Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Ik ben Helene, moeder van Lucas. Hij is net begonnen aan zijn eerste jaar op de middelbare school. Mijn man Vincent en ik hebben een bewuste keuze gemaakt met betrekking tot het huiswerk van onze zoon, Lucas: wij helpen hem niet. Dat klinkt misschien hard, maar ik zal uitleggen waarom we deze keuze hebben gemaakt en hoe dit onze opvoedstijl weerspiegelt.
Toen Lucas naar de eerste klas ging, was ik enthousiast maar ook nieuwsgierig naar hoe hij het zou doen met zijn huiswerk
Mijn eigen ervaring met mijn ouders die naast me zaten en me hielpen met mijn schoolwerk, leidde me eerst naar een vergelijkbare aanpak. Tot Vincent en ik ‘s avonds over de keukentafel spraken. “Helene, denk je dat het goed is als wij hem blijven helpen met alles?” vroeg Vincent, zijn stem bedachtzaam. Die vraag liet me nadenken. Ik realiseerde me dat we Lucas niet alleen wilden laten groeien in kennis, maar ook in zelfredzaamheid en verantwoordelijkheid.
We kozen ervoor om Lucas vanaf het begin zelfstandig te laten werken
Toen hij voor het eerst met huiswerk thuiskwam, herinner ik me nog hoe ik naast hem zat en zei: “Lucas, je kunt dit zelf proberen. Als er iets is waar je echt niet uitkomt, vraag het dan morgen aan je docent of een klasgenoot.” Hij keek me met grote ogen aan. “Maar mama, kun jij me niet gewoon helpen? Alle ouders helpen. Dat hoort zo.” Ik glimlachte.” Ik wil dat je leert zelf oplossingen te vinden. Probeer het eerst zelf, en als het echt niet lukt, zijn je leraren er om je te ondersteunen.”
Natuurlijk waren er momenten van frustratie
Lucas zat aan de keukentafel, fronsend boven zijn werkboek. “Mama, ik snap deze som niet.” Mijn eerste instinct was om hem te helpen, maar ik weerstond die drang. “Probeer het eerst zelf, Lucas. Kijk nog eens goed naar je aantekeningen of zoek online naar uitleg.” Hij zuchtte, maar ging weer aan de slag. Na een tijdje kwam hij naar me toe en zei: “Ik begrijp het nog steeds niet.” Ik knikte begrijpend. “Dat is oké. Schrijf op wat je denkt dat het antwoord is en vraag het morgen aan de docent. Hij zal je graag helpen.”
Langzaam maar zeker begon Lucas te begrijpen dat hij zelf oplossingen kon vinden
Hij leerde vragen te stellen in de klas en om hulp te vragen als dat nodig was. Dit niet alleen voor zijn schoolwerk, maar ook voor zijn persoonlijke groei. Een paar maanden later merkte ik tijdens een gesprek met zijn mentor op school dat Lucas actief deelnam aan de lessen en regelmatig om verduidelijking vroeg. Hij nam zijn leerproces serieus en zocht zelf naar manieren om zijn begrip te verdiepen.
Soms, als ik Lucas zie worstelen met zijn huiswerk, vraag ik me af of we de juiste keuze hebben gemaakt
Het is moeilijk om hem te zien worstelen zonder in te grijpen. Maar dan denk ik aan de waarde van zelfstandig leren en hoe dit hem zal helpen in zijn verdere leven. Ik zie hem groeien in zelfvertrouwen en dat vervult me met trots. Er zijn momenten waarop ik twijfel, vooral wanneer ik andere ouders hoor over hoe ze hun kinderen stap voor stap begeleiden. Soms voel ik me schuldig omdat ik niet dezelfde mate van directe hulp bied. Aan de andere kant hebben mijn man en ik veel vrijheid. We hoeven niet iedere dag in die boeken te hangen. Ik moet daar eerlijk gezegd ook niet aan denken.
Tijdens een ouderavond sprak ik met een andere moeder Lisa
We hadden het over hoe het gaat met het huiswerk van onze kinderen. “We laten Lucas helemaal zelf zijn huiswerk doen”, vertelde ik haar. Lisa keek verbaasd. “Echt waar? Maar hij is nog zo jong. Je moet je kind wel een goed voorbeeld geven, een beetje op weg helpen”. Ze was het duidelijk niet eens met mijn opvoedkeuze. “We geloven dat het belangrijk is dat hij leert zelfstandig te werken,” legde ik uit. “Hij ontwikkelt zo zijn eigen vaardigheden en dat zal hem helpen om zelfverzekerd te zijn in zijn schoolwerk.” Lisa leek bezorgd. “Ik weet niet of dat de juiste weg is…” Ik antwoordde: “Wij zien dat Lucas hierdoor groeit.”
