Het is niet dat ik geen vriendinnen heb. Het zijn er wèl weinig. Het is minder dan een handvol. Drie. Zijn het wel echte vriendinnen? Ik vond ze altijd heel trouw en betrouwbaar. Of lag het aan de samenloop van omstandigheden? Ik twijfel. Wat zeker is, is mijn verdriet. Ik ben er erg verdrietig over. Diep ongelukkig. Ik zal mijn verhaal vertellen.
M’n moeder kreeg een appje binnen
Ik was 34 weken zwanger. Ik voelde me goed en was al bijna met verlof. Mijn moeder organiseerde stiekem mijn babyshower. Ze had contact met mijn vriendinnen en een collega via Whatsapp. Ze had ze allemaal een bericht gestuurd over het cadeau dat zij ging halen. Iedereen legde 15 euro in. Mijn moeder kocht naast dat cadeau, de versiering en hoedjes voor alle meiden. Op een gegeven moment stuurde ze de datum naar iedereen. Eén vriendin, Claudia, tevens mijn buurvrouw kon niet. De reden heeft ze nooit gegeven. Maar oke, er bleven nog twee vriendinnen en een collega over. Twee dagen van tevoren kreeg mijn moeder een appje binnen: “Ik vind het toch te ver rijden voor alleen de babyshower van een uurtje, veel plezier met elkaar. Geniet ervan!”. Dit was van mijn andere vriendin, Ellen. Ik kende Ellen vanaf de basisschool. Het klopt dat we flink uit elkaar wonen, maar dat mag geen reden zijn. “Op belangrijke dagen ben je er voor elkaar”, denk ik dan. Mijn moeder kreeg het een beetje benauwd, zo vlak voor mijn babyshower. Ze kon het niet meer verzetten, maar nu werd het wel een heel karig feestje.
Mijn moeder stond op met buikpijn
Ze vond het zo erg voor me dat al bijna de helft niet meer kwam. En het werd alleen nog maar erger…. Aan het einde van de dag ging haar telefoon. Een vriendin, Deborah, belde en zei dat ze ziek was. “Gewoon een griepje”, verklaarde ze. Het huilen stond mijn moeder nader dan het lachen. Dit betekende dat er morgen op mijn babyshower één vriendin kwam. “Dan zijn we met z’n drieën, dacht mijn moeder, “we hangen letterlijk zelf de slingers op. Kom op!”.
De dag van mijn babyshower
Mijn moeder appte me in de ochtend: “Ik wil om 18.15 uur samen met je dineren bij restaurant Sjaak. Tot zo!’. Ik had geen idee van mijn babyshower, en verheugde me op een date met mijn moeder. Om 18.00 uur zat mijn moeder al in het restaurant. Ze hing wat slingers op en legde drie hoedjes op tafel. Ze legde servetjes en een babyshowerspel op tafel. We zouden de naam gaan raden. Daarna legde ze een kleine luiertaart met roze en blauwe linten op de hoek van de tafel. Om precies 18.08 ging haar telefoon af. Het was een berichtje. Haar maag draaide om. Ze opende het bericht en las: “Sorry, sorry, de auto moest plotseling naar de garage. Er is iets kapot. Geniet samen!”. En daar kwamen de tranen. Ze vielen op het roze-blauw-geruite tafelkleed. Ik kwam om 18.15 uurbinnen en zag mijn moeder gebroken aan tafel zitten. Zo had ze dit niet gepland en gewild voor mij. Ik had gelijk door dat het mijn babyshower was, maar begreep niet waarom mijn moeder huilde. Ik dacht nog: “Leuk, dat de rest zo bij elkaar komt”. “Hee, wat is er”, ik gaf mijn moeder een knuffel. Ze legde de hele situatie uit.
Het maakte me heel erg verdrietig
En dat ben ik nu nog steeds. Ik heb het gevoel dat ik geen echte vriendinnen heb. Dat niemand het waard vindt om op mijn babyshower te komen. Ik krijg voor het eerst een kindje. Ik word moeder. Maar dat kan niemand schelen, behalve mijn moeder. Als ik foto’s en verhalen van babyshowers zie of hoor, krijg ik een brok ik mijn keel. Dit heb ik dus gemist. En diep van binnen weet ik ook dat ik dit nooit meer ga krijgen. Bij een tweede kindje wordt het feest niet georganiseerd of er komen minder mensen. Nou minder dan geen mensen, kan niet. Ik twijfel aan mijn vriendinnen. En aan de vriendschap die we hebben. Bij ieder berichtje of belletje schieten de tranen in mijn ogen. Het liefste sluit ik me af van alles en iedereen. Ik ben zo ontzettend gekwetst. Ik wil dit nooit meer meemaken. Liever alleen het leven slijten, dan mensen uitnodigen die niet opdagen.
