Het is 02:47 uur
De stilte van de nacht wordt slechts onderbroken door het zachte gesnuif van mijn pasgeboren dochtertje, Sophie. Ik zou nu moeten slapen. Mijn lichaam smeekt om rust, mijn ogen branden van de vermoeidheid, maar mijn geest blijft alert, klaar om elk moment weer in actie te komen. Ik slaap gemiddeld drie uur per nacht. Als ik geluk heb. Ik voel de druk. Het moet. Ik moet slapen.
Mijn man, Mick, ligt naast me
Hij slaapt. Ik hoor zijn rustige ademhaling en voel een steek van jaloezie. Hij moet morgen werken en heeft zijn rust nodig, maar mijn werkdag begint nooit en eindigt nooit. Het moederschap blijkt een baan zonder pauzes of vakanties. Ik lig in bed, luisterend naar Sophies ademhaling. Iedere kleine verandering in haar geluiden maakt me alert. “Is ze in orde? Ademt ze wel goed?”, denk ik. Elke keer dat ze een beetje beweegt, voel ik mijn hartslag versnellen. Ik voel me constant op mijn hoede, als een soldaat in de frontlinie.
Het is 03:15 uur
Sophie begint te murmelen, een voorbode van wat komen gaat. Ik weet dat ik maar enkele seconden heb voordat ze volledig wakker wordt en begint te huilen. Ik spring uit bed en til haar voorzichtig op. Haar kleine lichaampje voelt warm en zacht tegen mijn borst. Ik probeer haar te sussen, loop wiegend door de kamer, heen en weer, in een poging haar weer in slaap te krijgen.
De minuten tikken voorbij
Ik voel mijn schouders branden van vermoeidheid, mijn rug protesteert tegen de constante belasting. Sophies gehuil is nu een klaagzang die door merg en been gaat. Ik fluister zachtjes tegen haar, probeer haar te kalmeren, maar het heeft weinig effect. Haar gezichtje is rood en nat van de tranen.
Om 04:00 uur is ze eindelijk stil, haar ogen half gesloten
Ik weet dat ze op het randje van opnieuw huilen zit. Ik durf haar niet neer te leggen. In plaats daarvan blijf ik staan, haar wiegend en zacht zingend, terwijl de klok ongenadig doortikt. Mijn eigen ogen vallen dicht, maar ik dwing mezelf wakker te blijven.
Om 04:45 uur begin ik te hallucineren van de uitputting
Schaduwen in de kamer lijken te bewegen en ik hoor flarden van geluiden die er niet zijn. Mijn hoofd voelt zwaar en mijn gedachten zijn verward. In mijn geest flitsen beelden van betere tijden, momenten van rust en stilte, maar ze worden ruw onderbroken door Sophies plotselinge huilen.
Het is 05:00 uur
Sophies gehuil is veranderd in een hartverscheurend gekrijs. Ik voel een allesoverheersende wanhoop. “Wat doe ik verkeerd? Waarom kan ik haar niet troosten?”, vraag ik mezelf af. Ik denk aan mijn eigen moeder, die me ooit vertelde dat het moederschap zwaar zou zijn, maar ik kon me toen niet voorstellen hoe zwaar. Ik voel de tranen opwellen, maar ik slik ze in. Er is geen tijd om te huilen.
Micks wekker gaat af
Het is 05:30 uur. Hij rekt zich uit en kijkt naar mij met een mengeling van medelijden en hulpeloosheid. “Ik neem haar wel even,” fluistert hij. Zijn woorden zijn een verlichting. Ik geef Sophie aan hem over en kruip terug onder de dekens, hopend op ten minste een uur ononderbroken slaap. Maar zelfs nu mijn armen leeg zijn, kan ik de slaap niet vinden. Mijn geest is als een motor die blijft draaien, hoe hard ik ook probeer hem uit te zetten. Gedachten razen door mijn hoofd. “Doe ik het wel goed als moeder? Waarom huilt ze zoveel? Zal het ooit beter worden?”, mijn hoofd gaat maar door. “Viel ik nou net in een microslaap?”, vraag ik me af.
Het is 06:30 uur
Mick heeft Sophie weer in slaap gekregen en legt haar voorzichtig in haar wiegje. Hij komt naast me liggen en slaat een arm om me heen. “Het komt goed,” zegt hij zachtjes. Maar zijn woorden voelen leeg. Ik wil geloven dat het goedkomt, dat deze helse nachten ooit zullen eindigen, maar op dit moment lijkt het een eindeloos gevecht.
