Jantine schrijft een minireeks hieronder staat het eerste deel:
Ik zit met zoveel vragen
Na thuiskomst kan ik alleen maar huilen. “Mijn stoere meisje”, denk ik. Ook gaan er veel vragen door mijn hoofd. “Hoe kan zij zo een laag IQ hebben? Ze weet toch heel veel? Waar komt het vandaan? Is het de zwangerschap geweest? Heb ik iets verkeerd gedaan?” Op deze vragen blijft het antwoord lang uit.
Moet mijn dochter naar het Speciaal Onderwijs?
Na een week hebben wij opnieuw een gesprek op school. De resultaten worden besproken. Samen met de leerkracht en intern begeleider gaan we kijken naar de mogelijkheden voor Jacky. Wij krijgen twee keuzes: een jaar groep 1 volgen of naar het speciaal onderwijs. Ons hart zegt dat we haar op deze school moeten laten. Hier heeft ze haar vriendinnetjes en neefjes en nichtjes. Diep van binnen weten wij echter beter. Op deze school zal ze altijd op haar teentjes moeten blijven lopen, en zelfs dan is het niet duidelijk of ze het niveau ooit aan zou kunnen. Wij besluiten om toch te informeren bij speciaal onderwijs. Het is einde schooljaar en wij zullen onze keuze snel moeten maken. Een keuze die voor ons als ouders zwaar valt. In het nieuwe schooljaar van 2019 zal Jacky starten op speciaal onderwijs.
Ondertussen zijn wij erachter gekomen dat ik in verwachting ben
Gezien alle miskramen, komt hier heel veel angst bij kijken, maar de goede echo’s volgen zich op. Begin augustus 2019 begint Jacky op het speciaal onderwijs. Samen met Jacky, haar zusje Robin en mijn man Rob loop ik de school binnen. Wij worden vriendelijk ontvangen. Jacky gaat met een grote lach de klas in. Daar staan wij dan, met tranen over onze wangen laten wij haar achter op een school waar enkel “speciale” kindjes zitten. Elk kindje met zijn of haar verhaal. Elk kindje met zijn eigen reden om op deze school te zitten. Ik wil haar hier niet achter laten. “Zij hoort hier niet thuis! Er is niets met haar aan de hand. Zij hoort een normale toekomst te krijgen”, schiet er door mijn hoofd. “Een toekomst die je als moeder vanaf de zwangerschap voor je ziet”. Maar ik moet die gedachtes en dat gevoel van mij afzetten. Diep van binnen weet ik dat zij hier thuis hoort.
In december beval ik van een gezonde dochter
Jacky is vanaf het eerste moment een grote zus en geniet van haar kleine zusje. Zodra zij Lauren in haar armen heeft, ontspant ze. Ze kan haar rust pakken en geniet van de geluidjes die haar zusje maakt. Dit is altijd al zo geweest, baby’s hebben een ontspannende werking bij Jacky. Zij maken haar rustig. Jacky heeft ook een ontspannende werking op baby’s.
Toen ik net in verwachting was, hebben wij een huis gekocht
Wij verhuisden in maart naar een straat verderop. In deze straat kenden wij al meerdere mensen, maar ook door de rest werden wij erg leuk ontvangen. Vele sloten de meisjes direct in hun hart. Dit was voor ons, maar ook voor Jacky erg fijn. Zij maakt gemakkelijk vriendjes en ze voelde zich hier gelijk thuis. Helaas ging het op school slechter. Ook op het speciaal onderwijs kwam ze niet mee op het niveau, Ze moest groep 2 over doen. De leerkrachten maakten zich zorgen. “Was het de thuissituatie waardoor Jacky niet mee kwam? Het verhuizen en de nieuwe baby? Of was er meer?” Ondertussen werden er via CJG meer onderzoeken gedaan, en werd ook hier het lage IQ bevestigt. Met veel vragen zijn wij uiteindelijk naar de huisarts gegaan.
Jacky is geboren met een aardbeienvlek bovenop haar hoofdje
Zal dit er dan iets mee te maken hebben? Onze nieuwe huisarts nam ons direct serieus en stuurde ons door naar de kinderarts in het Sophia kinderziekenhuis. In plaats van een afspraak bij de kinderarts, kregen we een afspraak bij de klinisch geneticus. Jacky werd van top tot teen nagekeken. Ook werd er gekeken of zij een chromosoomafwijking had. Maanden gingen eroverheen.
In 2021 start Jacky in groep 3
Onze zorgen worden besproken met de nieuwe juf, en al snel uit ook zij haar zorgen. Jacky haar gedrag verandert. De juf merkt dat Jacky het lezen en schrijven niet oppikt. Ook thuis worden de boze buien erger en merken wij dat Robin haar op verschillende punten in begint te halen. Daar waar het Jacky niet lukt, daar lukt het Robin wel. Erg confronterend, maar tegelijk ook fijn te weten dat onze andere dochter niet achter loopt.
In oktober hebben wij een afspraak bij de klinisch geneticus
Uit de eerste onderzoeken werden geen afwijkingen gevonden en besloot de arts dat ze een WES-onderzoek wilde doen (Whole Exome Sequencing). Bij dit onderzoek vergelijken ze DNA van beide ouders en het kind om te kijken of hier een afwijking in te zien is. In april 2022 kregen wij hier de uitslag van.
Lees HIER verder.
