stapje kan je dit uitbreiden. Echter is het nooit de bedoeling dat een kind de plaats moet innemen van een ouder.
Je moet een kind nooit de verantwoording geven over de zusjes en of broertjes.
Nooit!
Als er iets gebeurt, dan wordt dat kind er op aan gekeken: een trauma voor haar leven. Het is zelf nog een kind.
De ouders zijn onvolwassen en onverantwoordelijk.
Knap dat jullie het aandurfden! Het verschilt denk ik per kind wat die aankan, maar kinderen kunnen denk ik ook meer aan dan je denkt en jullie geven je dochter ook iets leerzaams mee, wat ze ook altijd zal onthouden en waarderen!
Ook zijn er nog altijd buren waar ze kan aanbellen lijkt me, als er echt iets is…? En leven zonder risico bestaat eigenlijk ook niet… maar zou het zelf ook wel goed afwegen of het echt haalbaar is
Totaal onverantwoord! Een tienjarige een half uurtje laten oppassen met een uitwijk mogelijkheid als er wat gebeurt dat zou net kunnen. Maar een hele dag? Wat als er een ongeluk met één van de kinderen was gebeurd, brand uitgebroken een vreemde aan de deur etcetera er zijn zoveel dingen voor te stellen waarbij een tienjarige echt niet zo weten hoe te handelen. Schakel een volgende keer gewoon een oppas in en als die niet kan hebben jullie pech.
Melding aan Veilig Thuis waardig! Vooral omdat de ouders dit vaker willen gaan doen.
Totaal onveilige situatie voor alle vier de kinderen.
je kan geen kinderen op kinderen laten passen.
Mooi dat het goed ging. Maar onverantwoord gedrag. In dit geval is een melding naar mijn mening noodzakelijk bij instanties.
nou nou, als jij oudertje wil spelen in dit leven betekent t ook dat je soms dingen niet kan.
kan de oppas niet blijf je thuis.
het probleem in deze maatschappij is dat t egoïsme groter is dan de verantwoording.
wel de lusten en niet de lasten.
een boodschap doen voor een uurtje vind ik al veel.
een kind van 10 geef je niet zoveel verantwoordelijkheid.
belachelijk gewoon en ieder die ze de hemel in prijsd schaam je.
als er echt iets ergs gebeurd zit een kind van 10 jaar de rest van haar leven met een schuldgevoel. je kunt verantwoording niet op de schouders van een 10 jarig kind leggen.
ik denk niet dat je een kind van 10 op jongere kinderen kan laten passen kan zijn dat er plotseling iemand egt iets mankeert en reanimatie of de ouder bellen is dan een ding dat je je kind niet wilt aandoening hoe verandwoordelijk ze ook zijn daarnaast is er in de wet niet voor niks de regel 1.5 uur bv boodschap doen maar dat gaat over het kind alleen tog zou je dit kunnen oefenen onder toezicht terwijl je de was aan t doen bent of je eten kookt bv zo is t veilig en verandwoord en geef je haar dit gevoel ook.
Ik ben een vrouw van 78 jaar en als oudste moest ik vroeger ook oppassen als kind van 10.
Geloof me, dat is veel te jong en kan weleens fout aflopen.
Meegemaakt. Onverantwoord. Denk er nog weleens aan. Die verantwoording
Ik vind dat jullie dat goed gedaan hebben. Kinderen krijgen alsmaar minder verantwoordelijkheid alsook de kans om die te tonen en te ontwikkelen, waarna wij als maatschappij ‘klagen’ hoe de ‘nieuwe’ generatie niet voor zichzelf kan zorgen.
Vroeger was dit meer dan normaal.
Vroeger keek niemand op als ik als 6 jarige, solo, rondreed op mijn fiets de hele dag en bij mijn vriendjes ging aanbellen.
Nu zou het een schande zijn als ik hetzelfde zou laten doen voor mijn kinderen.
Dus ik sta volledig achter jullie, gewoon nog een handig draaiboekje met noodnummers en scenarios, met enkele ‘simulaties’ om paniek te voorkomen wanneer een situatie zich voordoet’.