Als ik terugkijk op de afgelopen periode, zie ik hoe Lucas zich heeft ontwikkeld
Hij neemt actief deel aan zijn eigen leerproces en dat is iets waar Vincent en ik trots op zijn. We zijn vastbesloten om hem te blijven ondersteunen bij zijn groei naar zelfstandigheid, wetende dat dit hem zal helpen in zijn verdere academische en persoonlijke leven. Maar we gaan geen huiswerk voor hem maken of hem daarbij helpen. We vinden dat ook helemaal onze taak niet. Wij zijn ouders, met onvoorwaardelijke liefde. Wij genieten met elkaar. Schoolondersteuning is voor school.
Veel andere ouders zullen het eens zijn met onze aanpak, en dat is begrijpelijk
Iedereen heeft zijn eigen manier van opvoeden. Voor ons werkt deze methode, en we zien de positieve effecten ervan bij Lucas. Dus de volgende keer dat hij met zijn huiswerk thuiskomt en me om hulp vraagt, zal ik hem dezelfde aanmoediging geven: “Je kunt dit, Lucas. Probeer het zelf en vraag anders morgen je docent om uitleg.” En ik zal glimlachen, vol vertrouwen in zijn vermogen om zelfstandig te leren.
HELENE
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
onze jongens hebben zelf besloten toen ze op de middelbare school zaten om zelf al hun huiswerk / werkstukken ed te maken. overhoren mochten we soms. de ene zoon is zelfstandig ondernemer geworden en de andere piloot
In mijn tijd, 20-30 jaar geleden, hielp er volgens mij geen een ouder met huiswerk? Althans de mijne niet 🙂 Klinkt als een keuze die voor jullie goed werkt.
Met huiswerk begrijp ik het maar voor toetsen moet je toch wel helpen wat mij betreft.
Als je je huiswerk maakt en snapt, zal je een toets toch ook kunnen maken en snappen. Het is dezelfde kennis die getoetst wordt.
Wij hielpen onze kinderen 40 jaar geleden!
Maar ze moesten het eerst zelf doen.
Wij waren voor de noodgevallen
Wij hielpen onze kinderen ook niet met huiswerk, wel stonden we altijd voor ze klaar en als ze onrechtvaardig behandeld werden, sprongen we in de bres. Als ouder heb je de plicht om je kind op te voeden tot een zelfstandig (denkend) persoon. Dat alles uit de weg schuiven voor je kind ontneemt hem/haar de kans op zelfvertrouwen en zelfstandigheid. En als ik zie hoe ze nu in het leven staan, ben ik trots op ze.
Prima aanpak! Juist zo worden het evenwichtige volwassenen, die verantwoordelijk en zelfstandig zijn.. Waarom zijn ouders tegenwoordig zo bang om hun kind een beetje los te laten? Alle moeilijkheden en obstakels in het leven van onze kinderen moet weggepoetst worden door papa en mama. Want oh wee als onze bloedjes even worstelen in hun leven dat kunnen we toch niet aanzien!
Ik snap je deels. Toch lees ik het als afwijzing als je kind met een vraag komt en je zegt: “zoek het zelf uit, vraag het maar op school.”
Dan zal hij uiteindelijk nooit ouders om hulp gaan vragen, want internet weet alles. Lijkt me niet op alle vlakken de juiste en meest veilige keuze.
Is het ook een afwijzing als je weigert het speelgoed op te ruimen als je het kind er zelf geen zin in heeft? Of is dat gewoon opvoeden?
Hij vraagt ouders om hulp en krijgt het ook. Alleen niet per som, maar over hoe hij het leerproces kan aanpakken.
Opvoeden tuurlijk, mee eens.
Maar hij krijgt geen hulp bij leerproces. Het wordt afgeschoven, zoek het zelf maar uit.
