Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Als ik om vijf uur ‘s ochtends mijn wekker hoor afgaan, voelt het alsof ik pas net in bed ben gekropen
De realiteit is dat ik 5 uur heb geslapen. Ik sta op, douche snel en maak een kop sterke koffie voordat ik achter mijn laptop kruip voor mijn eerste baan. Als financieel analist voor een groot bedrijf begint mijn werkdag vroeg, zodat ik voor de lunch al de helft van mijn taken heb afgerond.
Mijn man Thijs staat op rond zeven uur en begint aan zijn ochtendroutine
Hij zorgt voor ons zoontje, Mason, die net vijf jaar oud is. Thijs maakt zijn ontbijt, helpt hem met aankleden en zorgt ervoor dat hij op tijd naar school gaat. Ondertussen zit ik aan mijn bureau, mails beantwoordend en rapporten analyserend. Het geluid van hun vrolijke gesprekken en gelach dringt vaag tot me door, maar ik kan me er niet te veel door laten afleiden. De cijfers wachten.
Tegen de tijd dat Mason naar school is gebracht, is het negen uur en begin ik aan mijn tweede baan
Als projectmanager voor een techbedrijf werk ik op afstand en moet ik constant schakelen tussen vergaderingen, planning en het oplossen van problemen. Thijs heeft het huis inmiddels opgeruimd en begint aan het bereiden van de lunch. Hij is een geweldige huisvader; zorgzaam, geduldig en liefdevol. Hij heeft niet veel ambitie om te werken en is tevreden met zijn rol, iets waar ik gemengde gevoelens over heb.
De dagen vervagen in elkaar
Lunch bestaat meestal uit een snelle boterham die ik achter mijn computer opeet, gevolgd door een paar uur geconcentreerd werken tot het tijd is om Mason van school te halen. Thijs neemt deze taak op zich, en ik hoor hen binnenkomen terwijl ik in mijn thuiskantoor zit, gefocust op een belangrijke vergadering. Mason komt vaak even binnenrennen om me een knuffel te geven, wat het hoogtepunt van mijn dag is.
Wanneer mijn werkdag rond zes uur eindelijk eindigt, voel ik me uitgeput maar weet ik dat mijn werk nog niet gedaan is
Ik help Thijs met het voorbereiden van het avondeten en probeer wat quality time met Mason door te brengen. We spelen spelletjes, lezen verhaaltjes en ik hoor over zijn dag op school. Maar ergens knaagt er iets aan me. Ondanks mijn liefde voor mijn werk en de voldoening die het me geeft, voel ik dat ik iets belangrijks mis.
Thijs heeft vaak gezegd dat hij weer aan het werk kan gaan als dat nodig is
Maar hij lijkt gelukkig in zijn rol als huisvader. Het is moeilijk om te zien hoe hij het huis en Mason met zo’n gemak runt terwijl ik worstel om alles in balans te houden. Hij doet het geweldig, maar het voelt soms alsof ik tekortschiet als moeder. Ik mis vaak de kleine momenten met Mason: zijn eerste schooldag, het leren fietsen zonder zijwieltjes, en zelfs simpele dingen zoals samen een film kijken op een regenachtige middag.
In bed, terwijl ik probeer in slaap te vallen, malen mijn gedachten
“Is dit het waard? Verdien ik echt genoeg om de tijd met mijn zoon op te offeren?” Het geld is goed, beide banen betalen uitstekend en bieden financiële zekerheid voor onze toekomst. Maar tegen welke prijs? Ik droomde er altijd van om de baas te zijn, om mijn carrière op de eerste plaats te zetten en door het glazen plafond te breken. Nu ik daar ben, twijfel ik of het wel de juiste keuze was.
Thijs ligt naast me, rustig ademhalend
Hij begrijpt mijn innerlijke strijd, maar zegt dat ik moet doen wat mij gelukkig maakt. Het probleem is dat ik niet meer zeker weet wat dat is. Ik mis Mason, en ik mis de eenvoud van het leven voordat ik deze twee banen accepteerde. Maar tegelijkertijd ben ik trots op wat ik heb bereikt. Het is een constante strijd tussen ambitie en het moederschap.
