Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen
Drie jaar geleden is mijn man overleden
Goedemorgen Vinc, gefeliciteerd met je verjaardag. Ik sta voor de kast waar zijn urn staat. Een rode Volkswagen T1 omdat wij hier zoveel herinneringen aan hebben en ik steek zijn kaarsje aan. Vandaag zou mijn man 40 jaar zijn geworden, maar helaas valt er al drie jaar niks te vieren want hij mocht maar 36 jaar oud worden. Het gemis overvalt me en even voel ik een scheut van paniek door mij heen gaan. Mijn overlevingsdeel neemt het over want ik hoor boven gerommel. De kindjes ontwaken en nemen plaats aan de ontbijttafel. Ook in hun lijfjes zie ik de spanning, weliswaar voor hun onbewust. Maar ik kan dit waarnemen, of zie ik dit omdat ik zelf spanning ervaar?
Bron: pexels.com
Trauma is een diepe wond van binnen
Het is trauma, een diepe wond die is ontstaan toen onze lieve Vincent ziek werd en na een ziekbed van 2,5 jaar overleed. In de maatschappij wordt vaak gedacht dat enkel een ongeval, onverwachts overlijden, misbruik of gevaar voor eigen leven kan leiden tot een trauma. Deels is dit waar, maar trauma omvat nog zoveel meer. Als je als kind niet in jouw emotionele behoefte bent voorzien dan kun je al een ontwikkelingstrauma hebben. Trauma betekent niets anders dan wond, een wond diep van binnen en die heeft een behoefte.
Trauma’s zijn vaak onbewust
In mijn praktijk komen dagelijks mensen met trauma binnen. Eigenlijk heeft iedereen die ik begeleid een trauma maar vaak is dit onbewust. Vandaag ben ik weer bewust van mijn eigen trauma; het ziek zijn en het overlijden van mijn man. Door een trigger kun je direct weer in jouw traumadeel terecht komen en herbelevingen ervaren. Je voelt je dan weer net zoals toen de gebeurtenis plaatsvond in het verleden. Zo’n herbeleving kan je overspoelen, het kan angstig zijn en het kan te groot zijn om het aan te gaan en uit te spreken. Het overlevingsdeel neemt het dan over en doet er alles aan om jezelf af te leiden van de pijn vanuit het traumadeel.
Je gaat op overlevingsstand
Ik sta voor de kast te kijken naar zijn urn en ik voel dat mijn traumadeel geactiveerd wordt. Ik zie mezelf weer in dat kleine kamertje van het UMC toen we het slechte nieuws kregen dat Vincent ALS had. “U heeft nog 3-5 jaar te leven maar in uw geval mag u blij zijn als u de 2 jaar haalt”, dat waren de woorden die op tafel werden gelegd. Op dat moment trad ik letterlijk uit mijn lichaam, ik dissocieerde omdat het nieuws te groot was om in een keer te verwerken. Op dat moment voelde en hoorde ik niks meer, alsof ik in een bubbel zat, alsof de bliksem was ingeslagen en ik kon alleen nog in de verte gezoem horen.
Een overlevingsstand om je te beschermen tegen het traumadeel
We gingen verslagen naar huis met ongeloof, leegte en alles deed letterlijk pijn. De weken, maanden en jaren die daarop volgden waren zwaar met veel momenten die mijn trauma activeerden: valpartijen, verslikmomenten, stikmomenten, angst in de ogen van mijn man, angst in de ogen van mijn kinderen, angst dat hij dood zou gaan. Het was dagelijkse kost. In die tijd stond ik op overlevingsstand, het zorgde dat ik de diepe pijn niet kon voelen omdat dit te groot was. In feite werd mijn traumadeel beschermd waardoor ik nog enigszins kon functioneren. Althans, dat dacht ik.
In relatieve rust kan het overspoelen
Wat er werkelijk gebeurde was dat ik dagelijks paniekaanvallen ervaarde en ik niet echt aanwezig was in het hier en nu. Ook kon ik regelmatig niet meer vanuit mijn gezonde volwassen deel reageren. Het gevolg van het onderdrukken van alle emoties. In een acute situatie stond ik er, kon ik de juiste besluiten nemen. En ook als mijn kinderen wakker waren dan was ik er voor hun en voor Vincent, ik ging lekker op stresshormonen. Hoe meer ik mijn emoties onderdrukte, hoe harder die bal omhoog kwam en hoe meer het mij overspoelde op momenten dat er relatieve rust was. Ik zorgde voor iedereen behalve voor mezelf met als effect dat ik 24 kg afviel, niet meer sliep en ook niet meer kon werken als verloskundige. Ik besloot hulp te zoeken maar helaas was dit voor mij niet de juiste hulp.
Effectief omgaan met trauma is van groot belang
Er werd vooral gepraat maar dat vond ik niet zo moeilijk. Het cognitief deel van mijn hersenen was namelijk goed ontwikkeld. Trauma echter slaat zich op in een heel ander deel van mijn hersenen namelijk het limbisch deel waardoor er een andere aanpak nodig is. Inmiddels heb ik verschillende opleidingen gedaan in het coachvak en ben ik gespecialiseerd in de begeleiding van trauma. Er is toen een wereld voor mij opengegaan waarbij ik ben gaan begrijpen wat trauma is en wat het doet. Trauma slaat in als de bliksem. Ik ben gaan begrijpen dat ik op mijn meest kwetsbare moment niet sterk genoeg was om hier effectief mee om te gaan. En dat, dat oké is.
Op ieder moment kan een trauma worden getriggerd
Trauma slaapt nooit, op ieder moment van de dag kan het traumadeel getriggerd worden. Dit gebeurt omdat trauma geheeld wilt worden, het wilt zich vaak laten zien zodat het de kans krijgt om geheeld te worden. Wanneer je dit wegduwt of wanneer je hier een oordeel over hebt (bijvoorbeeld: “Het moet nu maar eens over zijn.”), dan ga je nog meer weerstand voelen en neemt de onveiligheid in jou toe. Trauma heeft hulp nodig om te helen. Had ik toen maar iemand die begreep hoe trauma werkt en mij hierin kon begeleiden. Het had een hoop leed voorkomen.
Verbinding maken met de pijn
Ik sta voor de urn van mijn man en ik voel die pijnscheut. Ik voel de angst en de druk op mijn borst, net zoals toen de trauma ontstond. Dit keer kies ik ervoor om mezelf niet af te laten leiden van deze pijn maar om hier verbinding mee te maken. Ik voel de tranen stromen, een ontlading van cortisol. Door deze ontlading ontstaat er ruimte en rust. Ik voel weer de enorme liefde die ik voor hem heb en tegelijkertijd ontstaat er een glimlach. Het is fijn om hem zo dichtbij te voelen en ik voel dankbaar dat hij mijn man mocht zijn. Mijn kindjes zijn bij mij en ik voel hun lijfjes ontspannen. We zijn in verbinding met elkaar en dat is een signaal dat het trauma aan het helen is.
SABINE