En wat als hij de uitleg van een docent niet snapt? Je kan niet elke docent snappen. Dan behaal je je doelen niet terwijl je wel om hulp vraagt. En nee, sommige executieve functies zijn nog niet ontwikkeld op deze leeftijd en daar heb je dan toch echt hulp bij nodig!
dat is wat ik ook dacht. maar wat ik ook denk is dat deze jongen een school heeft en docente waar ruimte is voor vragen stellen. Er zijn ook klassen waar de docent alle tijd steekt in orde houden en waar t lawaaiig is. Zouden de ouders dan ook niet overhoren? Ik had veel aan overhoren.
Sorry vind dit keihard.
Als hij een som niet begrijpt dan help je toch even, ivm hem naar een leraar te sturen voor uitleg. Pfff vind dit echt erg hoor.
Er is een verschil tussen voorkauwen en helpen. Ik heb mijn kids altijd geholpen en ze zijn heel verantwoordelijk en doen echt alles zelf.
Volgens mij wil je niet helpen, zo komt het over.
ik vind dat je hierin ne kind op een goede manier ondersteund. niks geen gejammer.
Kinderen leren hier zoveel meer van.
En als ouder moet je jezelf zeker niet minder voelen…je geeft hem liefde en vertrouwen dat hij het durft op te lossen.
Top!
Bah, was een naar artikel. Lekker dat je jouw kind aanleert dat het nooit naar jou toe kan komen met vragen of problemen. Gewoon lekker op een ander afschuiven. Prima, maar dan niet klagen als het kind jullie later nooit meer in zijn leven betrekt omdat hij niet op jullie kon bouwen.
Je leest één aspect en meteen denk je alles te weten over hoe ze verder opvoeden. Dat is oordelen. Het gaat hier over huiswerk. Ze gaan wel het gesprek aan en geven tips hoe hij het kan oplossen. Ze helpen wel. Ze helpen zijn leerproces ipv de losse sommen. Waarom zou niet helpen met sommen gelijk staan aan het niet willen komen bij andere problemen. En nogmaals ze helpen nu ook.
Klopt, dit verhaal zegt inderdaad genoeg over het opvoeden. Ik ben echt zeer benieuwd waar deze kinderen over 10 jaar staan: ik weet 100% zeker niet naast hun ouders in ieder geval. Stel je voor dat je niet eens een huiswerkvraag kan stellen, laat staan een serieuze levensvraag.
“Veel andere ouders zullen het eens zijn met onze aanpak, en dat is begrijpelijk”. Wat een hautain toontje, bah.
Mooi voorbeeld hoe je je kind ook anders kan begeleiden. Jammer dat er voor een aantal mensen maar één manier van helpen kan zijn. En doe je dat niet zo, dan is het slecht. Alles in de wereld is rijker dan zwart-wit.
Sta eens, zonder meteen te oordelen én zonder bang te zijn voor wat anders is, stil bij wat er daadwerkelijk gebeurt: Hij vraagt om hulp en wordt steeds te woord gestaan. Er wordt steeds uitgesproken ‘Je kunt het! Je kunt het zelf, ook al denk je nu van niet, jij kunt dit regelen!’. Hij krijgt ook tips hoe hij het kan oplossen. Het werkt staat er ook. Uit angst of onwennigheid daaroverheen lezen is juist een kind niet zien. Door de ruimte die hij krijgt (en die is niet onbeperkt of liefdeloos), vindt hij vetrouwen en kan hij zich ontplooien. Los je alles voor je kind op, dan is er geen ruimte.
Daarbij leggen ouders vaak leerstof anders uit. Teveel ook verkeerd. Tot grote frustraties en ruzies soms. Kinderen die juist dan in de war raken van meerdere manieren van uitleg. Ze denken dat ze én hun leerkrachten én hun ouders niet snappen. Niet goed voor het zelfvertrouwen, hun geheugen (wat zei de docent)? Ze leren ook niet beter aantekeningen maken of vragen stellen.
Die tijd kun je beter gebruiken door over het leerproces te praten. Heb en geef vertrouwen in de zelfredzaamheid van je kind. Je gaat ook niet akkoord met het speelgoed opruimen door jou als je kind dat gewoon zelf kan. Dat is niet zielig, dat is opvoeden. Als je kind later relatieproblemen heeft ga je ook niet actief helpen, maar geef je tips. En hopelijk geen tips vanuit jouw beter weten, maar tips hoe ze op verschillende manieren hun waarheid kunnen achterhalen. Want hoe vaak heeft éénzijdig advies jou geholpen? ‘Dan moet je gewoon X doen.’ vs ‘Wat zeggen anderen? Hoe heb je het in het verleden besproken? Zullen we eens kijken wat professionals erover zeggen? Ik heb wel wat soortgelijke ervaringen, maar of de oplossing ook voor jou werkt weet ik niet. Wat zegt je hart?’