Elke dag voelt als een race tegen de klok, en ik vraag me af hoe lang ik dit vol kan houden
De gedachte om een van mijn banen op te geven komt steeds vaker in me op, maar het voelt als een mislukking. Dan zou Thijs ook moeten werken om financieel bij te dragen en zou Mason naar de kinderopvang moeten. Ook niet echt een leuk vooruitzicht.
VEERLE
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Geweldig dat je het glazen plafond in wil slaan
en dat je ambitie hebt. Ga daar voor!
Alleen geloof mij: 2 banen is níet de weg daar naar toe. De gedachte: als ik maar harder werk dan.., is niet hoe het werkt. Eis op wat je toe komt. In 1 baan. Krijg je het niet, ga je weg. Naar een werkgever waar je het wél krijgt.
Vervolgens: als je zoveel werkt waarom in godsnaam help je met koken. Je man heeft maar 1 kind om voor te zorgen. Koken moet hem echt wel in zijn eentje lukken.
alles wat je nú investeert in je kind, krijg je later 100x terug. Ga vol voor die ene baan, maar ook voor je kind. Als je met 1 baan stopt heb je daar zat tijd voor
Succes you can do it!
Wow, hpe, denk je wel na? Typische Nederlander, bso voorbereiding op het leven? Die kinderen horen veilig en rustig bij hun moeder in plaats van druk met vreemden op een zaaltje. We hebben geen idee hoe ze misschien getraumatiseerde worden voor de rest van hun leven, misschien ook niet maar zo even zeggen dat het goed is is waanzin. Laatst zo’n onderzoek dat je in de speeltuin niet moet doen alsof je weggaat om je kind mee te krijgen omdat het dan verlatingsangst kan krijgen. Wat gebeurt er elke dag met een peuter bij de bso? Laat staan een baby, dan ben je gewoon een psychopaat als je een baby achterlaat bij een bso.
waarom help je je man ook nog met eten maken?
Omdat zij daar ook zelf van eet misschien. En ook vrij normaal voor iedereen. Zodra je gaat werken moet je toch ook eten lijkt mij. Beetje kortzichtig dat haar man alles moet doen omdat hij niet werkt. En je hebt een relatie, dan is het toch samen alles doen ipv alles verdelen.
Zeker niet normaal voor iedereen. Ze heeft 2 banen. in die tijd lukt koken door haar man heus wel. Zou andersom in 100% van de gevallen ook zo zijn .
Ik zou kijken wat je kunt schrappen in jullie levens, zodat je meer ruimte hebt, meer back to basic, meer tijd met elkaar.
Dat moet vast lukken.
Ik lees niet veel ambitie om te werken?
Nou ik denk dat half Nederland dat soms ook denkt.
ik snap dat je daar gemengde gevoelens over hebt.
Misschien is een goed gesprek op zijn plaats voordat je je echt over de kop werkt.
Een part time baan voor je man misschien?
Zodat jij je tweede baan kunt loslaten en ook tijd aan je kind en relatie kunt besteden .
Ik wens je veel wijsheid en kracht toe.
Waarom help je je man ook nog met het avondeten? Dat kan hij echt zelf.
Apart verhaal. Ik heb moeite het deel ‘ fultime banen” te geloven, al is fulltime op het werk van mijn man tegenwoordig alles vanaf 34 uur per week.
Ik werk sinds een jaar zelf ook niet, man wel. Hij verdient goed en ik breng dan misschien niets binnen, maar ben wel degene die veel tijd steekt in zoeken naar goedkopere alternatieven voor alles. Zo houdt ik de kosten voor boodschappen (kids 14, 18) onder de €300 per maand (zonder in te leveren op kwaliteit, hoeveelheid en gezondheid). Een besparing van €500 per maand als ik vergelijk met de normale winkelwaarde van wat wij hier in huis halen.
Andere voorbeelden. Net is de Eastpack schooltas twv 115 van zoon aan vervanging toe. Ik koop deze voor 65,64 en krijg daarop door via de juiste site te bestellen nog 4% geld terug.
Ook zoek ik onze vakanties tot in de puntjes uit, waarmee ik deze zomer bijna €6000 bespaar op een luxe 4 weken USA roadtrip tov van een offerte voor deze reis. En is onze reis uiteindelijk ook nig luxer dan de versie uit de offerte.
