Lees eerst de eerdere delen:
Marieke schrijft een reeks over de uithuisplaatsing van haar kinderen. Lees eerst het vorige deel.
Deel 2: De kinderbescherming kwam tot de conclusie dat wij onze kinderen geen veilig thuis konden bieden
Deel 3: Ik ging de strijd aan om mijn uithuis geplaatste kinderen weer terug te krijgen
Eerder ging mijn verhaal (zie hierboven) over mijn verleden met een partner die gebruikte en de kids die we samen hebben gekregen. Dat ik van hem scheidde maar dat dit niet zonder slag of stoot ging en het resultaat daarvan was dat de kinderen uithuis werden geplaatst.
Er is een omgangsregeling met de vader
Inmiddels wonen ze alweer bijna 3 jaar bij mij en ziet mijn zoon (12) zijn vader 1x in de 14 dagen op zondag als hij uit logeren is. De bezoekregeling met mijn dochter (8) en haar vader gaat binnenkort beginnen onder begeleiding met hulpverlening op kantoor. Het is allemaal erg spannend hoe dit gaat verlopen en mijn dochter zelf vindt het ook erg spannend. Ze heeft haar vader nu bijna een jaar niet meer gezien door omstandigheden dus het is nogal een ding voor haar.
We hebben als doel dat we het weer helemaal zelf mogen doen
Ik heb sinds april 2021 een relatie met mijn nieuwe partner die als een vader voor ze is. Wij voeden samen de kids op met ondersteuning van hulpverleners waar wij goed mee overweg kunnen. Deze mensen doen erg hun best en wij kregen pas de complimenten van onze gezinsvoogd dat we het super goed doen en grote stappen zetten. Ons doel is dat in september de OTS (ondertoezichtstelling) er vanaf gaat en dat we het dan helemaal zelf moeten doen.
Toen we nog samen waren was er veel onduidelijkheid voor de kinderen
In de tijd dat ik de scheiding aan heb gevraagd, woonde mijn ex partner nog bij ons in huis. Dit was niet makkelijk, maar ik probeerde het beste ervan te maken ondanks dat de kids het erg vervelend vonden. Wat vooral niet makkelijk was in de tijd dat de kids toen nog thuis woonden, is dat we andere regels voor de kinderen hadden. Wat bij de een mocht, kon bij de ander niet. Helaas heeft dit tot een uithuisplaatsing geleid waar ze bij mijn zus en zwager zijn geplaatst.
Ik moest gedwongen nog een tijd samenwonen met mijn ex
Nadat ze daar zijn gaan wonen heeft mijn ex partner nog tot september dat jaar alleen bij mij gewoond en is hij daarna, tot mijn grote opluchting, vertrokken naar een eigen huisje. Daarna ging alles een stuk makkelijker voor mij en kon ik even tot rust komen van alles wat er gaande was. Ik miste de kinderen ontzettend. Gelukkig had ik snel mijn eigen draai gevonden en begon ik met het opknappen van het huis wat echt nodig was in mijn ogen.
Ik heb de tijd gebruikt om tot mijzelf te komen
De rest van de tijd nam ik mijn rust en tijd om mijn geestelijke zelf te laten helen en over mijn angst te komen. Want ja, ook ik heb wat over gehouden aan het leven met een narcistische ex partner die mij onder controle probeerde te houden. Ik moest bijna alles doen wat hij wilde, wat ik dus niet deed, en ik ging daar ook vaak tegenin wat heel erg botste.
Therapie in de vorm van daten met andere mannen
Mijn ’therapie’ daarvoor was daten met andere mannen. Het ging mij niet zozeer om het zoeken naar een nieuwe partner, maar meer om mezelf te bewijzen dat niet alle mannen op deze aardbol slecht zijn, ondanks dat ik dat altijd wel in mijn achterhoofd heb gehouden. Ze zeggen niet voor niks eerst zien, dan geloven. Dat is een tijdje zo gegaan en uiteindelijk heeft het mij een nieuwe vriendschap opgeleverd en nog meer mensenkennis. Totdat ik zoiets had van: “Ok nu heb ik er genoeg van en we zien wel wat de toekomst mij gaat brengen.”
Het startte met een bericht via social media
Vlak daarna was het moment dat een oude vriend van vroeger mij een bericht stuurde op facebook. We raakten aan de praat over het verleden en wat er allemaal was gebeurd in de tijd dat we geen contact hadden. De klik die we in het verleden hadden was er toen weer. We besloten af te spreken. Het was zo gezellig dat we besloten dat hij dat weekend bleef en we daarna verder zouden kijken waar het schip zou stranden. Gelukkig was de liefde zo sterk dat we elkaar regelmatig zagen en we dit jaar alweer 3 jaar samen zijn.
