Tijdens de tumor verwijderende operatie bij mijn dochter Yinthe belde de chirurg veel eerder dan verwacht

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.

Vera schrijft een reeks over haar dochter Yinthe. Lees eerst de vorige delen.

Deel 1: Yinthe haar oogje hing, wat was er aan de hand?

Deel 2: Yinthe had een harde bult boven haar oog

Deel 3: We zouden te horen krijgen of de tumor goed- of kwaadaardig was

Deel 4: Yinthe wordt geopereerd aan de tumor boven haar oog

Deel 5: Yinthe werd geopereerd aan haar hoofd: “Haar schedel zou een reconstructie gaan krijgen”

We werden onverwacht al gebeld

Anoniem belde mij, zeer onverwacht. Mijn man en ik stonden precies net in de lift vanaf onze verdieping van het Ronald McDonald huis naar beneden om naar het ziekenhuis te gaan. Wij keken elkaar aan en waren verbaasd: Wat is dit nou dan?! Ik nam gespannen mijn telefoon op en zette hem direct op de speaker. Ik hoorde de stem van de chirurg die, op dit moment, Yinthe zou moeten opereren. Ik schoot in de stress. Het is toch niet verkeerd gegaan hè!? 

De operatie bleek anders te zijn verlopen dan verwacht

“Moeder van Yinthe?”, “Ik ben net klaar met de operatie. Alles is goed gegaan. Bij de angiografie hebben ze twee bloedvaten die de toevoer van de tumor stimuleren kunnen ‘dichtlijmen’. Daarna heb ik Yinthe geopereerd. Maar ik heb de tumor niet verwijderd. Ik ben er nog niet uit of het goed of kwaadaardig is, dat was niet goed te beoordelen tijdens de operatie. Als het goedaardig blijkt, maak ik Yinthe haar hoofd meer kapot dan dat het zou opleveren. Dat wil zeggen: bij een goedaardige tumor, is het een te grote ingreep voor iets ‘goedaardigs’. Blijkt het toch kwaadaardig, dan zal ze nog een keer geopereerd moeten worden. Hier ga ik secuur mee om en daarom ik heb besloten om voor nu een biopt te nemen van 1 bij 1 cm en de tumor te laten zitten.” 

Onze familie stond ons op te wachten

Hij moest door, voor een volgende operatie. Maar hij zou zo snel mogelijk langs komen bij Yinthe en alles verder aan ons uitleggen. Met dubbele gevoelens maar lichtelijk opgelucht liepen wij maar naar de familie die bij de hoofdingang op ons stonden te wachten voor een kop koffie. ‘”Nou jongens. Yinthe is klaar, maar ze hebben de tumor niet verwijderd!”  

Het voelde niet goed

Ik was zo blij voor Yinthe dat het achter de rug was. Dat alles goed was gegaan en er geen complicaties hadden plaatsgevonden, natuurlijk. Maar mijn gevoel, mijn onderbuikgevoel… Het voelde zo niet goed dat de tumor niet verwijderd was. Ik had zo enorm gehoopt dat alles nu achter de rug zou zijn, dat al deze ellende klaar zou zijn! 

Yinthe werd heel onrustig wakker

Maar met deze info moesten wij wachten totdat ik naar de verkoeverkamer mocht. Dat telefoontje liet gelukkig niet lang op zich wachten. Ik denk dat ik na vijf minuten werd gebeld dat ik mocht komen. Yinthe was erg onrustig wakker aan het worden. Mijn man wilde er heel graag heen. Maar toen ik hoorde dat ze zo onrustig was, voelde ik extreem de drang om bij haar te zijn. Dus ben ik toch maar heen gegaan.

Ik brak volledig toen ik haar zag

Ik loop de ruimte binnen. Ik zie direct een verdrietig meisje met verband om haar hoofd, die absoluut niet wilde liggen. Tranen in haar ogen. Precies zoals ik haar achter heb moeten laten bij het inslapen. Mijn hart. Trauma op trauma. Dat is mijn kind, mijn dochter die zojuist een operatie aan haar hoofd heeft moeten ondergaan. Ik brak volledig. Maar gelukkig, die overlevingsmodus en adrenaline hebben mij de juiste beslissingen doen nemen. Al mijn zintuigen draaiden op volle toeren. 

Ze gaf aan veel pijn te hebben

Ik ben gelijk bij haar gaan zitten en heb gezegd dat ik bij haar ben. Ik heb haar getroost en gezegd dat ze lekker moest gaan liggen met haar ‘aapie’ en haar duimpje. Ze deed wat ik zei, maar het lukte niet met al die infusen om lekker te duimen. Ze dommelde 1 seconde weg en begon daarna direct te huilen en te ijlen. Ze gaf pijn aan. Ze greep telkens met een hand naar haar voorhoofd. Ik vroeg ”Heb je pijn?” en ze antwoordde zelfs huilend met ja. Ik liep snel naar de medewerker die dienst had en vroeg hoe het kon dat mijn dochter nu al pijn aangeeft. Mijn dochter lijkt het niet uit te houden en lijkt al zo helder te zijn. 

Dit kon toch niet, nu al zoveel pijn?

”Nee mevrouw, ze heeft net morfine gehad. Ze kan geen pijn hebben.” Maar die tranen in haar ogen, de onrust en elke keer haar hoofdje optrekken. Rollen van links naar rechts en weer op haar buik met haar hoofd omhoog. “Niet doen lieverd, je moet rusten.” Ze had zoveel pijn… Ik greep direct in. En ik dwong met een mega brok in mijn keel en lichte woede een medewerker om haar per direct meer pijnstilling te geven. “Ze mag na 10 minuten OK geen pijn hebben, dit kan echt niet!”

We moesten wachten op de chirurg voor een uitgebreidere terugkoppeling

Gelukkig werden deze signalen toch opgepakt en gezien. Toen werd er ook gelijk actie ondernomen. Het hielp en ze werd direct rustiger en kon zelfs weer een beetje slapen. De lieve schat. In alle rust werd ze later naar haar kamertje gebracht waar ze kon herstellen en rustig wakker werd. Ze vond het fijn dat papa en mama bij haar waren. Elke 3 uur controle. Wachten op de chirurg die aan het begin van de avond nog langs zou komen voor een uitgebreider gesprek…

WORDT VERVOLGD

VERA

Insta: vera.linde_h

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.