Stefanie schrijft een minireeks op Kids en Kurken. Lees hieronder de vorige delen.
Deel 1: Ondanks al mijn kwaaltjes wilde ik toch thuis bevallen
Deel 2: Ik had door mijn bevalling een vagina-, labia- en clitorisruptuur
Deel 3: Mijn pasgeboren baby had galstenen
We hielden de galstenen goed in de gaten
De arts adviseerde om elk half jaar een echo te maken om te kijken hoe de galstenen zich ontwikkelden. Ze konden door groeiden, maar ook vanzelf weggaan. Het kon ook zo zijn dat ons dochtertje er op korte termijn veel pijn aan kreeg, als er een steentje vast schoot in de galweg. Onwijs pijnlijk. Het bleef rustig en we wachtten de echo af.
Ondertussen groeide er een rood vlekje op haar voorhoofd
De kinderarts viel dit ook op. Het bleek een hemangioom te zijn: een goedaardige woekering van bloedvaatjes. Deze plekjes kunnen erg hard groeien, maar ze kunnen geen kwaad wanneer ze op een onschuldige plek zitten. Groeit het in de buurt van een oog, oor, neus of mond, dan wordt er vaak gekozen voor behandeling om schade aan de organen te voorkomen. Bij ons dochtertje hoefde het niet behandeld te worden. Toch besloot de kinderarts om het vanuit cosmetisch oogpunt te gaan behandelen. Het plekje groeide namelijk hard onder de haargrens uit. Hier waren we blij mee, want hoe prachtig ze ook was, we zouden het verschrikkelijk vinden als ze hier later mee gepest zou worden.
Medicatie
Ons meisje kreeg een bloeddrukverlager. Deze stopte de groei van het hemangioom. Het was belangrijk dat haar bloeddruk goed gemonitord werd. De bloeddruk meten bij een baby is lastig. Ze was erg verdrietig en onrustig. Uiteindelijk deden ze de meting aan haar beentje. Hier kwamen een paar betrouwbare resultaten uit. Vervolgens kreeg ze 1/3 van de medicatie om te gaan kijken hoe ze er op reageerde. Ons dochtertje viel in slaap na alle commotie, maar doordat ze in volledige rust was, daalde haar bloeddruk naar beneden, gevaarlijk laag. Dit was nog maar 1/3 deel van de dosering. De kinderarts schrok van haar waardes. We moesten een hartfilmpje laten maken. Dit bleek gelukkig goed.
Het hemangioom veranderde
Een week later moesten we terug komen voor nogmaals een dagopname. Weer werd 1/3 van de medicatie toegediend, om te kijken of haar bloeddruk weer zo laag werd, of dat het eenmalig was. Helaas. Haar bloeddruk kelderde naar beneden. De kinderarts besloot om deze medicatie niet door te zetten. Er was een vergelijkbaar middel. Deze medicatie was minder heftig en mocht zonder controles gestart worden. Inmiddels slikt ons dochtertje deze medicijnen alweer een tijd zonder problemen. We zien het hemangioom veranderen. De druk lijkt er af te zijn. Het hemangioom is niet meer zo gezwollen. Kleiner dan dit zal het niet worden, de medicatie zorgt er alleen voor dat het niet meer gaat groeien. Als ze met één jaar oud met de medicatie stopt, zal het hemangioom naar verwachting niet meer groeien en vervagen. Hopelijk trekt het uiteindelijk volledig weg!
STEFANIE