Steeds kant en klaar werkt niet. Zelfredzaamheid meegeven en durven loslaten wel. En loslaten kan echt gewoon liefdevol en met geborgenheid.
Edwin, je bent zo geinveateerd in iedere andere negatieve reactie, je bent vast een van de ouders. Laat het maar even doordringen dat je ook commentaar kan krijgen op dit bizarre gedrag. Niet iedereen hoeft het met jullie eens te zijn (gelukkig!) als je je verhaal online zet, krijg je nou eenmaal ook negatieve feedback. En accepteer dat jouw manier misschien niet de juiste manier is, in plaats van ons af te schrijven als “zwart-wit denkers”.
niet met alles kan ik helpen maar wel begeleiden. zo hebben mijn ouders ook gedaan. voor onze oudste hebben we vanaf groep 3 al extra werk en door de lockdown hebben we dat gemerkt. onze dochter wilde het juist speels leren waar we in groep 3 spelletjes mee kregen en nu groep 6maakt ze thuis extra werk met pap want die kan net zo goed uit leggen als meester maar meer tijd. het begint minder te worden maar als nieuws moeilijk is oefenen we thuis extra. met uitleg van meester.
Mijn ouders hebben mij nooit geholpen met huiswerk of toetsen vroeger? Ik wist niet dat het normaal was om dat wel te doen. Had zelf wel bedacht dit sowieso wel voor mijn kinderen te doen, gewoon om ze vooruit te helpen en zelf meer betrokken te zijn.
wij staan altijd klaar voor vragen en hulp maar heb zelf mavo gehad en mijn 1 is geslaagd op HAVO na 4 jaar hard werken op Gymnasium TTO sorry maar daar had ik geen kaas van gegeten dus hoe miet he dan helpen als je het zelf niet snap. heb nog een dochter die doet VWO en 1 HAVO 4de jaars de jongste en vraagt zelden iets behalve voor onderwerpen eind scriptie werk in de ouderenzorg mensen die Alzheimer hebben met soms onbegrepen gedrag beide dochters willen daar wat mee doen en de oudste leert voor Verpleegkundige wilde de praktijk in ipv naar een UV te gaan ondanks haar intelligentie. Dus hoe je je kinderen ook helpt ze mieten ook hun eigenweg vinden in onze maatschappij en constant handje vasthouden gaan ze het nu niet mee reden in onze hard geworden maatschappij.
nee dit vind ik niet juist. je laat hem niet zelfstandig denken, maar dat zijn ouders er niet zijn bij problemen. en dat hij het maar bij de juf moet vragen.
Ik hielp/help haar alleen met overhoren. Veel meer helpen kan ik sowieso niet. Ik zit zelf qua niveau veel lager en ben 38 jaar ouder.
Intressante kijk op hoe je je kind door niet helpen met huiswerk toch probeert te helpen zelfstandig te worden.
Ik zou er alleen zelf niet aan moeten denken dat mijn ouders dat in het verleden met mij zouden hebben gedaan. Want voor mij zou het hebben gevoeld als valen als je je huiswerk niet af zou hebben, omdat je iets niet goed snapte. Want je hebt dan niet gedaan wat MOET van je docent(en).
Bij ons thuis was het de regel, probeer eerst zelf, maar lukt het niet geven we methoden, zodat het je hopelijk wel zelfstandig lukt.
Zelf gebruik ik dit nu ook als mij om hulp gevraagd wordt door mijn (jonge) kinderen.
Als een kind die ook nooit geholpen werd of uberhaubt iets over school was het lastig mee komen met de lesstof. Van niks kunnen vragen of geen hulp werd ik er absoluut niet beter van en stokte mijn groei tot alleen speciaal onderwijs. Nu als volwassenen studie HBO Informatica gedaan, nu ga ik er heel anders doorheen. Ik denk dat voor beide aanpak verschillende voordelen zijn, maar voor beide geld niet te veel.
Uiteindelijk is ook geen kind hetzelfde.