Twee jaar geleden gebeurde er iets totaal onverwachts
Ik wilde met mijn twee kleintjes een wandeling maken. Mijn dochter, Jacky, van drie jaar oud, huppelde vrolijk naast me, terwijl ik de kinderwagen met mijn anderhalf jaar oude zoon, Noah, voor me uit duwde. We liepen langs het park. Jacky was in haar element, haar kleine handje stevig in de mijne geklemd. Ze babbelde onophoudelijk over alles wat ze zag – een vlinder die voorbij fladderde, een hond die verderop speelde. Noah zat rustig in zijn kinderwagen. Zijn zachte ademhaling en af en toe een tevreden geluidje lieten me weten dat hij het ook naar zijn zin had.
We volgden het pad dat langs de vijver liep, een populaire plek voor veel ouders en kinderen
De vijver was omgeven door een laag hek, bedoeld om kleine kinderen weg te houden van het water. Ondanks de voorzorgsmaatregelen was ik altijd extra voorzichtig als we hier waren. Ik had veel gehoord over hoe snel dingen fout kunnen gaan. Het gebeurde allemaal in een fractie van een seconde. Terwijl we langs de vijver liepen, voelde ik plotseling een rukje aan mijn hand. Jacky was gestopt en trok aan mijn arm. “Mama, mijn veter zit los”, zei ze. Ik keek naar beneden en zag dat haar veter inderdaad los zat. “Oké, laten we die even strikken”, zei ik met een geruststellende glimlach. Ik zette de kinderwagen stil, zorgde ervoor dat de rem goed ingeschakeld was, en hurkte neer om Jacky’s schoen te strikken.
Mijn handen waren bezig met de veter toen ik plotseling een beweging vanuit mijn ooghoek opmerkte
Mijn hart sloeg een slag over toen ik besefte wat er gebeurde. De kinderwagen, waarin Noah zat, begon langzaam maar zeker weg te rollen. “Ik heb de rem er toch goed op gezet?”, paniek schoot door me heen. “Nee! Stop!”, riep ik, maar het was te laat. De kinderwagen had al vaart gemaakt en rolde recht op de vijver af. De kinderwagen raakte het water. Mijn adem stokte, mijn benen leken van lood. “Hoe kan dit gebeuren?”, dacht ik nog.
In een oogwenk verscheen er een man uit het niets
Hij rende, zonder aarzeling, recht op de vijver af en liep het water in. Hij bereikte de kinderwagen binnen enkele seconden. Ik stond aan de kant, verlamd van angst en paniek, mijn hart bonsde in mijn borst. Jacky keek met grote ogen toe, te jong om volledig te begrijpen wat er aan de hand was, maar oud genoeg om de ernst van de situatie aan te voelen. De man worstelde even met de kinderwagen, deze stond half, samen met Noah tot haar borst in het koude water. De man haalde Noah uit de wagen. Zijn lijfje was nat en zijn ogen groot van schrik, maar hij leek ongedeerd. De man, doorweekt tot aan zijn middel, wikkelde snel zijn sjaal om Noah om hem warm te houden. Hij bracht hem naar de kant en overhandigde hem aan mij.
“Dank u, dank u wel”, stamelde ik
Mijn handen trilden toen ik Noah van hem overnam en hem stevig tegen me aandrukte. Zijn kleine lijfje was koud en nat, maar hij begon al snel te huilen, een goed teken dat hij in orde was. De tranen stroomden over mijn wangen terwijl ik hem wiegde en probeerde te kalmeren. De man glimlachte geruststellend naar me, ondanks dat hij zelf druipend nat was. “Geen probleem, mevrouw. Ik ben blij dat ik kon helpen.”