Xavier, 32j
Xavier,
Ik vraag mij werkelijk af waar de realiteitszin en het verantwoordelijkheidsgevoel is van dit soort mensen! ze hebben werkelijk geen idee wat ze deze kinderen en zichzelf aan doen. Er hoeft maar iets te gebeuren dat een kind van 10 jaar niet overziet, niet voorziet, niet verstandelijk of emotioneel aankan en de rapen zijn gaar. en dan kunnen Deze mensen zich achteraf te haren uit de kop trekken…. En dan de reden WAAROM! echt, Je zou er een aanval van plaats vervangende schaamte van krijgen. Misschien een gevalletje melding Kinderbescherming….?
jeetje.. wat als er een medisch noodgeval had plaatsgevonden of er brand was uitgebroken? dan kan je kind nog zo verantwoordelijk zijn ze kan geen heimlich toepassen, reanimeren of iedereen bij brand in veiligheid brengen. heeeeel onverantwoord dit
100 % mee eens!
Ik heb al kind (toen ik 10 was) ook standaard op woensdagmiddag opgepast op mijn neefje van 1 en nichtje van 3. Dit bijna jaar lang. Moest de kinderen ophalen van de opvang en zelfs boodschappen doen. Allemaal met de fiets (kindje voor/ kindje achterop). Is altijd goed gegaan, maar ik had geen idee hoe ik 112 zou moeten belle . Brandwonden etc had ik ook niet kunnen oplossen. Ik was zelf al kind heel trots dat ik het kon maar nu dat ik zelf moeder ben: “Nee nooit doen” ik twijfel al of een 18 jarige dit kan doen.
geweldig toch , er was toch regelmatig telefonisch contact. ik zie het probleem niet , neem aan dat die ouders dit meisje goed kunnen inschatten want niet ieder kind van 10 kan dit
jullie mogen zeker trots zijn op jullie dochter, om Day ze meet verstand heeft dan jullie.
onbegrijpelijk, wat hebben jullie een geluk gehad dat er niets is gebeurd.
uiteraard kan een kind van 10 oppassen voor een korte tijd en met een volwassen persoon dichtbij, maar nooit op deze manier.
Een kind van 10 blijft een kind en als er iets gebeurt in e zin van verslikken, brandwonden, verdrinken e.c.t e.c.t … Nooit, naar echt nooit mag je een kind deze verantwoordelijkheid op deze manier geven
kennissen van ons zijn hun kindje van 4 verloren omdat hun zoontje van 9.5 is gaan wandeling. hierbij is het kindje van 4 te water gekonen en verdronken.
Ten eerste zou ik mijn 10 jarige dochter niet uren lang laten oppassen. Een uurtje ok. Maar haast de hele dag is te lang. Maar die laatste zin daarvan gingen m’n nekharen recht overeind staan.
Vanaf nu kunnen we Fieke vaker laten oppassen.
Ik wordt al misselijk bij het idee.
Gelukkig is alles goed gegaan maar wat als er iets onverwachts gebeurd was?
Brand door kortsluiting, een kind dat zich verslikt in een snoepje en dreigt te stikken, een val waarbij iemand fout terecht komt…
een ongeluk zit in een klein hoekje en je kan/mag niet van een kind van 10 verwachten dat ze daar adequaat op kan reageren.
In mijn ogen hebben jullie onnodige risico’s genomen die verstrekkende gevolgen zouden kunnen hebben gehad voor je dochter en de andere kinderen en voor jullie zelf.
Natuurlijk verwacht je dat dat soort dingen niet gebeuren maar wat als het wel gebeurd was?
Als jullie je daar een voorstelling van proberen te maken hoop ik dat jullie dit niet herhalen.
Zo zie je maar, kinderen kunnen meer aan dan wij vaak denken.
Het is heel knap voor een meisje van 10, maar het is niet goed voor de ontwikkeling om een te jong kind in deze volwassen rol te zetten. De ouders hebben echt niet door hoe schadelijk het is als dit vaker gebeurt. Ze vinden het zelfs voor herhaling vatbaar.