Ik lever dus wel op, maar merk vooral dat mijn omgeving het raar vind dat ik niet betaald werk heb. Mijn verhalen over extreem goedkoop boodschappen of vakantie voordelen regelen, vind men ook maar matig interessant. Alsof je ke moet schamen als je overal meer voor minder zoekt.
Binnen het gezin wordt ik wel gewaardeerd en ik heb onlangs het voorzitterschap van de sportvereniging op me kunnen nemen. Dat zou ik waarschijnlijk niet doen als ik werkte.
geld kan je altijd verdienen, zeker nu liggen de banen waar jij werkzaam bent voor het oprapen. wat je niet meer terugkrijgt is de tijd met je kind.
als je twijfelt heb je eigenlijk je antwoord al. ga minder werken en geniet de komende paar jaar (zodra ze 10 zijn beginnen ze al aardig te puberen, die van mij doet het nu al en is 7) van je kind. je kan beter spijt hebben dat je een carrière kans hebt laten schieten dan dat je spijt hebt van de tijd die je niet met je kind hebt doorgebracht.
Het is, los van het feit dat ik er wel respect voor heb, wel een bijzondere situatie gezien de vader niet werkt. Ik zou me er als vrouw en moeder niet echt prettig bij voelen alles alleen op te moeten brengen, als er ook nog staat geschreven dat hij geen ambitie heeft, dus gewoon geen zin heeft om te werken. ? Lijkt mij ook niet heel aantrekkelijk..
waarom opvang als dat niet nodig is. als ouder hoe je je kind op te voeden en niet te dumpen. vanaf de kleuterschool kunnen ze nog lang genoeg naar school. vroeger was er ook geen opvang en we zijn allemaal goed ontwikkeld.
Klinkt heftig. Lukt het niet iets te veranderen zodat je meer van je kind kan genieten? Mijn man is ook de perfecte fulltime huisvader en ik werk remote. Omdat we goedkoop wonen en zuinig zijn, kan ik wel veel tijd met onze zoon doorbrengen. Met een beetje geluk omdat we in een goede tijd een huis hebben gekocht en ik als zelfstandige al vroeg ben begonnen met passief inkomen op te bouwen. Inleveren op tijd met je kind is echt een gemis.
Veerle, als ik jou was zou ik 50/50 doen. Tuurlijk vindt jou man dit prima, hij heeft er geen stress van. En een bso is niks mis mee, tevens ook goed voor de sociale ontwikkeling voor jullie kind.
Ook zal jullie zoon het erg fijn vinden dat jij ook meer tijd met hem besteed, ook dit kan gevolgen hebben op latere leeftijd voor jullie band.
Ik hoop dat jullie een oplossing vinden.
Waarom neem je dan kinderen als je carrière voor gaat en veel belangrijk vind… Ik vind een raar 🧐 verhaal.
de titel is misleidend , dacht dat het over een alleenstaande moeder ging , dan lees ik verder en is er ineens een echtgenoot , raar hoor dat je het werk niet verdeelt dan , je hoeft dus geen 2 fulltime jobs te hebben het is een eigen keuze
JW
mijn vrouw werkt ook niet, ze heeft een eigen bedrijfje gehad (11 jaar) maar daar is ze mee gestopt,
wij kunnen prima rond komen van mijn baan, (Jan modaal) mijn vrouw heeft nu een full time baan thuis bij de kinderen, onderschat dat niet, heb veel respect voor mijn vrouw als ze thuis zit, beetje ouderwets misschien maar je hoort het steeds vaker dat vrouwen weer meer thuis willen zijn,
geeft s’avond ook weer meer rust en het eten staat klaar, meer tijd voor de kids.
