Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Lees eerst deel 1: Mijn thuisbevalling verliep goed, maar kort nadat de verloskundige uit huis was begon de ellende
Onderweg naar beneden naar de ambulance viel ik flauw
De ambulance wilde mij naar het ziekenhuis vervoeren en de medewerker vroeg of ik de trap af kon gaan. Maar zodra ik omhoog kwam werd ik weer licht in mijn hoofd en viel ik bijna flauw. De brandweer met hoogwerker moest mij vanaf de eerste verdieping uit huis halen. Ik ben achteraf gezien in overlevingsmodus gegaan vanaf het moment dat de verloskundige binnen kwam. Het masseren van mijn baarmoeder was erg pijnlijk. Later hoorde ik dat ik ook echt kermde van de pijn. Maar ook het uit huis halen was heftig. Ik heb alles over mij heen laten komen en hoopte in mijzelf hard dat alles goed kwam.
Danny reed met ons pasgeboren dochtertje achter ons aan
Voor ik de ambulance in ging had ik al aan mijn moeder gevraagd of zij alsjeblieft bij ons zoontje Devin wilde blijven. Danny ging met ons pasgeboren dochtertje Lexi met de auto achter ons aan. Kim was zo lief om met hem mee te gaan, zodat hij niet alleen hoefde te rijden. Ook de verloskundige reed achter de ambulance aan.
We moesten wachten in de hoop dat het medicijn zijn werk ging doen
In de ambulance kreeg ik twee vochtinfusen aangelegd. Ik weet nog dat ik in het ziekenhuis aankwam en zag dat het precies 03.00 uur was. In het ziekenhuis kreeg ik weer medicatie toegediend, maar ook vocht en zuurstof. Ik weet vooral nog dat ik het erg koud had en dat de verloskundige een lekker warme kruik op mijn voeten deed. In het ziekenhuis hoopte de gynaecoloog dat het infuus met Oxiotine genoeg was. Kim werd opgehaald rond 5.00 uur in de ochtend door een goede vriend van ons en Danny bleef slapen op het bedje. Nou ja, veel slaap hebben we niet gehad.
Het leek erop dat we naar huis mochten
Ik mocht al die tijd niks eten en maar af en toe een slokje water voor het geval ik toch naar de OK moest. Uiteindelijk hebben we gevraagd wat het plan verder was, want ik lustte wel wat eten. Na overleg mocht ik wat eten en drinken, want het bloedverlies was minimaal gebleven. Ze hadden er een goed gevoel bij. In de tussentijd lag ik alleen maar plat. Ik had een katheter gekregen, zodat ik niet uit bed hoefde en zo lagen we daar maar. Aan het einde van de ochtend kwam de verpleegkundige dat ik mocht douchen en als dat goed ging we naar huis konden.
Ik ging douchen en het ging weer mis
De verpleegkundige liep de deur uit en ik zei meteen tegen Danny: “Nou ik ga niet naar huis hoor”. Danny keek me vragend aan. Ik zei dat ik een slecht gevoel had en dat ik toch nog naar de OK zou gaan. De verpleegkundige kwam terug en ze hielp me naar de douche. Daar stond ik nog geeneens onder of ik kreeg een heel raar gevoel in mijn buik, een gevoel dat ik niet kan omschrijven. Toen zag ik dat er een grote hoop bloedstolsels op de grond viel. Ik was dus wel blijven bloeden, maar door de liggende houding was het bloed gaan stollen in mijn baarmoeder.
De verpleegkundige schrok van het bloedverlies
Ik zag de verpleegkundige schrikken en ze zei vrij direct dat ik terug naar bed moest gaan. Ze ging meteen de stolsels wegen op de weegschaal, 500 gram dus weer een halve liter bloed. Ik zat ondertussen op ruim 2.5 liter bloedverlies. Ik keek Danny aan en zei: “Dat wordt naar de OK”. Niet veel later kwam de gynaecoloog. Ik mocht niks meer eten en drinken, want ik werd op korte termijn opgehaald. Danny lichtte het thuisfront in. Het zou al met al niet zolang duren zeiden ze, de ‘operatie’ was zo’n 15 minuten werk.
Ik had heel veel angst dat het niet goed zou komen
Ik moest lang wachten tot ik aan de beurt was. En ook toen ik weer uit de narcose kwam moest ik langer blijven vanwege een medicijn die ik kreeg toegediend en deze moest worden afgeschaald in 45 minuten. Toen ik naar de OK moest, kreeg ik weer veel angst. Ik voelde me zwak en kreeg ineens de angst dat ik niet meer wakker zou worden uit de narcose en alsnog mijn kindjes niet zou zien opgroeien. Ik probeerde mijzelf zo rustig mogelijk te houden, terwijl ik daar wachtte.
Steeds zakte ik weer weg
Toen ik op de OK lag met alle mensen om mij heen, probeerde ik mij op één punt in de lamp te focussen en niet na te denken. Ik zakte langzaam weg en weet nog dat ik wakker werd, maar dat ik alleen mijn ogen open kon doen. Even later werd ik weer wakker, we reden langs een klok: 13.45 uur. Toen viel ik weg en werd ik weer wakker: 14:20 uur. Ik kreeg een ijsje en ze zeiden dat ik iets langer moest blijven door het medicijn dat ik kreeg toegediend. Ik voelde me zo alleen en kon deze keer mijn tranen niet inhouden.
Lees HIER verder.
TESSA
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
