Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Lees eerst deel 1: Ik had een vreemd gevoel bij deze zwangerschap, bij de 13 weken echo bleek waarom
We kozen voor een 13 weken echo
Tijdens deze zwangerschap konden we kiezen voor een 13 weken echo. Met deze echo kunnen ze al veel controleren bij je baby en screenen op grote afwijkingen. Er werd wel aangegeven dat deze echo soms juist meer onrust kon creëren, omdat niet altijd alles goed te zien is. Omdat ik toch al zoveel controles kreeg en ik ook best onzeker was, planden we wel deze echo.
Wat een geweldig beeld!
Ik ging liggen en de echoscopiste legde uit hoe deze echo in zijn werk gaat en waar ze naar zou gaan kijken. Ze deed de gel op mijn buik en zette de echokop erop. Al vrij snel zagen we ons kindje in beeld, vrolijk rond spartelend op het scherm. Wat is dat toch geweldig om te zien. Mijn hart maakte een sprongetje om de baby zo te zien bewegen. Je voelt meteen een verliefd gevoel.
De echoscopiste zag iets opvallends tijdens de echo
Ze draaide wat met de echokop over mijn buik om ons kindje goed in beeld te krijgen. Terwijl ze dit deed zag ze mijn placenta en maakte daar direct een opmerking over. “Heb je bloedverlies gehad”, zei ze? Ik schrok en zei dat ik dit niet had gehad. Ze zoomde wat in en zat te turen naar het beeld. Ze zei dat ze “iets” zag op of aan mijn placenta. Ander soort weefsel dan de rest van de placenta. Het kon misschien wat oud bloed zijn. Ze kon het niet goed plaatsen. Maar het overgrote deel van de placenta zag er wel normaal uit. En de navelstreng ging gelukkig het “goede” gedeelte van de placenta in, wat kennelijk positief was.
“Waarschijnlijk was er niets aan de hand”
Ik merkte dat ik direct enorm veel spanning in mijn lijf voelde. Ik verstijfde helemaal. De echoscopiste merkte dit volgens mij en zei: “Ik denk dat er niets aan de hand is hoor! Maar het is goed om in de gaten te houden. Ik maak er foto’s van en stuur die door naar het ziekenhuis. Dan kunnen ze het beoordelen. Waarschijnlijk willen ze jou dan met de 20 weken echo opnieuw zien en zal het weefsel er tegen die tijd weer normaal uit zien.’ Ik gaf aan dat ik me wel zorgen maakte nu. Nee, dat was niet de bedoeling. Ik moest me écht geen zorgen maken benadrukte ze nog.
Alles zag er verder goed uit
Ze ging verder kijken naar ons kindje en keek hem helemaal na. Alles wat ze kon beoordelen en zien, zag er goed uit. Ze was daar dan ook uitgesproken positief over. Natuurlijk was dat super goed nieuws. We waren daar heel blij mee. Maar die opmerking over de placenta knaagde wel aan mij. We zouden deze zwangerschap toch gaan genieten?
Het ziekenhuis belde diezelfde middag al
Einde van die middag werd ik ineens gebeld door een gynaecoloog in het ziekenhuis. Ze had de beelden gezien van de placenta en wilde me toch zien en zelf de placenta beoordelen. Ik schrok enorm? Hoezo? Ik zou toch pas met de 20 weken echo hoeven langskomen? Ik heb enorm gehuild die avond en had het gevoel dat er iets mis was.
Er werd aan verschillende dingen gedacht
Veel controles in het ziekenhuis volgden in de weken erna. Ze wisten simpelweg niet wat er aan de hand was en konden het niet plaatsen. Ons kindje bleef namelijk telkens goed groeien en ontwikkelen. Maar een gedeelte van de placenta bleef vreemd “gezwel achtig” weefsel vertonen. Er werd gedacht aan een hematoom, een goedaardig gezwel en een zeldzame genetische afwijking (Beckwith Wiedemann sydnroom) waarbij je vaak daarnaast een dergelijke placenta afwijking ziet ontstaan.
We wilden het kindje sowieso laten komen
We zouden in gesprek gaan met een geneticus in het Erasmus ziekenhuis in Rotterdam om uit te sluiten of er sprake was van deze zeldzame genetische afwijking die tevens de placenta afwijking veroorzaakte. Dit sloeg ook even in als een bom. Hiervoor zou dan een vruchtwater punctie gedaan moeten worden, maar ook dit brengt risico’s met zich mee. Eigenlijk wilde ik dit niet. Dus we zouden meer uitleg krijgen over deze genetische afwijking en wat dit betekent voor ons kind, als hier sprake van zou zijn. Mijn vriend en ik hadden ons al ingelezen over deze genetische afwijking en besloten dat we ons kindje sowieso zouden laten komen. We geloofden eigenlijk niet dat dit aan de hand was en wilden dan ook geen punctie laten doen.
Mijn HCG bleek ontzettend hoog, waar kon dit op wijzen?
De gynaecoloog had voor de zekerheid nog mijn bloed geprikt op HCG (zwangerschapshormoon) en die was op dat moment 250.000 mIU/ml. Wat behoorlijk veel is in een eenling zwangerschap van 15 weken. Ineens kregen we hierdoor bericht dat dit kon ook wijzen op een “mola zwangerschap”, naast de zwangerschap van ons kindje. Maar dit was zo extreem zeldzaam. Een mola zwangerschap naast een gezonde zwangerschap komt eigenlijk bijna nooit voor. Misschien één keer per jaar hooguit. Maar dit kon ook de reden zijn voor het afwijkende weefsel aan mijn placenta en de hoge HCG waarde in mijn bloed.
We werden doorverwezen naar een ander ziekenhuis
Ze wisten in het ziekenhuis in Breda verder niet goed wat hiermee te doen. Besloten werd dat we de afspraak met de geneticus in Erasmus Rotterdam moesten afwachten. Dan zou van daaruit ook de mogelijkheid tot een mola verder worden bekeken. Weer een andere wending.
Lees HIER het vervolg.
MACHTELD
Insta: mags1987
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