Samen werken en de kinderen bij de opvang is niks mis mee maar sommige mensen droppen ze er gewoon om zelf vrij te zijn, dat moet echt niet kunnen vind ik.
het toverwoord is balans
volgens de arbeidswet mag je max 12 uur per dag werken en max 60 uur per week en die wet is er niet voor niets
je wil carrière maken en dat is belangrijk onderdeel van wie je bent maar waarom moet dat met twee banen?
werk je twee banen voor je carrière? (begrijp ik niet helemaal goed) of werk je twee banen om rond te komen?
belangrijk om te begrijpen waarom je de keuze maakt die je maakt
duidelijk is in ieder geval dat de huidige situatie niet vol te houden is. je lichaam geeft signalen dat je oververmoeid raakt (dat is niet gek, om twee banen vol te houden moet je bijna wel supermens zijn) en je hoofd ergert zich toch aan het feit dat je veel mist van je zoon en dat je man veel meer rust ervaart in zijn leven.
tijd voor een aanpassing. wat is echt belangrijk voor je?
ga in gesprek met je man en zet een aantal alternatieven op een rij….laat dit op je inwerken en zie waar het je brengt
veel succes!
Raar verhaal.
Haar man is fulltime thuis.
En zij heeft twee banen. En het kind mag niet naar een bso. ? Moeder werkt zich te pletter.
Haar functie klinkt als een goed salaris.
En vader heeft bijna geen stress. En moeder veel stress.
Je bent niet de enige vrouw die twijfelt tussen carrière maken en familie. Eén ding is zeker: geld maakt niet gelukkig. De kleine momenten die je mist, zijn zo waardevol dat je er later veel spijt van zult krijgen als je er niet bij kon zijn, want ze komen nooit meer terug. Promoties, een goed salaris en senior worden zijn mooi om te bereiken, maar niets is mooier dan een sterke band met je familie op te bouwen. Deze band zal je later belonen met veel liefde.
Ooow mijn God. Bij lezen van de artikel begonnen mij handen spontaan te zweten. Die vent van je moet maar gaan werken. Hij dient voor jullie te zorgen. Heeft meneertje ook een baarmoeder ? Gatverdamme wat een afknapper. Ik kan heeel slecht tegen mannen die op de centen van vrouwen teren. !!!!!!
Wat heeft het al dan niet hebben van een baarmoeder hier nou weer mee te maken?
“hij dient voor jullie te zorgen”…….Dat was de algemene opvatting in de jaren 50 ja.
Fatima, we leven in Nederland, en daar mogen mensen hun eigen keuzes maken. ik bewonder huisvaders. Die zijn geëmancipeerd. Godzijdank. Hier mogen vrouwen carrière maken en hoeven niet meer financieel afhankelijk te zijn van mannen. Ook godzijdank. niet terug naar de “middeleeuwen. Geen traditionele rolverdeling meer, waar de vrouwen geen vrije keuzes hadden. Er zijn tegenwoordig meer hoogopgeleide vrouwen dan mannen, als vrouwen “geacht ” worden om maar huisvrouw te worden, zodra er kinderen komen is dat regelrechte kapitaal vernietiging.
Jij leeft nog behoorlijk in de prehistorie zeg. geen enkele man, en geen enkele vrouw is verplicht hoeft voor een andere volwassen man of vrouw te zorgen. Dat hoor je alleen voor je kinderen te doen. Iedereen die volwassen is hoort dat gewoon voor zichzelf te doen. Onze belastingcenten bij de bijstand zijn al hoog genoeg. Alleen zodra je niet kunt werken kan dat niet en kan je gebruik maken van de overheid. wat een zwaar antieke gedachte. En elk kind heeft beide ouders nodig voor zijn of haar ontwikkeling. Dus je kunt samen werken, en samen zorgen. En in Nederland hebben we daar in de eerste jaren van je kind een prima regeling voor en dat is het ouderschapsverlof. Zodra je kind volledig naar school gaat, wat 25 tot 30 uur per week is, kan je gewoon werken ipv thuis wachten tot je kind uit school komt. En ouders die het de eerste jaren op deze manier willen regelen, maakt geen verschil of dat de vader of de moeder is, mogen dat helemaal zelf bepalen. Een vrouw heeft ook een eigen leven, dus hoeft ze dat nooit op te geven omdat ze kinderen wil krijgen.
Het is super lastig om liefde voor je kind en je ambities te balanseren. Wat ik zou doen en dus aanraad. Ga een 1 baan zoeken met bijna hetzelfde bedrag en voor iets minder uur. Je partner kan best vorige kosten dekken met een simpelere baan en weinig uren. Hij kan schooltijden werken van je zoontje. En dan misschien iemand voor het huishouden.