JANTINE
IQ is een getal dat iets zegt over de snelheid waarmee nieuwe vaardigheden worden aangeleerd. Dat wil niet zeggen dat deze kinderen niks kunnen leren ze doen er alleen langer over. Dus een nobele baan voor de ouders om er veel tijd in te steken dan zal ze zich ontwikkelen. Ze zal geen dokter of hoogleraar worden maar kan toch erg gelukkig worden en een waardevolle bijdrage leveren in de maatschappij. Ik spreek uit ervaring mijn dochter zou begeleidt moeten wonen en niveau 1 mbo met moeite halen. Ze gaat het komend jaar een niveau 4 opleiding volgen in haar interesse gebied. Ze moet hard werken maar stimuleren en input blijven geven dan kunnen deze kinderen je verbazen.
Wat mooi om te lezen dat u dochter zo ver is gekomen, terwijl er een andere is gediagnosticeerd/geprognosticeerd. Heel knap van haar! Zo blijkt maar weer dat een iq test niet altijd bepalend is gelukkig. Inderdaad is het belangrijkste dat het belangrijkste is dat je kind gelukkig is en zal blijven.
Ik lees ook graag het vervolg.
ja ik.mis ook het vervolg
Onze zoon had ook een laag IQ en kwam op het regulier onderwijs niet verder. Hij kon na 3,5 jaar niet verder op het basisonderwijs en is toen op ons verzoek doorgegaan naar SBO Wij smeekte hier al jaren om, maar het was net de periode dat er op basisonderwijs passend.onderwijs gegeven moest worden, afgestemd op het kind.
En dat lukt dus niet op het reguliere onderwijs. Bij ons kind in ieder geval niet. We zagen hem onzeker zijn, huilbuien, boosheid… We brachten dus na 3,5.jaar een afgebrand kind naar SBO. Maar gelukkig bloeide hij daar op. In coronatijd kreeg hij les thuis en zijn niveau schoot omhoog. School stond verbaasd, zo waren zijn cijfers eerst voor vervolg praktijkschool en uiteindelijk was hij te ver door ontwikkeld.en mocht hij naar.VMBO basis.lwoo. Na twee jaar waren zijn cijfers zo mooi en mocht hij door naar vmbo kader. Daar zit hij nu en dit gaat goed
Wij zijn ook door de malle molen gegaan voor allerlei onderzoeken. Bij ons kwam er na vele jaren niets aanwijzends uit. Wel is ons verteld dat onze zoon nooit op zichzelf zou kunnen wonen, dat hij niet in staat was om te leren lezen/ schrijven. Dat hij emotioneel/ sociaal zich ook niet zou kunnen ontwikkelen en daardoor altijd meer afhankelijk zou zijn van anderen. Daarbij heeft hij slechte spieren/ spierspanning en was het mogelijk dat hij jong in een rolstoel kwam.
Wij waren ook verbijsterd en verdrietig toen we dat hoorden. En nu zien we dat zoveel dingen die ons gezegd zijn niet uitgekomen zijn. Onze zoon fietst( al is het elektrisch) en heeft een bijbaantje bij een garagebedrijf. Hij gaat naar de sportschool en probeert zijn conditie te behouden of op te bouwen.
Wij proberen hem overal positief in te stimuleren en wat niet gaat, dat gaat niet.
Ik besef dat elk verhaal op zichzelf staat, maar soms lopen dingen anders in het leven dan je gedacht had. Wij hebben ook veel verdriet gehad bij alle stappen die onze zoon moest nemen en die anders waren dan bij onze andere kinderen. Maar hij is er ook gekomen. In zijn eigen tempo, en hij heeft voor alles langer de tijd nodig gehad om te ontwikkelen, maar het is een vechter.
Ik wens jullie heel veel sterkte toe met de opvoeding van jullie meisje en hoop dat door de jaren heen, jullie dochter ook haar weg zal vinden. Het gaat erom dat een kind gelukkig is en soms is dat op een andere school. En natuurlijk wil je als ouders dat alles normaal loopt, heel begrijpelijk.. maar ik zie nu met mijn andere puberende kinderen dingen, dat ik denk, daar heb ik gelukkig bij mijn zoon nooit last van…
Wat mooi om te lezen dat uw zoon zo ver is gekomen, terwijl er anders was gediagnosticeerd/geprognosticeerd. Heel knap van hem! Zo blijkt maar weer dat een iq test niet altijd bepalend is gelukkig. Inderdaad is het belangrijkste dat het belangrijkste is dat je kind gelukkig is en zal blijven.
ik ben als kond vanaf groep 3 naar de MLK school gegaan ook omdat ik niet mee kon komen met derest van de kinderen. na een verhuizing ging ik naar een andere school ook MLK school. daar ging ik achteruit en werd ik letterlijk dom gehouden, leerde niet meer dan van 10 tellen en weer terug. ik ging daar van school op alle afraden van de leraren. maar mij moeder zag een advertentie van school in onze buurt die speciaal onderwijs erbij deer, speciale boeken op niveau en een begeleider waar ik eens in de zoveel keer heen ging. ik zat op een normale school met kinderen zoals ik, en daar ben ik mij gele leven nog dankbaar voor, en van mijn ouders die de beslissing hebben genomen om mij van die school af te halen en het vertrouwen in mij hadden dat ik het kon!
ik heb groep 8 overgeslagen vanwege weer een verhuizing en ging naar de middelbare. daar kon ik op het IVBO mijn diploma halen en ben nu helpende plus in de zorg al vanaf mijn 19e ben nu 40. ik kon niet goed leren maar waar een wil is een weg, ik hoop dat jullie dochter een goede toekomst gaat krijgen, en kijk gewoon heel goed waar haar latente wel liggen. ze gaat het vast redden.