Ik sta op om de dag te beginnen
De zon komt op en vult langzaam de kamer. Ik maak koffie, sterk en zwart, in de hoop dat het me door de ochtend zal helpen. Terwijl ik de warme beker in mijn handen houd, kijk ik naar Sophie die nu vredig slaapt. “Hoe kan zo’n klein mensje zoveel chaos veroorzaken?”, fluister ik voor me uit.
De dagen vervagen in elkaar
Ik overleef op adrenaline en liefde, met een lichaam dat op instorten staat en een geest die wanhopig probeert positief te blijven. Iedere nacht is een nieuwe beproeving, iedere ochtend een nieuw begin. En toch, ondanks alles, voel ik een diepe, onvoorwaardelijke liefde voor mijn dochter. Haar kleine glimlach, de manier waarop ze mijn vinger vasthoudt, het zijn die momenten die me door de zwaarste uren heen helpen.
De realiteit van het moederschap is rauw en onvoorspelbaar
Het is een constante strijd tegen vermoeidheid en onzekerheid. Maar elke keer als ik haar zie, weet ik dat ik het opnieuw zal doen, nacht na nacht, omdat ze het waard is. Want ondanks de helse nachten, is ze mijn alles.
HANNAH
Trek je niks aan van mensen hier die beweren dat je iets niet goed doet. Je bent een supermama!
Ik zou idd kijken naar koemelkeiwitallergie, hoeft namelijk niet altijd gepaard te gaan met duidelijke symptomen. En een osteopaat kan heel fijn zijn.
Sterkte lieve moeder, je mag trots op jezelf zijn xx
Onze zoon had een melkallergie. Dit hadden we door vanaf 4 maanden. Wat bij ons het beste werkte was een 2persoons vloerbed in zijn kamer. Ik lag ernaast (met rekening houdend betreft veilig samenslapen) Als hij iets wakker werd hapte hij meteen naar borstvoeding. Ik werd er vaak niet eens wakker van. Verder is borstvoeding kalmerend voor moeder en kind waardoor je beiden sneller weer in slaapt valt. Het is dan wel belangrijk dat je als moeder niet moet opstaan. Met 9 maanden sliep hij volledig alleen. Met 14 maanden door. Dit is natuurlijk wel maar 1 scenario. Elk kind is anders. Belangrijk is kijken wat voor jullie werkt. Laten huilen is geen optie. Is ouderwets en is allang duidelijk gemaakt in de wetenschap dat het niet goed werkt en vervelende gevolgen kan hebben. Succes!
4 nachtbrakers hier, 12 jaar in totaal met wat tussenpozen dat het beter ging: extreem slaapgebrek. Ik wil je niet ontmoedigen, maar hier ging het pas echt een beetje beter toen alle tanden door waren. Met 2,5 jaar. Toen sliepen we 4 uur achter elkaar en dat doet zoooo goed.
Het komt goed… maar doe zoveel mogelijk dutjes overdag en slaap af en toe op een andere kamer. Het is geen korte sprint…
Hi Hannah,
Wat prachtig geschreven, en wat ben je sterk. Ook al lijkt het nu niet zo, het gaat voorbij en de liefde die jij hebt voor je dochter en zij voor jou blijft.
beste hannah we hadden drie kinderen alle drie hele nachten mee rondgelopen. in alle gevallen oorontstekingen die steeds terugkwamen. op het laatst konden we zonder verwijzing van de huisarts naar de Oorarts om oren door te laten prikken.
Sorry IIse maar hoe kun je stellen dat dat haar eigen schuld is? ieder kind is anders en elke ervaring leerde ons om ons erin te verbeteren zodat we geleidelijk aan onze draai vinden. ik vind het een kei van een moeder en wens haar veel kracht en liefde toe, zodat haar innerlijke kracht een weg vind om al deze lessen de baas kan. je bent niet alleen. Een schitterende tijd toegewenst die je vooral op je eigen intuïtie moet gaan invullen vanuit je hart.
liefs Corina
hoe moeilijk ook.
je houdt jezelf wakker door naar ieder zuchtje kreuntje en steuntje te luisteren.
leg je kindje op haar eigen kamertje.
een mama die oververmoeid is kan uiteindelijk geen goede moeder zijn.
en ja alsnog zullen er nachten zijn dat je met die kleine bezig bent, maar het geeft al een hoop meer rust.