Het zou zo veel beter zijn als meer ouders zich eens zouden verdiepen in kinderpsychologie en pedagogiek. Ik vind het heel opmerkelijk dat veel mensen wel met een puppy wel naar de puppycursus gaan, maar weinig mensen trainingen volgen als het over kinderen gaat. Het is echt vele malen makkelijker een puppy op te voeden, dan een kind op de juiste manier groot te brengen.
Zonder uberhaupt nog een mobiele telefoon maar wel buurvrouwen als achterwacht paste ik ook als 10 jarige op mijn zusje en broertje. dat vond ik wel okay, tot ik iin de klas kwam bii een meisje die haar broertjes is verloren door een brand in huis en ouders waren niet thuis. Toen heb ik besloten dat zelf nooit te doen en niet gedaan ook.
vind het niet kunnen 10 jaar en dan die verantwoordelijkheid laten nemen
Als je perse na een feest wilt ( EIGENBELANG ) ZOEK DAN EEN OPPAS BUNNEN DE FAMILIE MAAR GEEN KIND VAN 10 😡😡
een kind van 10 kun je niet opzadelen met de verantwoordelijkheid van de ouders.
Het is onverantwoordelijk, blij voor haar dat het goed is gegaan. want wanneer het fout zou gaan, zit het kind haar levenlang met een schuldgevoel.
ik begrijp niet dat ouders zo makkelijk de verantwoordelijkheid uit handen geven aan zulke jonge kinderen.
je hebt zelf voor je kinderen gekozen, zorg er dan ook zelf voor.
In zo’n geval als dit zou Veilig Thuis ingeschakeld moeten worden. Een hele dag een kind van 10 de verantwoordelijkheid geven over 3 nog jongere kinderen waarvan de jongste 4 is dan ben je niet goed bij je hoofd. Je had een andere oppas moeten regelen of niet samen naar het feest gaan. Stel dat je huis was afgefikt of iets anders ergste gebeurd. Je kinderen zijn jullie verantwoordelijkheid en niet die van je 10 jarige dochter zodat je zelf kunt feesten
Apart.
Hier op de site moeten mensen afscheid nemen van hun zieke kindje.
Die zouden er alles voor over hebben om het kindje gezond ter wereld te brengen.
En daarna een luxe verhaal van ouders die perse naar een feest moeten.
En een onnodig te voorkomen gevaar creeeren.
Dus het moeten allemaal huilverhalen zijn? of moet iedereen in diep treurige gedachten hangen? ik vind die verhalen van ernstig zieke kinderen schrijnend, maar ik heb zelf graag ook wel eens een positief verhaal.
Dat gezegd hebbende: ouders , doe dit niet. Stel dat er wat mis was gegaan? Kind wat van de trap valt, in een ongemerkt moment de straat op rent en aangereden wordt, aan de aandacht ontsnapt en buiten verdwaalt raakt, een inbreker op de stoep, etc. Dan kan je 10-jarige zich nog zo verantwoordelijk gedragen, maar daar ben je als ouder toch uiteindelijk zelf verantwoordelijk voor. En als er dan wat gebeurt, is je kind, die ‘verantwoordelijk was’ voor het leven getekend. Mooi dat het deze keer goed is gegaan, maar dat is geen garantie. Totaal onverantwoordelijk van de ouders.
dus je moet je eigenlijk altijd schuldig voelen wat je ook doet?
als je een feestje hebt mag je niet genieten, want ergens in de wereld ligt er iemand op sterven…
Feels te jong. Als er echt iets ergs gebeurt, kun je niet verwachten dat zij dan weet wat ze moet doen.
ik mocht zelf oppassen toen ik jong was. Deed dat om de liefde van mijn ouders te voelen. sociaal wenselijk gedrag heet dat. Heel slecht voor de ontwikkeling. kwartiertje prima, maar geen hele dag. stel dat er iets ernstigs gebeurt, dan loop zo’n kind het hele leven met een schuldgevoel. Je krijgt zelf 4 kinderen. Dus zelf verantwoordelijk, nniet je kind van 10. ik word hier heel boos van….
Als er iets gebeurt zoals een ongelukje door een val. Of wanneer er iets ontstaat door electriciteit, gas of brand weet een kind echt niet kalm, hoe juist te moeten handelen.