LIZE
Heb zo met je te doen!
Herken mezelf in het hebben van weinig vrienden, of mensen waarvan je denkt dat het vrienden zijn.. Ik had op mijn babyshower toen mijn schoonmoeder en schoonzusjes er bij en 1 collega en 2 vriendinnen (die ik niet heel vaak zie) Dat was het ook. Je ziet soms mensen met een babyshower met 15 dames, lijkt me ook super gezellig, maar helaas.. Tip: meld je aan in een Facebook groep met kids van dezelfde leeftijd, je bent niet de enige in deze situatie!
Pff wat een vervelend verhaal. Je maakt dan al zoveel mee en dan is dit het laatste waar je op zit te wachten/ verdient. Gelukkig heb je wel een heel lieve moeder!
En geloof me, het lijkt misschien dat iedereen babyshowers heeft met veel vriendinnen, maar er zijn ook veel mensen met weinig of geen vrienden. Helaas veel te veel in mijn ogen. En dat is ontzettend moeilijk te doorbreken (zeker als je het gevoel hebt dat andere al wel veel vrienden hebben en je als last wordt ervaren). Ik heb helaas een broertje zonder vrienden. En een vriend met weinig vrienden.
Ik jouw geval zou ik nagaan hoe je vriendinnen erin staan. Het kunnen nog steeds goede vriendinnen zijn en dat het echt toeval is. En dat ze het echt niet zo bedoeld hebben. Maar misschien ook niet, en dan is dit helaas het moment dat je daar achter moet komen.
Sterkte in ieder geval! 🫶🏼 en geniet van de kleine!
Wat heftig voor je zeg. ik vond het zo rot.om te lezen! Ik begrijp je gevoel heel goed, dat je liever alleen je leven doorgaat dan met zogenaamde vrienden die je niet steunen op belangrijke momenten. Ik denk alleen maar: jij hebt de goede vrienden nog biet getroffen in het leven. Maar dat is heel makkelijk gedacht. Want jij moet hier nu mee dealen.
Ik wens je heel veel sterkte én levensgeluk toe!
Oh wat voel ik jouw pijn! Vergelijkbare situatie meegemaakt …
Ik vind het zo ontzettend erg en pijnlijk voor je! Ik reageer nooit op verhalen hier. Maar voor jouw verhaal maak ik met liefde een uitzondering. Ik ben gewoon boos op die zogenaamde vriendinnen van je. Wat een egoïsme, joh! Ik zou weleens willen weten hoe zij zich zouden voelen als het andersom was. Echt vriendin onwaardig, dit. Geloof mij: een echte vriendin zou het ov pakken, desnoods 3 uur te laat komen. Maar die zou er zijn. Zeker en vast!
Meid, meid meid… wat zal jij je ongelooflijk alleen en eenzaam hebben gevoeld. Sterker nog, het lijkt me zelfs een domper op je zwangerschap. Ondanks dat ik je niet ken, wil ik je echt zeggen, dit verdiende je niet.
Je word moeder, krijgt je eerste. Dat is mega groot, het veranderd voor altijd je leven. Je had echt alle recht op de tijd en aandacht van anderen. Zeer, zeer, zeer egoïstisch!!!
Ik wil je op het hart drukken, zoek actief naar andere vriendschappen. Echt waar. Ook om jezelf een nieuwe/andere ervaring toe te staan. Dit breekt je vertrouwen in de mensheid joh.
Ook jouw kindje had recht op die aandacht. En je moeder. Jullie alle 3. Ik zou zo spontaan naar je babyshower willen komen, al ken ik je helemaal niet!
Gewoon omdat ik vind dat elke aanstaande moeder het verdient om gezien te worden in zo’n mega proces. Ik had graag naar je geluisterd, de naam geraden, een hoedje opgezet, mee versiert etc.
Je hebt er waarschijnlijk niks aan. Ik wil je er ook niet mee kwetsen, maar weet dat mijn beste vriendin en ik dit echt never, never, never nooit elkaar aan zouden doen. Ik zou echt desnoods een hotel boeken in haar buurt om erbij te zijn.
Jij verdiende echt beter, meissie!!!!
Ik hoop dat je de mooiste baby hebt gekregen van al je vriendinnen, de leukste moeder hebt, de allerbeste partner hebt, en ooit nog eens de meest waanzinnige babyshower krijgt. En nodig die types nooit meer uit!
Alle liefde en gelukwensen voor jouw!
Ach lieverd toch! Kan me voorstellen dat je je eenzaam en alleen hebt gevoeld en dat dit pijn doet. Gelukkig heb je je moeder die wel moeite voor jou wilt doen.. Een kleine troost; met kinderen heb je amper nog rijd over voor vriendinnen 😉
Dikke virtuele knuffel