Zet haar eens op een andere plek neer. Misschien last van wateraders. Klinkt heel zweverig maar je zult er maar last van hebben.
of ga eens naar een osteopathie of chiropractor
leg haar op haar eigen kamertje zodat je niet zo mega gefocust bent, je gaat er aan onderdoor zo.
en vooral wissel elkaar af, het is ook je mans kind
Wat een pittige tijd is dit hè. Aan de ene kant wordt je overspoeld door liefde en aan de andere kant is het intens zwaar. Zeker met zo weinig slaap. Maar je doet het hartstikke goed! Bedenk je dat deze periode maar tijdelijk is, het wordt echt beter. Een paar tips: je kan haar niet meteen oppakken als ze een geluidje maakt, misschien zit ze in haar remslaap en valt ze weer vanzelf in slaap. 2. leg haar in een co sleeper aan de kant van je man zodat hij haar troost al ze wakker wordt. Ik weet niet of je borstvoeding geeft maar hij heeft geen melk voor haar dus kan haar gemakkelijker troosten. 3. Geef voor het slapen gaan een flesje, dan weet je zeker dat ze een flinke voeding binnen krijgt. 4. Je man mag echt wel wat meer bijspringen, ook al moet hij voor werk wel naar kantoor. Verdeel de nacht in tweeën en neem elk de verantwoordelijkheid voor 1 helft. 5. laat hem de zorg een uur of 4 op zich nemen op zaterdag en zondagochtend zodat jij dan kan slapen. 5. probeer een dutje te doen overdags samen met je baby. 6. als ze een maand of 6 is kan je haar in haar eigen bedje de nacht laten beginnen en als ze wakker wordt haar tussen jullie in nemen en op een veilige manier aan co-sleeping doen, zij zal zich veilig voelen en beter slapen, dus jullie ook. Heel veel sterkte lieve mama, you got this!
Beste Hannah,
Hier een andere moeder die dit nog al te goed kent van mijn kindjes. Ik snap dat je, je nu heel vermoeid voelt.
Luister vooral naar je eigen gevoel en doe wat jij denkt het beste is voor jou kindje. Laat je vooral niet onzeker maken door adviezen en verhalen van “doorslapende kinderen” van anderen.
Mijn beide kindjes sliepen/slapen slecht. Bij onze oudste kregen we er na een half jaar met weinig slaap en aantekeningen maken wanneer ze veel huilde het gevoel dat ze overgevoelig was voor melk (net als de vader). Na 3 weken testen (ik andere voeding ivm borstvoeding) was het een heel ander kind. We teste daarna nog eenmalig dat ik wel melkproducten nam en gelijk was het weer mis.
Bij de jongste bleek het slaapprobleem helaas minder makkelijk op te lossen. Deze maand word ze 2 en ze heeft verspreid over die tijd nog maar 30 nachten doorgeslapen. Weet dat mocht het ooit zover komen dat er verschillende mogelijkheden zijn om hulp te krijgen om tot een oplossing te komen. Sinds ze 1 is hebben we hulp gehad van onderandere GGD, pedagogen, osteopaat en ziekenhuis.
De osteopaat zorgde ervoor dat ze overdag rustiger werd en van snachts 3 uur slaap en overdag ook bijna niet slapen naar overdag naar overdag wel slapen en snachts 2-3 uur wakker ging. Daarnaast weten we inmiddels dat zij hooggevoelig is en daardoor slechter slaapt als de prikkels te veel zijn. Nu leert de pedagoog ons hoe wij haar kunnen leren omgaan met prikkels in het leven zodat ze langzaam maar zeker steeds vaker goed slaapt.
Heel veel succes met de kleine en hopelijk slaap die snel beter!
oké, lekker oordelen. Het gaat hier om een pasgeboren kindje. Die kun je niet verwennen met vasthouden en wiegen. Tot zeker 3 maanden lekker doen wat goed voelt voor jezelf en je kindje. Daarna maar eens gaan oefenen met zelf inslaan laten vallen etc. Mijn kinderen sliepen pas na 6 maanden op hun eigen kamer. Is ook veel makkelijker met borstvoeding. En als je kindje vaak na een vaste tijd schreeuwen wakker wordt. Denk half uur na voeding kan het verbogen reflux zijn of erge krampen door verkeerde voeding. Als je borstvoeding geeft kun je kijken naar wat je zelf eet, alles wat bij jou gas heeft zal bij de kindje darmkrampen veroorzaken.
