Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen
Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!
Deel 1: Met 37 weken zag de gynaecoloog ineens iets afwijkends op de echo
Deel 2: Baby Esmée heeft het syndroom van West: “Ze leert ons leven in het hier en nu”
Deel 3: Esmée is geboren met ernstig hersenletsel, maar tegen alle verwachtingen in groeit en ontwikkelt zij zich
Een broertje voor Esmée
Bijzonder dankbaar en intens blij. Maar wat is dit ook ontzettend spannend, Esmée wordt grote zus. Zij was onze grootste wens. Toen deze wens in vervulling ging en zij in ons leven kwam, ontstond er meer en meer liefde. En in die liefde, trots en dankbaarheid, ontstond stukje bij beetje vertrouwen. En mét dat vertrouwen ontstond een nieuwe wens. “Het mooiste cadeau wat we haar zouden kunnen geven”, aldus haar arts. Wat zijn we enorm dankbaar dat er, opnieuw, een wonder in mijn buik mag groeien.
We zijn inmiddels gewend aan dit leven
En tegelijkertijd voelt het een beetje gek. Want voor ons is ons leven met Esmée inmiddels ‘normaal’. Wij weten niet beter dan hoe het nu is. En ook al fantaseren we soms over hoe ons leven ‘anders’ zou zijn geweest en zien we soms voor ons hoe we met Esmée zandkastelen bouwen, pootje baden in zee en zij zélf een ijsje eet. We weten niet beter dan dat dat deze dingen met haar nu eenmaal niet mogelijk zijn.
Haar broertje zal haar inhalen
Het is gek om voorzichtig te beseffen dat we dit soort dingen straks misschien wel gaan zien en doen met haar broertje. Dat er momenten zullen komen, dat hij zijn grote zus inhaalt. Dat we verstelt zullen staan over hoe en wat hij allemaal kan en doet. Maar wat zijn we vooral dankbaar dat Esmée straks altijd een klein, groot broertje aan haar zijde zal hebben. En andersom: hij een fantastisch lieve zus. Wat zijn we nieuwsgierig wanneer we voorzichtig nadenken over de toekomst. Hoe zij samen zullen zijn. Hoe ons leven weer een bijzondere wending zal gaan maken. We kijken er zó naar uit om onze wereld op wéér een andere, liefdevolle manier te gaan ontdekken.
We proberen de angst los te laten
Emoties vliegen van hot naar her. De zwangerschapshormonen maken alles nog net een stukje pittiger. Maar we proberen zo min mogelijk in angst te leven en zoveel mogelijk te genieten. Want vandaag is vandaag en niemand heeft ons morgen beloofd. Leven van dag tot dag en genieten van de kleinste momenten, dat hebben we geleerd.
Esmée wordt overal in betrokken
We vertellen haar dat we dankbaar zijn en hoe we ons voelen. Samen kletsen we met haar broertje in mijn buik, terwijl zij met haar handje of voet (daarmee maakt zij contact) aan mijn buik friemelt. Ik voel hoe de baby reageert op haar geluidjes en op onze aanrakingen. Het is zó bijzonder.
De angst zal blijven tot aan de geboorte
En toch is het pas ‘goed’ wanneer hij in onze armen ligt. Want tijdens deze laatste weken van de zwangerschap word ik regelmatig terug geslingerd naar de zwangerschap van Esmée. Hoe ik me geweldig voelde en nergens last van had. Alleen maar goede controles. En toch belandden we bij die 37 weken in een intense rollercoaster…
We kijken enorm uit naar ons gezin van vier
En ook al is ons leven inmiddels veel mooier dan wat de artsen voor ons (en haar) hadden voorspeld, het is niet het leven wat wij voor onszelf in gedachten hadden. Iedere dag die zorgen en onzekerheden over je kindje. We proberen vooral vertrouwen te houden en te geloven dat wij straks, naast ons bijzondere, dappere zorgenmeisje, een prachtig jongetje in onze armen mogen sluiten.
Broer en zus, wat klinkt dat ontzettend fijn. We kunnen niet wachten!
WORDT VERVOLGD
MARLEEN
Insta: @briefaanmijndochter
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen
Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!
