Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Abonneer je op deze reeks via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een berichtje zodra er een nieuw deel wordt geplaatst!
Lees eerst de vorige delen:
Deel 2: Collinda: “Kerst 2019 zal ik nooit vergeten”
Deel 3: Er ontstond paniek: Jens had beademing nodig, maar dit ziekenhuis kon hem dat niet bieden
Deel 4: Kleine Jens verraste ons met zijn eerste lachje, achteraf was dit zijn afscheid
Deel 5: De arts sprak de vreselijke woorden uit: “Jens gaat overlijden”
Onze geboortedoula werd ook onze rouwdoula
Wat ook heel bijzonder was: Wilma, de doula die bij de geboorte van Jens was, was ook aanwezig bij de voorbereiding van de uitvaart maar nu als rouw doula. We wilden graag rituelen bij de uitvaart, alles behalve standaard en vanuit ons hart. We wilden geen rouwboek maar het werd een rieten mand met zand en hazelaar takken erin. De hazelaar staat symbool voor wijsheid en levenskracht, de takken werden vroeger mee begraven als teken van wedergeboorte en onsterfelijkheid. Daar werden gele kaartjes bij gelegd waar we graag wilden dat mensen een wens voor Jens op het kaartje schreven of een iets wat hun bij was gebleven van Jens. Geel is de kleur van licht, leven, zon en warmte, het maakt blij. We wilden ook dat alle mensen op de uitvaart in vrolijke kleuren kwamen omdat Jens ons zoveel kleur had gebracht in ons leven.
De condoleance verliep ondanks de maatregelen op onze eigen manier
De volgende dag hadden we een besloten condoleance. Met alleen naaste vrienden, familie en kennissen. We wilden niet dat er mensen kwamen uit nieuwsgierigheid. We wilden ons gezin beschermen. En zeker omdat wij afweken van de standaard, werd daar graag over geroddeld en dat wilden we voorkomen. Het condoleren was op vrijdag avond en zaterdag middag. Tijdens de condoleance lag Jens in zijn wieg tussen Eimert en mij in. Omdat er toen corona maatregelen waren, lag er een streep op de grond en mensen mochten ons geen hand geven en niet knuffelen. Ik kon dat niet, ik wilde fysiek contact. Die zaterdag besloten we dat al het bezoek naar boven kon komen voor condoleance en ieder die dat wilde ons gewoon kon knuffelen. Wat waren we blij met deze beslissing.
De laatste avond met Jens
We hadden met elkaar besloten om Jens zijn kistje te sluiten voor de uitvaart. We wilden niet dat mensen zouden schrikken. We hebben Jens die avond uit zijn wiegje gehaald en alvast in zijn kistje gelegd gewikkeld in zijn groene deken. Zijn grote broer Timo legde een sjaal van Ajax in zijn kistje. Zijn grote zus Rianne legde een spiegeltje erbij. Mijn moeder had op facebook een filmpje gezien van een baby met downsyndroom die voor een spiegel zat en aan het dansen was. Als Jens groot was zou hij er ook één krijgen en zo ontstond het idee. De engeltjes die Rianne had gemaakt had Eimert aan de binnenkant van de deksel gelijmd zodat Jens omringd werd door engelen. Eline had een prachtige tekening gemaakt voor in de kist.
Zijn kistje werd prachtig versierd
Met zijn drieën hadden ze Jens zijn kist versierd met mooie tekeningen. Rianne had een prachtige leeuw getekend op zijn kistje. Omdat Jens voor ons altijd zo sterk zal zijn als een leeuw en een echte vechter was. Eimert had een grote gele sticker besteld van Jens zijn naam en die hebben Timo en Eimert samen op de motorkap van de auto geplakt, want we gingen Jens zelf vervoeren naar de begraafplaats in onze zwarte Volkswagen bus.
Het afscheid was heel emotioneel
Het definitieve afscheid van Jens zijn fysieke lichaam was loodzwaar. De laatste keer dat we hem konden knuffelen, beet houden en kusjes geven. Met elkaar als gezin hebben we de kist gesloten. We hebben gehuild en elkaar vast gehouden. We brachten Jens naar beneden naar de werkplaats van Eimert. Die hadden we omgebouwd en versierd als herdenkingsruimte. Overal hingen foto’s van Jens.
Ik schoot vol tijdens de dienst
We hadden een vlinderbloemstuk laten maken en overal stonden kaarsjes. Het was zo persoonlijk en intiem, precies zoals we wilden voor Jens. De herdenkingsdienst begon en ik, Rianne en de oma en opa van Jens zouden wat zeggen. Ik begon met de levensloop van Jens. Ik had de levensloop aan Eimert laten lezen en die was onder de indruk en zei: “Als je dit kan voorlezen, vind ik het heel knap van je.” Ik schoot vol, maar vond de kracht en rust ook weer terug. Iedereen was geëmotioneerd door mijn verhaal.
Verdriet, trots en kracht
Het bijzondere was dat ik naast het enorme verdriet daar ook stond als trotse moeder van Jens. Ik voelde mij naast het verdriet zo krachtig. Ik kon het op dat moment niet verklaren. We hadden een projector scherm met allemaal foto’s van Jens en mooie uitgekozen liedjes. Orlanda kwam met het prachtige nummer van Celine Dion: Fly. Bij het luisteren was dit precies hoe wij over de dood dachten. Rianne had een prachtig gedichtje gemaakt voor Jens. Ze wilde het zo graag opzeggen maar ze kon het niet. Orlanda heeft haar prachtige gedichtje toen voor haar voorgelezen.
Op de motorkap van onze auto stond Jens zijn naam
Na de herdenkingsdienst droegen wij als gezin Jens naar de auto. Onze auto met zijn prachtige naam groot op de motorkap. De zon scheen die dag. Rianne wilde met Orlanda een stukje voor onze auto uitlopen als eerbetoon. Halverwege de straat draaiden ze om en gaven ze een buiging richting Jens. Wij wonen op een industrieterrein en toen wij langskwamen met de rouwstoet legden de bedrijven hun werk even neer hoorden wij achteraf.
Mijn man tilde het kistje met Jens in zijn grafje
Eenmaal aangekomen op de begraafplaats droegen we Jens naar zijn rustplaats. Wilma als rouwdoula sprak nog een aantal prachtige woorden. Mijn man droeg het kistje met Jens erin en tilde het kistje in het grafje. Mijn hart brak toen ik dat zag. Mijn lieve zorgzame man die zijn pas geboren zoon zelf in het graf zette. Het nummer van Celine Dion werd aangezet en iedereen kon afscheid nemen, met een witte roos die ze bij Jens konden leggen. Wij hielden elkaar vast als gezin en we huilden met elkaar. Eline moest zo hartverscheurend huilen, dat ging door merg en been. Langzaam ging iedereen weg en namen wij ook afscheid van Jens.
COLLINDA
Insta: dewegnaardekern
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Abonneer je op deze reeks via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een berichtje zodra er een nieuw deel wordt geplaatst!
wat een prachtig, dapper zoontje hadden jullie met zo’n mooie naam, Jens.
zijn leventje was veel te kort maar wat heeft hij veel liefde ervaren en gegeven.
jullie hebben zo mooi afscheid van hem genomen samen met jullie kinderen, ik moest er een traantje van weg pinken.
Jens zal altijd bij jullie zijn, in jullie hart en herinneringen, in jullie dromen en als klein engeltje zal hij over jullie waken. wens jullie heel veel kracht en sterkte toe met dit grote gemis.❤️