Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
12 juni 2018 is de datum waarop ik voor het eerst moeder mocht worden van Sem. Een zeer vlotte bevalling waar ik positief op terug kijk. Dit in tegenstelling tot de zwangerschap. Al snel was ik zo beroerd dat ik nauwelijks kon functioneren. Ik bleek een HG zwangerschap te hebben: overmatig overgeven, heel ziek zijn en niet kunnen eten. De gehele zwangerschap vlogen de kilo’s eraf en al na korte tijd kon ik niet meer werken.
Ik kon geen eten meer zien of ruiken
Normaal gesproken is het probleem dat ik juist alles lust, lees: naar eten kijk en bij wijze van al een kilo aankom, maar in de zwangerschap was dit het tegenovergestelde. Ik kon geen eten zien, maar ook de geur ervan kon ik niet verdragen. Net als de geur van mijn man, het zorgde ervoor dat ik begon te kokhalzen en binnen no time weer boven mijn emmer hing. Om het bed lagen allemaal handdoeken, voor als ik de wc niet meer kon redden. In een korte periode was ik al 13 kilo kwijt.
Ik dacht dat het mis ging met mijn zwangerschap
Rond de 20 weken ben ik opgenomen in het ziekenhuis, omdat ik helse krampen in mijn buik kreeg. Direct schoot er angst in mijn hoofd, omdat ik dacht dat het mis ging met mijn zwangerschap. Om 15.00 uur kwamen we aan bij de verloskundige en zij stelde me gerust. We hoorden het hartje van de baby, maar waar de pijn vandaan kwam kon ze me niet zeggen. Ik werd doorgestuurd naar het ziekenhuis en het bleken galstenen te zijn. Gelukkig waren deze uit zichzelf verdwenen, dus mocht ik met medicatie weer naar huis.
Onze zoon werd heel snel geboren
In week 39 kreeg ik meer klachten en kwamen we er met de controle achter dat mijn bloeddruk enorm aan het stijgen was. Geen goed teken, dus er startte een inleiding met 39+4. En toen ging alles als een trein. Na een bevalling van 8 minuten werd om 11.42 uur onze Sem geboren. Een gezonde baby op mijn borst, dolblij waren we. Kort na het doorknippen van de navelstreng stuurde ik mijn man op pad om een broodje voor me te halen. Ik voelde me direct weer als voor de zwangerschap en kreeg weer trek in vast voedsel. Alle klachten waren voorbij! Dit was het allemaal zó waard, ik had het “gewoon” geflikt.
Tijdens deze zwangerschap ging het nog sneller slecht
En dan in juni 2022, we waren exact vier jaar verder. Wij durfden het aan om voor een tweede kindje te gaan ondanks de vreselijke zwangerschap. De wens werd groter, dan de angst voor HG en na vele teleurstellingen was ik eindelijk zwanger. Helaas ging het al snel nog slechter dan bij de eerste zwangerschap. Rond de 15 weken zwangerschap was ik al kilo’s afgevallen en een ziekenhuisopname wegens uitdroging was nodig. Ik kon eten, het zien ervan én de geur niet verdragen. Ik was afhankelijk van vloeibare voeding. Mocht dit niet meer gaan, dan was de volgende stap sondevoeding. Maar ik deed enorm mijn best om alle kleine beetjes binnen te houden.
Ik was enorm angstig dat ik tot aan de bevalling zo ziek zou blijven
Helaas kon ik ook tijdens deze zwangerschap, al langere tijd, niet werken op de plek waar ik juist zo gelukkig van wordt; het speciaal onderwijs. Ik kreeg “flashbacks” naar hoe het allemaal was vier jaar geleden. Soms was dat héél zwaar, lichamelijk, maar zeker ook psychisch. Zo welkom was dit tweede kindje maar ik voelde dat ik het eigenlijk niet meer kon. De gedachte dat het bij mijn eerste zwangerschap tot aan de bevalling stand hield, maakte me soms enorm angstig. Maar dan keek ik naar onze zoon. Mijn vrolijke, liefste en vooral zorgzame schat van 4 jaar. Dan besefte ik me weer waar ik het voor deed en dat ik dit kan en aan kan. “Na de bevalling zal het weer mijn tijd zijn en mag ik mijzelf mama gaan noemen van de twee prachtigste kindjes op aarde”, zei ik tegen mezelf.
Mijn energielevel ging steeds verder omlaag
De laatste weken van mijn zwangerschap takelde ik verder af en was mijn energie zo laag dat zelfstandig naar de wc gaan al een hele grote opgave was. Ik voelde me enorm ziek en raakte het vertrouwen in mijn lijf wat kwijt. In week 39 werd een inleiding gestart en na een zéér snelle bevalling werd onze dochter Evi op de gang van het ziekenhuis geboren. Onvoorstelbaar en in totale shock was ik toen ze zo snel werd geboren. Ze heeft me geholpen door er zo vlot te zijn. En net als bij de eerste bevalling, knapte ik direct op zodra de placenta er weer uit was. Ik had het wéér gered, wat was ik opgelucht!
Ik was zo afhankelijk van alles en iedereen
Het was een hele zware periode. Ik kon mijzelf niet verzorgen, laat staan omdraaien in bed. Ik was van iedereen afhankelijk, iets dat ik normaal gesproken niet graag ben. Ondanks dat het heftig was, heeft het ons zoveel moois gebracht. Ik kan er nu op terug kijken, nadat ik het heb aangedurfd om mij open te stellen en de nodige hulp in te schakelen. Dat is het beste besluit geweest om deze drempel over te stappen. Het beeld dat ik voor me had, heb ik moeten loslaten tijdens beide zwangerschappen. Dat is verdrietig, maar wel mijn verhaal. Wel heb ik nog altijd mijn liefde naast mij staan. Het draaide om mijn ziek zijn, maar ook voor hem was het niet makkelijk. Ik ben dankbaar voor wat wij hebben opgebouwd. We vormen een gezin door onze cadeautjes Sem en Evi en daar ben ik zijn wij onwijs dankbaar voor.
Wij: één team, altijd, onverwoestbaar!
KELLY
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