ooh pfff zi herkenbaar, hier bijna 7 maanden een huilbaby gehad oh wat verschrikkelijk! ik was kapot en twijfelde aan alles, werd niet gehoord door artsen en niet geholpen. heel veel in het ziekenhuis huis gelegen aan de zuurstof en sonde, nu uiteindelijk is er koemelkallergie, eczeem en astma uitgekomen. nu met een scala aan medicatie lijkt het iets beter te worden, hij is nu bijna 9 maanden maar ben nog steeds moe en kapot. geef jezelf tijd en rust, je bent een top mama je doet alles om je kindje zich veilig en geborgen te voelen, ze kan niet anders en fijn dat hij haar hierin helpt. weet dat het niet aan jou ligt, ik hoop dat het snel wat beter voor jullie zal worden! inderdaad een mama heeft 24/7 werk en is nooit vrij. misschien wel even met je man overleggen dat misschien iets van je over kan nemen ondanks dat hij moet werken, jij moet ook werken alleen krijgt geen loon… zo te lezen zou hij dat vast wel willen. succes samen en heerlijk genieten van je gezin ondanks alle vermoeidheid 🌸
Hannah,
Ik zou jou graag helpen, ik ben vrijwilliger van Home -start.
Zelf moeder van inmiddels 3 volwassen kinderen.
Ik ben nu14 jaar vrijwilliger van Home-Start
Dit is een organisatie die graag jonge ouders helpt.
als ouder Naast ouder.
Dit is een klein stukje van mij.
Hannah , dit ga jij niet volhouden, jij bent ook een goede moeder als jij zelf tijd voor rust neemt.
niemand kan zonder slaap
Helaas maar dit ga jij zo niet volhouden,
als jij voor jou baby wil zorgen , is het van groot belang dat jij eerst voor jou zelf zorgt
Hoe oud is je kindje eigenlijk? Pasgeboren? Ik voedde mijn jongste om 20 uur. mijn tanden gepoetst en pyama aan. Om 23 u volgende voeding. Maar na een paar maanden moeten ze echt langer doorslapen. overleg eens met het consultatiebureau wat er aan de hand kan zijn. Als die dingen uitgesloten zijn, dan is het misschien toch een aandachtsding. Daar hoef je inderdaad niet aan toe te geven. Het is echt niet verkeerd om je baby te laten huilen. Je leert dat ze aandacht krijgt op het juiste tijdstip: overdag. Want dit houd je niet lang vol! Heel veel succes en geluk gewenst.
je bent zelf de oorzaak. je pakt haar al op voordat ze huilt. jij maakt haar wakker.
leg haar op eigen kamertje.
Jij bent haar moeder niet toch? Dan waarom geef je je ongevraagde mening als je gewoon leest op basis van een verhaal weet je ineens haar hele leven?? Ga zitten en bemoei met je eigen zaken meid 🙂
Zo, rustig, mevrouw. Iemand vertelt een verhaal en het staat mensen vrij erop te reageren (binnen kaders). Ik lees het als een goedbedoeld advies.
lieve Ilse,
Ik weet niet wat jouw ervaring is… of je een ouder bent of niet. Eigenlijk maakt het ook allemaal niet veel uit, want ieders gevoel is anders. Ieder zijn verhaal is anders, wat voor jou werkt of heeft gewerkt kan voor een ander weer verschillen.
Het ouderschap is met vallen en opstaan. Het is zo perfect in zijn imperfectie. En tegelijkertijd zo rauw en onvoorspelbaar , gevuld met onzekerheid.
Laten we elkaar steunen en horen in plaats van met de vinger naar elkaar te wijzen. Onze kinderen leren opgroeien in een wereld omringd met liefde en empathie.
Veel liefdevolle groeten gewenst, van een mama die zichzelf goed herkent in dit prachtig verhaal.
Insaf,
Mama van Elis.
Zoooo herkenbaar! Het is alweer 19 jaar geleden, maar die korte nachten en intense moeheid vergeet ik nooit. Ik was mezelf niet meer. Het ergste is dat je er feitelijk alleen in staat al die maanden. En tsja, omdat ik niet werkte en borstvoeding gaf, was het niet meer dan logisch dat ik 24 uur per dag bezig was met mijn huilbaby, want dat was hij. Overdag heeft hij nooit geslapen, behalve een enkele keer een hazenslaapje van 10 minuten. Slopend dat eerste jaar. Met mijn tweede ging het gelukkig anders, anders had je mij naar het gesticht kunnen brengen…
Wat een ontzettend verdrietig verhaal,ik heb zó met de moeder te doen,óók met de vader natuurlijk,maar de moeder voelde het al die tijd,dat er iets niet goed zat en dan zo een einde,diep,diep triest, ok wens hen héél veel kracht toe om dit verlies te verwerken😥❤
Wat voelde moeder? Welk verlies heeft u het over? Het lijkt of u een ander verhaal heeft gelezen dan ik.