De verjaardag van mijn zoontje, die vier ik het liefst niet

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.

Sharon schrijft over haar zoon met autisme. Lees eerst de eerdere delen:

Het begon ermee dat onze zoon niet reageerde op zijn naam…

Onvoorwaardelijk liefde, in de rollercoaster van autisme

Sharon haar zoon heeft autisme: “Het is een diagnose voor het leven, maar de acceptatie gaat in fases”

“Celebrate life,” dat is ons gezinsmotto, maar ook iets wat ik heel sterk vanuit huis heb meegekregen. Het leven vieren, de kleine en grote momenten, niet wachten op een verjaardag of speciale gelegenheid, maar gewoon omdat het kan. Je leeft maar één keer.

Ik heb het vanuit huis meegekregen

Verjaardagen werden niet met grote cadeaus gevierd, maar wel met homemade cupcakes (alhoewel, die werden toentertijd gewoon kleine cakejes genoemd) en heel veel liefde. Wij hielden ons thuis niet perse aan de exacte datum, maar alles werd wel gevierd. Mijn moeder maakte van alles een feestje en mijn vader zorgde, ondanks zijn drukke reisagenda, dat hij er altijd bij was. Een dag of week later mocht de pret niet drukken en dat geldt nog steeds zo, want het leven in het buitenland zorgt ervoor dat je veel moet inhalen als je elkaar ziet, ongeacht de datum.

En dan is mijn zoontje ook nog ziek

Maar vandaag is het de verjaardag van mijn middelste zoon, een dag die ik liever oversla. Ik ben zelf nog aan het bijkomen van twee dagen intense keelpijn en heb mijn slaap hard nodig, terwijl de kleine jarige job deze ochtend, als een heet kacheltje, bij mij in bed kruipt om 5 uur ’s ochtends. Manlief heeft sinds kort een nieuwe routine en gaat drie keer per week om 5.30 uur richting de sportschool, zo ook deze ochtend. Onze kleine man heeft koorts en dat maakt dat ik deze dag nu nog liever oversla. Alsof dit nog niet genoeg is, moet de jarige ook nog spugen en ja, in ons bed. Ik besluit op te staan, hem in de douche te zetten en de dag te beginnen.

Verjaardag-verdriet

De kleine man is ziek en blijft vandaag thuis. Gelukkig heeft hij geen enkel besef dat het vandaag zijn verjaardag is. Ik weet het wel en het hele scenario van vanochtend doet mij verdriet. Zijn oudste broer vraag ik vriendelijk om hem niet te feliciteren, want ondanks dat hij niet weet dat hij vandaag jarig is, weet hij donders goed wat een verjaardag inhoudt: taart, cadeautjes en feest, thuis met elkaar. Alleen niet vandaag.

Het is een confronterende dag

Uiteraard gaan wij zijn verjaardag wel vieren, en zal ik net zoals elk jaar weer een geweldige taart versieren. Dit jaar heeft meneer gevraagd om een Jurassic Park taart, “U vraagt en wij draaien.” Mijn eigen gevoel opzij zetten, want hij is niet de reden waarom ik zijn verjaardag niet wil vieren, dat is de maatschappij. De wereld gaat ervan uit dat als je acht jaar bent, je bijvoorbeeld kan lezen, rekenen, fietsen, met vriendjes speelt, et cetera, maar de meeste van deze ‘basis’ kenmerken voor acht jaar zijn voor sommige kinderen met autisme niet zo vanzelfsprekend. Deze dag, zijn verjaardag, is een dag waarop wij net even meer geconfronteerd worden met het feit dat wij volgens deze aanname ‘achterlopen’. Met elke verjaardag lijkt het verschil met zijn leeftijdsgenootjes groter te worden en dat doet ons vandaag extra veel verdriet. Dat betekent niet dat wij niet positief naar de toekomst kijken, maar dit gevoel mag er ook zijn.

We vieren een feestje, maar dan op een ander moment

Uiteindelijk kwam manlief toch met een mini, veel te duur Miami-taartje aan, want wij vieren het leven in voor- en tegenspoed. Dit weekend komen mijn ouders en ga ik mij lekker creatief uitleven op een Jurassic Park taart. Ook krijgt hij zijn gewenste Jurassic Park Lego set, want autisme of niet, iedereen verdient een feestje waar hij van gaat stralen. En dan is de precieze datum helemaal niet belangrijk!

Gefeliciteerd, Love You papa & mama

SHARON

Insta: @miniandmebysharon