Een veel te grote verantwoordelijkheid vind ik.
totaal belachelijk, geen woorden voor.
Het is heel knap voor een meisje van 10, maar het is niet goed voor de ontwikkeling om een te jong kind in deze volwassen rol te zetten. De ouders hebben echt niet door hoe schadelijk het is als dit vaker gebeurt. Ze vinden het zelfs voor herhaling vatbaar.
Het zou zo veel beter zijn als meer ouders zich eens zouden verdiepen in kinderpsychologie en pedagogiek. Ik vind het heel opmerkelijk dat veel mensen wel met een puppy wel naar de puppycursus gaan, maar weinig mensen trainingen volgen als het over kinderen gaat. Het is echt vele malen makkelijker een puppy op te voeden, dan een kind op de juiste manier groot te brengen.
idd
Dit is toch niet serieus?
Fijn dat het goed is gegaan maar zo onverantwoord van de ouders. Het moment dat het niet goed gaat krijgt een meisje van slechts 10 jaar een trauma voor het leven. Wie is hier deverantwoordelijke?
ouders van niks
oei dat is wel jong om die verantwoordelijkheid te dragen
wel heel knap van haar dat ze dat kan
Wow… het verrast me dat je nog geen resem aan negatieve en afkeurende berichtjes hebt gekregen over hoe onverantwoord het is een 10-jarige zulke verantwoordelijkheid/vertrouwen te geven….
Toen ik jong was, was het vrij normaal dat je als kind al vrij vroeg vertrouwen kreeg om op de broertjes en zusjes te passen. En ook al zijn de tijden veranderd, in essentie is dat nog steeds net als toen.
Wel knap van jullie om dit verhaal hier te delen onder de dreiging van deze allesbekritiserende maatschappij..
ze hoe dan ook te jong .
kinderen zijn altijd loyaal en kunnen hun grenzen niet goed aangeven.Ze zijn afhankelijk van jouw en dus ook jouw goedkeuring.Het is niet gezond om een kind een te grote verantwoordelijkheid te geven.Een kind moet zelf ook kunnen genieten en kind kunnen zijn.
Ik schrik hier eigenlijk een beetje van. Het klinkt inderdaad alsof jullie dochter heel zelfstandig is en dit prima kan managen zolang er geen bijzonderheden zijn. Maar stel je voor dat er iets mis gaat, iemand valt op zijn hoofd of naar buiten loopt en uit zicht. Als er echt iets mis gaat, dan wil je niet dat dit zeer verantwoordelijke meisje hiervoor (voor altijd) de verantwoordelijkheid voelt.
Een volwassene is vooral nodig voor die uitzonderlijke gevallen waarbij het heel mis gaat, die een 4 jarige makkelijk kan veroorzaken.
sorry maar dat had ik nooit gedaan. kinderen gaan voor een feestje.
Sorry ik vind dit onverantwoord! Een kind van 10 laat je niet op kinderen passen.
super toch! mooi dat jullie dochter deze verantwoordelijkheid al aankan en dat jullie haar het vertrouwen geven om dat te laten zien!
ik zou als ouders nog even wachten met haar die verantwoordelijkheid te geven .Fieke is nog maar 10 en dan al zo.n verantwoordelijkheid Het zal maar verkeerdgaan met wat voor schuldgevoel zadel je haar dan op . Dat blijft haar der hele leven lang achtervolgen .Ongelukken zitten namelijk in kleine hoekjes Maar kunnen Ongelukken zijn met grote gevolgen . Ondanks dat ze zo goed oplet zou ik daar geen misbruik van maken . Niet rot bedoeld maar meer als een waarschuwing.
Jullie zouden je kapot moeten schamen dat jullie zo een enorme verantwoordelijkheid bij een meisje van 10 leggen voor jullie eigen pleziertje. Stel toch dat er een calamiteit is en het niet goed afloopt, zadel je haar voor de rest van haar leven met een schuldgevoel omdat jullie er zonodig met zijn tweeën uit wilden. jullie kinderen zijn niet haar verantwoording