Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Ingestuurde vraag van één van onze volgers:
“Mijn zoontje van 2 slaat en bijt, wat te doen?”.
Hallo lieve ouder, dankjewel voor je vraag. Omdat ik je natuurlijk niet persoonlijk gesproken heb en een antwoord formuleer op basis van de door jou ingestuurde informatie, wil ik erbij zeggen dat het uiteraard kan zijn dat ik hierin nog dingen mis en het antwoord niet allesomvattend is. Ik zal proberen daar waar ik nog belangrijke aspecten mis, vragen mee te geven. Ieder kind, iedere ouder en ieder gezin is uniek. Afstemmen hierop en op de context is de kern van mijn werk. Wat bij jullie werkt hoeft bij een ander gezin niet te werken en andersom. Ik hoop dat jullie in ieder geval verder op weg kunnen met jullie vraag na dit antwoord.
Bron: pexels.nl
Werkt jullie huidige aanpak?
Jouw vraag gaat over jullie zoon van 2 jaar, die slaat of bijt wanneer hij iets niet voor elkaar krijgt, maar soms ook zonder een voor jullie duidelijke aanleiding. Jullie reageren hierop met hem stevig toespreken dat dit echt niet mag. Als eerste zou ik, als ik jullie in mijn praktijk zou spreken, aan jullie vragen of dit werkt. Het stevige toespreken, merken jullie dat jullie zoon het vervolgens minder doet? Zeer waarschijnlijk niet.
Stevig toespreken werkt zeker bij een 2-jarige vaak nog niet
Vaak denken ouders dat als hun (jonge) kind iets doet wat over een grens gaat (zoals slaan/schoppen/bijten) ze streng moeten zijn of straf moeten geven om ervoor te zorgen dat het kind door heeft dat dit echt niet mag. Alleen zeker bij een 2-jarige, zal dit nog niet echt blijven hangen, zijn brein is hiervoor nog onvoldoende ontwikkeld en hij zal heel veel en vaak herhalingen en hulp hierbij nodig hebben nog. Dit is volkomen normaal voor zijn leeftijd. Moeten jullie dan maar accepteren dat hij bijt of slaat? Natuurlijk niet, alleen ben ik altijd vooral benieuwd naar de behoefte of frustratie die eronder zit. Want als je dit (beter) begrijpt is het ook makkelijker om te weten hoe je erop wilt reageren.
Leer je kind tools om zichzelf te reguleren
Fysieke reacties ontstaan vaak uit twee belangrijke dingen: gevoelens van onmacht en opgestapelde spanningen of frustraties. Nu zijn die twee zaken die nogal eens voorkomen bij peuters van 2 jaar, simpelweg omdat ze vaak al meer willen dan ze kunnen en nog niet alles van ons als ouders mogen wat ze zelf al denken te kunnen. Zoals je al laat weten, komt het vaker voor als jullie zoon iets niet voor elkaar krijgt. Je zou kunnen kijken als hij dan slaat of bijt, of dit wilt doen, om dit zoveel mogelijk te voorkomen, te benoemen wat je ziet ‘ik zie dat je erg boos/gefrustreerd bent’ en vervolgens naar een alternatief kijken om dit gevoel van onmacht/frustratie op een andere manier te uiten (zoals bijvoorbeeld hard op de grond stampen, krassen met een potlood op papier of een muur proberen om te duwen). Ook hierbij, dit is geen kwestie van dit één keer met je zoontje doen waarna hij dit zelf dan altijd doet, hier is véél herhaling en aansturing bij nodig. Zo leren onze kinderen uiteindelijk om dit zelf te reguleren.
Begrens liefdevol en laat je kindje ontladen
Soms lijkt het uit het niets te komen, ook dan geldt eigenlijk hetzelfde, begrens hem liefdevol door kalm te benoemen dat je jou/iemand anders niet pijn laat doen door hem en hou eventueel zacht zijn handjes of mond tegen zodat hij niet kan slaan of bijten. Het kan zijn dat hij hierdoor gaat huilen. Soms zoeken kinderen een grens van ons om opgestapelde spanningen of frustraties te ‘lossen’, we noemen dit ontladen. Stop je kind dan niet, laat hem alles eruit huilen en blijf liefdevol aanwezig. Je zult merken dat je zoon hierna veel relaxter en meer ontspannen is. Het kan zijn dat het voor jullie als ouders niet echt een directe aanleiding had, maar voor hem er wel ergens iets getriggerd werd waardoor hij dit gedrag liet zien. Kijk waar mogelijk naar wat er onder het gedrag zit, dit maakt het makkelijker om te zien hoe en waar je aan kunt sturen bij je kind.
Ik hoop dat jullie hiermee op weg kunnen!
EEFJE
Dit is een onderwerp welke ook vaker aan bod komt in mijn praktijk waarin ik, ontwikkelingspsycholoog gespecialiseerd in bewust opvoeden (gebaseerd op Aware Parenting) en ACT (Acceptance & Commitment Therapy), ouders help om meer vanuit verbinding op te voeden. Soms is één sessie genoeg, soms zijn er meerdere nodig. Ik geef zowel live als online begeleiding en cursussen, met als kern dat alle gevoelens er mogen zijn, verbinding de basis is, liefdevolle grenzen belangrijk zijn en dat zowel de behoeften en trauma’s van kind alsook ouder belangrijk zijn. Binnenkort verschijnt mijn e-book ‘Liefdevol Begrenzend de zomervakantie door’. Je kunt je alvast aanmelden voor de wachtlijst door mij een DM op Instagram te sturen.
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Poeh, het klinkt zo makkelijk als je dit schrijft, maar het is zo moeilijk om uit te voeren. Daar sta je dan, met je tweejarige zoon in een houdgreep omdat hij zich uit je greep wiebelt en dat staat te krijsen alsof hij geslacht wordt. Als je in het openbaar bent kijkt iedereen je richting uit en er zijn natuurlijk altijd van die mensen die hun mening klaar hebben. Bij deze wil ik steun geven aan de ouder die dit moet uitvoeren. Je doet het echt goed (zeker met dit advies)! Het is echt gewoon even zwaar