Mijn kinderen voelen zich op hun gemak bij hem
De eerste keer dat mijn zoon hem ontmoette was ik niet thuis dus kon ik helaas niet zien hoe hij op mijn nieuwe partner reageerde. Maar als af moet gaan op de verhalen van hem en mijn zoon, was het voor beide even wennen maar was de klik er vrij snel. Mijn dochter voelde zich ook vrij snel op haar gemak bij hem dus dat was wel een opluchting. Niet iedereen was het ermee eens dat dit zo liep, maar daar trok ik me weinig tot niks van aan aangezien dit mijn leven is en niet dat van een ander.
Toen hij bij ons introk was dat wennen voor de kinderen
We hebben het rustig aan opgebouwd en aangezien hij niet in de buurt woonde, zagen we hem alleen in het weekend en de kids alleen als ze dan thuis waren. Nadat we ruim een jaar samen waren, is hij bij ons ingetrokken. Daar moesten ze wel wat meer aan wennen omdat hij nu natuurlijk nog meer deel uitmaakte van ons leven samen. Maar gelukkig ging die aanpassing ook goed, al was het voor mijn dochter wel wat meer wennen dan voor mijn zoon.
Hij is lief en doet erg zijn best
Mijn huidige partner heeft vanaf het begin af aan gezegd: “Ik ga jullie vader niet vervangen maar probeer er altijd voor jullie te zijn als je me nodig hebt en noem me zoals je zelf wilt.” Mijn ervaring met mijn nieuwe partner en de kids? Ik vind dat het best wel goed gaat, al zitten er nog wel wat punten bij waarvan ik denk van je moet nog veel leren. Maar zo heel gek is dat natuurlijk niet aangezien hij zelf geen kids heeft, maar hij past zich vrij goed aan en kan goed met ze overweg. Het belangrijkste is dat hij lief voor ze is en echt zijn best doet.
Ons doel is om van de OTS te komen
Achteraf gezien heeft de scheiding mij veel verdriet opgeleverd maar uiteindelijk juist ook vreugde omdat alles nu weer aardig op rolletjes. Ik krijg ook vaak bevestiging van anderen dat niet alleen ik maar ook mijn nieuwe partner het goed doet. Nu gaan we verder met ons doel om van die OTS af te komen, na 4 jaar. Er waren ook veel strubbelingen, voornamelijk om het feit dat ik in een nieuwe relatie stapte terwijl ik nog hard bezig was om weer mijn leven op orde te krijgen in die tijd en de kids thuis te krijgen. Maar we gaan er volledig voor, samen!
MARIEKE
nee, dat niet, maar je vertelt je verhaal. dan mag daar toch iets op gezegd worden? je zult er vast je redenen voor hebben gehad, maar als je het zo leest, lijkt het me voor een 9 jarig kind dat al zoveel heeft meegemaakt best pittig om de nieuwe man in jouw en hun leven te ontmoeten zonder dat jij erbij was.
hartstikke fijn dat het zo goed heeft uitgepakt en dat jullie de boel al weer zover op de rails hebben!!
ja ik had van tevoren de kids uiteraard wel voorbereid dat ik een nieuwe partner had en daar reageerden ze heel positief op en vonden het ook erg fijn dat ze hem eindelijk konden ontmoeten.je hoort vaak verhalen dat kinderen een nieuwe partner vaak moeilijk kunnen accepteren door het verleden wat ze hadden met beide ouders maar dit bewijst het tegendeel wat ik wel heel erg fijn vind en ze hem echt als bonus papa zien.
mijn zoon was in die tijd 10 en die ontmoette hem eerst wat heel goed uitpakte dus het was echt heel even mannen onder mekaar wat ook helemaal prima was.uiteraard heb ik hem wel bevraagd hoe hij het vond maar het was meer dan ok 🙂
maar zie hierboven waarom ik hier graag over schrijf..
jijzelf…..
De eerste keer dat mijn zoon hem ontmoette was ik niet thuis dus kon ik helaas niet zien hoe hij op mijn nieuwe partner reageerde.
er waren in die tijd regels dat als je een nieuwe partner hebt je een half jaar moet wachten totdat je die kennis laat maken met de kids.
tussen ons zit het meer dan goed dus we waren al ruim een half jaar samen toen dit gebeurde.en ja hij wist overal vanaf en ging hier ook heel voorzichtig mee om.hij ontmoette m’n zoon als eerst en ik was al thuis toen m’n dochter van school terug kwam.dit stuk heb ik eruit gelaten omdat het anders wel een heel lang verhaal werd..
ik schrijf met veel plezier maar ook deels met verdriet deze blogs zodat mensen hier wat van kunnen leren en dat je alles niet voor lief moet nemen snap je?
jijzelf…
De eerste keer dat mijn zoon hem ontmoette was ik niet thuis dus kon ik helaas niet zien hoe hij op mijn nieuwe partner reageerde.
wie zegt er dat ik er bij beide kids niet bij was?