Het gaat niet om geld. Hele rare reactie. Om ambitie. Je hersenen en kunnen uitdagen. Suffe reactie!
veerle waarom niet werken tot bv 15.00 uur?
je man dan onder de schooltijden van jullie zoon.
verdien je minder maar kunnen jullie wel genieten met zijn drieën.
Ken je de reclame nog, wie is die man die zondags het vlees snijd? in jouw geval is het, wie is toch die vrouw die zondags het vlees snijd.
Oeps, naar mijn mening zijn er wel zeer veroordelende berichten bij. Veerle, ik kan goed begrijpen dat dit voor jou heel dubbel en moeilijk is. Langs de ene kant is er je carrière waar je terecht enorm trots op bent maar het vraagt ook veel van je. Langs de andere kant is er je zoontje en heb je behoefte om meer qualitytime met hem door te brengen. Uiteindelijk vind ik het heel knap van je dat je na zo een lange werkdag, behoefte aan rust, je tijd neemt om met je zoontje leuke dingen te doen, er even volledig voor hem wilt zijn. Dat knagende gevoel zal denk ik wel aanhouden. Je moet voor jezelf misschien knopen doorhakken om een goede balans te vinden. Misschien is er een mogelijkheid om op beide jobs iets minder uren te doen in overleg. Een oplossing komt er wel. Zet jezelf even op de eerste plaats, wat wil ik. En stel dat je zoontje dan wel eens ‘aar de opvang moet, hij gaat het misschien enorm leuk vinden om met leeftijdsgenootjes te spelen. Een gelukkige mama, is zowiezo een gelukkig kind,. Maar in de praktijk is het niet altijd makkelijk, i know th feeling😉
omtrent al die negatieve reacties….zouden jullie hetzelfde reageren moest een man deze bezorgdheid uiten? miljoenen mannen werken 50 a 60 u per week, om hun droom carrière uit te bouwen… en krijgen hiervoor schouderklopjes van iedereen… “wat een goede man, die doet alles om zijn gezin te onderhouden” maar als de rollen omgekeerd zijn en de man blijft thuis en vrouw werkt zo hard wordt ze bestempeld als slechte moeder. Een moeder die geld boven haar kids verkiest. We leven in 2024… vrouwen zouden ook hun dromen moeten kunnen najagen, zonder beoordeeld te worden.. ik heb 4 dochters, voor mij is het deel van hun opvoeding die ik met hen wil meegeven… je hoeft als vrouw niet bij de haard te zitten om je kids graag te zien.. dit zijn beslissingen die ieder voor zich moet kunnen maken. die work life balans is voor ieder individu en koppel anders.. heb daar toch een beetje respect voor.
Veerle, 50 tot 60 uur werken is nog steeds iets anders dan 2 fulltime banen. dat zijn min. 76 uur. De Arbeidstijdenwet is ook hier van toepassing. Niks schouderklopjes, beide bazen weten het niet van elkaar, en zouden dit ook niet (moeten) tolereren
Veerle: respect. Ik heb 1 baan die ik al nauwelijks volhoud omdat ik liever thuis wil zijn. Toen ik jonger was, puber, droomde ik ook van een carrière. Ik zou in Utrecht op kamers gaan en advocaat worden. Maar ik ben geen doorzetter. Nu vecht ik iedere doordeweekse dag tegen de wekker omdat ik alles half heb gedaan waardoor niks echt is wat ik wil. Ik schrijf dit omdat ik je zou adviseren echt te voelen en te visualiseren waar jij wil zijn over 10 jaar. Maak dat je daar komt, met alles dat je hebt! En respect dat je alle ballen hoog houdt. Dat doen heel veel vrouwen je niet na.
