Allereerst zal ik maar beginnen met een disclaimer. Want anders komt er zo vast een lading stront over me heen. Borstvoeding is goed voor je kind. Ik ga niet beweren dat het niet zo is. Ok?
Maar ik heb wel een duidelijke mening over flesvoeding
Ik ben namelijk fan. En nu ik zwanger ben van de tweede en bewust voor de fles ga kiezen, wil ik een pleidooi houden voor de fles. Niet perse voor die fles, maar voor de moeder achter die fles. Hoe kan het dat andere vrouwen oordelen over moeders die een fles geven? Waarom moet er gevraagd worden: ‘Oh , lukte het niet met de borstvoeding?’ Wat maakt dat uit? Al lukt het wel en wilde de moeder niet meer, lekker belangrijk! Waarom moeten wij daar met z’n allen wat van vinden? En vooral, wat van zeggen? Als moeder wil je het beste voor je kind, ik ook. Maar borstvoeding was bij mijn dochter niet het beste. Niet voor mij, niet voor haar. Na één keer aanleggen, ben ik gestopt. De kraamhulp wees mij op een infectie en somde op welke maatregelen we zouden moeten nemen. Na een slopende bevalling en schreeuwende pijn aan mijn tepels vond ik het best. Manlief kon midden in de nacht naar de apotheek voor melk. Want ja, dat had ik niet in huis. Dat werd namelijk afgeraden op de borstvoedingscursus. Ik heb echt het domste advies ooit gekregen: ‘Heb je het in huis, dan geef je sneller toe aan de fles.’ Die infectie was de echte reden, maar met een beetje doorzetten en een goede zalf had het best kunnen lukken. Ik wilde gewoon niet. Ik zag er tegenop. Maar dat toegeven? Ai, daar zit me toch een taboe op! Dus zei ik ook dat het niet lukte, gaf de infectie de schuld en ‘ja het was echt heel spijtig’. Ammehoela. Er was opluchting alom.
Ik twijfelde al tijdens de eerste zwangerschap of het überhaupt iets voor me was
Niet weten wat je kind drinkt en wanneer leek mij niet zo prettig. Plus het feit dat je borsten gedeeld moeten worden en ineens van levensbelang zijn, ook teveel verantwoordelijkheid voor mijn simpele b-cup. Maar de stimulatie vanuit de Europese Unie werkte ook goed op mijn gemoedsrust, en ik zou “het gaan proberen”. Ik heb braaf een cursus gevolgd, waar ik overigens vroegtijdig de zaal heb verlaten door de neerbuigende houding naar de fles. Of “kunstvoeding” zoals zij het noemden. Maar goed, bij dochter lukte het dus niet, we gingen over op fles en toen bleek dat ze überhaupt niet dronk. Ik was blij dat ze na een week ziekenhuis en sondevoeding eindelijk een fles leegdronk. Was ze ook opgenomen geweest als ik borstvoeding had gegeven? Geen idee. Feit was wel dat ze te weinig dronk en dus uitdroogde. Ik was blij dat er keiharde millimeters gemeten konden worden. Blij dat er refluxmedicatie door een flesvoeding heen konden en dat er regelmatig gepoept werd. Blij dat manlief de voedingen in de nacht deed, blij dat er een vast ritme was (niets zo strak op schema als een baby in het ziekenhuis), blij dat we vooruitgang zagen in de hoeveelheid melk, blij dat dochterlief daar goed op groeide.
Dus buiten het feit dat ik misschien genoeg redenen had om het niet te kunnen
Ik WILDE ook gewoon niet. De situatie in het ziekenhuis daarna, bevestigde alleen maar meer mijn keuze. Nu bij de tweede zwangerschap wil ik niet een herhaling. Ik wil vanaf moment één rust in de tent. Ik verlaat pas het ziekenhuis na drie volledige voedingen. Ik weet inmiddels welke fles ik koop, welke voeding fijn is, welke speen op welke fles past. Ik ben voorbereid. Alles behalve weer een probleem met drinken. Hopen we. Daarnaast hoop ik dat ik gewoon kan zeggen: ik kies voor de fles. En niet: ik kies voor de fles, want… Want leuk hoor, dat anderen niet mogen oordelen over jouw keuze, maar toch leg ook ik in deze blog verantwoording af. Wil ik uitleggen waarom ik stopte. Terwijl er helemaal geen reden hoeft te zijn. Je mag doen wat je wil. Niemand heeft het recht te oordelen over jouw manier van voeden, jouw manier van opvoeden, je kind vervoeren en ga zo maar door. Het waarom is aan jou. En alleen aan jou. Niemand hoeft te weten waarom. Mijn poging tot borstvoeding was geen succes, ik heb geen zin in poging twee. Nee. En niet omdat ik lui ben of mijn kind niet het beste gun, maar omdat ik een blije mama ben als ik een fles mag geven. Lang leve de fles! En daarmee uit.
KELLY V
Ik begrijp je keuze om de voedingsmomenten te willen delen maar met kolven had je die ook kunnen verdelen.
Ieder eigen keus maar ik begrijp nooit zo goed dat gemotiveerd wordt uitgelegd dat borstvoeding om allerlei redenen beter is en dat ‘gewoon’ terzijde wordt geschoven.
ieder keuze is te respecteren. Zelf heb ik 3 mooie meisjes op de wereld mogen brengen waarvan 1e en de 3e bv hebben geprobeerd en dan bv met fles. 2e heeft 3 maand gehad maar was te weinig. Heb gezegd als ik zwanger van een vierde zou worden (totaal geen behoefte ) wil ik geen kind aan de borst ik ga geijk kolven en per fles