Ondertussen waren er meer mensen bijgekomen, aangetrokken door de commotie
Een paar van hen hielpen om de kinderwagen uit het water te tillen. De kinderwagen was doorweekt, maar leek nog intact. Ik was nog steeds in shock. Een oudere vrouw stapte naar voren en legde een hand op mijn schouder. “Gaat het, lieverd? Heb je hulp nodig?” Ik knikte, nog steeds een beetje verdoofd. “Ik… ik denk het wel. Bedankt.” De man die Noah uit het water had gehaald, stelde zichzelf voor als Joost. Hij bood aan om te blijven totdat ik zeker wist dat alles in orde was. Ik was hem zo dankbaar. Zijn kalmte en vastberadenheid hadden mijn zoon gered. Terwijl hij naast me stond, wikkelde ik Noah in een droge deken die een andere behulpzame voorbijganger had gebracht.
Toen de kinderwagen eenmaal uit het water was en de mensen zich langzaam begonnen te verspreiden
Joost bleef bij me. Hij stelde voor om ons naar huis te brengen, en ik accepteerde zijn aanbod. Thuis aangekomen, bedankte ik Joost opnieuw. Ik maakte snel een kop koffie voor hem en gaf droge kleren van mijn man. Deze heeft Joost de volgende dag teruggegeven. Ik ben hem ongelofelijk dankbaar.
Elke keer dat ik nu naar de vijver loop, denk ik aan die dag
Ik zie de plek waar de kinderwagen het water in rolde en ik voel een rilling over mijn rug lopen. Maar ik denk ook aan Joost en zijn snelle optreden. Hij had zonder aarzeling gehandeld en mijn zoon gered. Zijn moed en vriendelijkheid zullen me altijd bijblijven. Het leven ging door, maar de ervaring had een blijvende indruk op mij achtergelaten.
DESIRE
wauw wat een held die Joost!
maar je doet het zonder na te denken als je zoiets ziet gebeuren.
en ik snap jou reactie als moeder ook. je verstijfd letterlijk en je kon je dochtertje ook niet alleen laten. neem jezelf niks kwalijk, je hebt niks verkeerd gedaan, zoiets kan gebeuren en gelukkig was Joost daar om noah te redden!
Zoiets is mij ook overkomen,
Ik had de kinderwagen op de oprit staan ook op de rem.
Terwijl ik mijn dochter hielp met haar jas dicht doen rolde de kinderwagen de weg op zonder ik iets doorhad.
Mijn zoontje van een half jaar lag midden op de weg uit de kinderwagen bak gerold.
Gelukkig dat er geen auto,s kwamen op dat moment.
Ik heb me weken lang een waardeloze moeder gevoeld verschrikkelijk vond ik het.
hallo
ik ben nu een oma van 68 ,ook ik heb dit gehad , ik was 8 m’n zusje 5 en een zusje in de wandelwagen
en we gingen de eendjes eten geven , ik liet de wagen los en daar ging mijn zusje met wagen en al
gelukkig was er een werkman die te hulp sprong en mijn zusje met wagen eruit had gehaald .
dit moment ben ik nog niet vergeten,
iedereen heeft. blijkbaar een beschermengel
voor u was het Joost en voor iemand anders zal er ook altijd iemand op je pad zijn
gelukkig maar.dat er altijd wel iemand reageerd.
waar zouden we sta5⁵ŕan als die niet aanwezig zouden zijn Er zijn nog goede mensen op de wereld . Daar mag je 100% zeker van. zijn God zij dank
Er bestaan nog goede mensen op de wereld
ieder mens heeft een beschermengel en ieder kind maar ook fysieke mensen levende beschermengelen
God zij dank nog goede mensen op de wereld
Wat een groot geluk dat Joost daar was, het zag en ook meteen reageerde. Ik heb zelf in een decembermaand iets vreselijks meegemaakt wat gemakkelijk verkeerd had kunnen aflopen. Ik liep op de stoep met m’n zoontje van 4 maanden en iemand gooide vuurwerk in de kinderwagen. Gelukkig reageerde ik snel genoeg om iets vreselijks te voorkomen, maar vergeten doe ik het nooit meer.