Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Dit is deel 1 van een reeks. Lees verder via de link onderaan dit verhaal.
Ons meisje lag in stuit
Deze zwangerschap (mijn tweede) viel mij halverwege al een stuk zwaarder dan de eerste. Ik kreeg last van mijn bekken en kon niet meer mijn volledige uren werken. Ook lag ons meisje in stuit en was ze blijkbaar niet van plan zelf te draaien. Hoewel ik erg opzag tegen een versie, hebben we dit met 36 weken toch gedaan. Ik gaf duidelijk aan dat ik er met een dubbel gevoel was en dus mogelijk snel wilde stoppen als de draaipoging niet goed voelde. Mijn gevoel zei namelijk dat Lexi om een reden zo lag. Maar Lexi draaide in een paar minuten soepel om en bleef gelukkig goed liggen.
De termijndatum verstreek, wat duurde het lang
Nog een paar weekjes en dan zou ons meisje er zijn. Het echte afwachten en aftellen was begonnen. Devin is geboren met 39.2 weken. Toen bij deze zwangerschap dat termijn verstreek, duurde de dagen erg lang. Met 39.5 weken heb ik een voetreflex geboekt op zondag, ik was dan precies 40 weken zwanger. Ik had al wat positieve verhalen erover gehoord, dat het mogelijk de bevalling kon opwekken, “dus baat het niet, dan schaadt het niet”, dacht ik.
Toeval of niet; na de voetreflex startten mijn weeën
Zondag 29 oktober had ik de afspraak om 16.00 uur. Mijn mama was gezellig mee en ook wel fijn, want het was 20 minuten rijden en ik was toch 40 weken zwanger. Om 17.30 uur was ik weer thuis en zo waar begonnen (toeval of niet) om 19.00 uur mijn weeën. Mijn eerste bevalling duurde totaal 5,5 uur, dus nu belde ik toch maar snel de verloskundige. Ook mijn moeder kwam alvast, want die wilde ik weer bij de bevalling hebben. Wij hebben een hele goede band en ook bij mijn eerste bevalling was ze erbij en had ik veel steun aan haar. Danny bracht ook alvast zijn nicht (Kim) op de hoogte, zij zou voor onze zoon zorgen. Onze zoon lag net te slapen, maar werd nog wel eens wakker tussendoor, dus dan kon zij hem mooi opvangen als dat nodig was.
De kamer werd klaar gemaakt voor de thuisbevalling
De verloskundige kwam rond 20.30 uur en ik had al rond de 6 cm ontsluiting. Ik besloot dat mijn vliezen nog even intact moesten blijven en terwijl ik de weeën wegpufte, maakten de verloskundige, mijn moeder en Danny de kamer klaar voor mijn thuisbevalling. De weeën volgden snel en rond 22.30 uur vroeg ik of ze weer mijn ontsluiting wilde checken; bijna 10 cm. Mijn vliezen werden doorgeprikt en om 22.51 uur, na 13 minuten persen, was daar onze kleine knappe meid Lexi.
Alles verliep goed, ten minste dat dachten we
De placenta was er ook snel, Lexi hapte goed aan en ik voelde ook al wat naweeën. De verloskundige ging om 00.50 uur naar huis, mijn moeder bleef slapen en Kim zou nog even met Danny gaan roken en dan ook naar huis gaan. Ik was boven met Lexi en mijn moeder. Ik wilde voor we wat uurtjes zouden proberen te slapen nog even mijn kraamverband verwisselen. En toen begon de ellende…
Ik bloedde enorm
Bij het opstaan van het bed stroomde het bloed meteen dwars langs mijn kraamverband heen. Mijn moeder zei: “Ga snel zitten”, we wisten eigenlijk meteen dat dit niet klopte. Ik liep uiteindelijk met een beschermer tussen mijn benen naar de douche, met een bloedspoor achter me aan. In de douche bleef het eruit stroom en werd ik heel duizelig. Ik ging snel zitten met mijn hoofd tussen mijn benen en mijn moeder rende naar beneden. Ze riep naar Danny dat hij de verloskundige moest bellen. De verloskundige wilde een foto van het bloedverlies. Dit ging door de stress bij Danny allemaal niet zo snel, dus ze belde zelf weer terug. Gelukkig kreeg ze toen de foto net binnen en zag ze zelf meteen dat dit wel erg veel bloed was.
Ik was bang dat het finaal mis zou gaan
Ik wachtte tot ze kwam, nog steeds op het krukje en toen kwam de angst. Ik had allerlei gedachten zoals dat ik dit misschien niet zo gaan redden. Ik dacht: “Ben je net voor de tweede keer moeder geworden en dan zou je er zo tussenuit glippen. Dat kon toch niet? Dat je je man en twee kindjes achter zou laten?” Met dit moment heb ik het nog steeds wel het moeilijkst en dit komt ook geregeld nog terug in mijn hoofd.
Het duurde lang voordat de verloskundige er was
Ik zei tegen mijn moeder dat ze 112 moest bellen. Mijn moeder riep naar Danny om weer de verloskundige te bellen. De verloskundige reed toen gelukkig net de straat in. Achteraf gezien was dit helemaal niet lang geweest, maar op dat moment voelde het absoluut wel zo.
Ik kreeg medicatie, maar dit werkte minimaal
De verloskundige zei dat ik naar het bed moest gaan, zodat ik kon gaan liggen. Met hulp lukte dit. Zij heeft toen via de buitenkant mijn baarmoeder gemasseerd zodat hij ging samentrekken. Elke keer lukte dit, maar zodra zij even stopte met masseren, dan stopte mijn baarmoeder ook en begon het bloedverlies weer. Ze gaf mij een spuit Oxiotine, zodat hopelijk mijn baarmoeder daarmee aan het werk ging, maar ook dit was minimaal. Het nummer 112 werd gebeld en de ambulance arriveerde.
Lees HIER verder.
TESSA
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