Ik begrijp heel goed de tweestrijd, herken mijzelf hier erg in. Wanneer ik sommige reacties lees, denk ik dat zij het niet kunnen inbeelden wat het is om ambitie te hebben. dit staat los van de financiële voordelen die je ervoor krijgt. sommige mensen hebben het gewoon in zich om hun volledige potentieel uit zichzelf te kunnen halen. het is te vergelijken met een topsporter die zijn limieten test. wanneer je bewust kiest om het rustiger aan te gaan doen om meer tijd te spenderen met je kind, is dit geen mislukking. Het is een bewuste keuze. Het vraagt moed om jezelf een stapje terug te laten zetten in die carrière waarvoor je zo hard hebt gewerkt. je hebt ongetwijfeld opofferingen gemaakt om te komen waar je nu bent. vertrouw erop dat indien je een stapje terug zet nu, je later als je kind groter is, die stap voorwaarts ook terug kan nemen. je moet nog tot je 70 werken ofzo 😉 tijd genoeg. je kind is over enkele jaren groot en die tijd krijg je nooit meer terug. succes!!
Wat een ongezonde situatie. voor jezelf, je kind, je man, je werk etc. De kans op een Burn-Out is heel groot, gezien de signalen die jouw lichaam nu al afgeeft.
Mijn advies aan jou is: Luister naar de signalen van vermoeidheid, jouw groeiende twijfel of je deze situatie wilt handhaven. Bespreek met je man dat het tijd is om de financiële lasten Samen te delen omdat het jouw teveel wordt. Wees eerlijk naar jezelf, heb jezelf Lief.
Kijk Samen naar de verschillende mogelijkheden als jullie beiden werken. Breng het in kaart, misschien hoeft je zoontje wel niet naar de opvang, als jullie dit samen willen oplossen.
Ennn…. misschien is jouw grootste leerproces niet alleen rekening te houden met anderen , maar rekening te houden met jezelf. Anders dan krijg jij een dure rekening achteraf.
Je waarde wordt niet bepaald door hoe anderen met je omgaan. Je eigenwaarde wordt bepaald door jezelf. Door wat je binnenlaat en wat je tegen jezelf zegt
Ik wens jou wijsheid toe en kracht om voor jezelf te staan.
waarom werk je 2 fulltime banen en doet hij het huishouden en niet werken….had mijn man allang aan het werk geschopt samen leven is samen verantwoordelijkheid voor huis en gezin.
haha, maar als het andersom was, hsd je zeer waarschijnlijk gezegd “haar keuzen om bij de kinderen te blijven”
zie hier het niveau van de gemiddelde feminist.
wat gebeurt er als je bij 1 vd 2 meer probeert te delegeren? als je dagelijks bv 1,5 uur minder werkt lukt het wellicht beter.
wat een ongezellige en veroordelende reacties zeg. je kan niet in mensen hun portemonnee kijken, geen idee wat voor vaste lasten deze mensen hebben. En kinderopvang zou trouwens ook een forse vaste last zijn. nu is het jochie tenminste lekker thuis met rust en regelmaat en een ouder die van hem houdt. Ik hoop wel voor Veerle dat ze iets aan kan passen aan haar schema. even een koffiepauze met je man en zoon kost 15-30 min misschien maar levert veel op. kan je eventueel inhalen ‘s avonds als Mason slaapt tussen 20-21 bijvoorbeeld. misschien is betaald ouderschapsverlof mogelijk? en ik ga er vanuit dat de werkgevers op de hoogte zijn en meer naar output kijken ipv uren. want anders is het niet helemaal netjes natuurlijk en kan het problemen opleveren. toevallig was er net zo een geval in het nieuws. maar als je alles goed geregeld hebt, lekker zo door gaan.
l
je bent uitgeput en wilt meer van je zoon genieten en dat is ook mogelijk . heb je ook wat meer energie over.
Wat een slappe vent zonder eigenwaarde heb jij.
Je moet zelf je geld verdienen vind ik.
Het geeft voldoening en je draagt je steentje bij aan de samenleving.
Bovendien is het gezond om gecorrigeerd te worden op de werkvloer door andere mensen.
vind het triest dat geld ver boven geluk gaat. kinderen zijn zo groot en dan zit jij op je suffe laptop. Word wakker zeg. Laat die vent ook wat bijdragen en geniet samen meer van Mason. Maar jij zult wel voor het geld en de carrière gaan want anders was je er ook niet aan begonnnen. Zo eindigt je leven leeg en dat iz jouw keuze. Deal whit it@