Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Facebook te volgen.
Lees eerst deel 1: Gosia woonde in Thailand: “Onze meisjes gingen naar een lokale school in de jungle”
Zwanger in een vreemd land
Mijn man en ik hadden al een tijdje een kinderwens. Na onze verhuizing naar Thailand was het zover: ik had een positieve test in handen. Spannend, een zwangerschap en bevalling in een vreemd land…
Een zwangerschap en bevalling verloopt in Thailand heel anders
Je zou het misschien niet verwachten, maar de gezondheidszorg in Thailand is van hoge kwaliteit. Je hebt er publieke en private ziekenhuizen en beide staan hoog aangeschreven. Als buitenlander zal je eerder een privé ziekenhuis opzoeken, omdat daar beter Engels wordt gesproken. Je kan het je voorstellen als een luxe hotel: een pianist in de lobby, prachtige kamers en tal van personeel om je te bedienen. Er hangt wel een prijskaartje aan: als je geen verzekering hebt, zal het je een flinke duit kosten.
Pijn en ongemak past niet bij de Thaise cultuur
Verder zijn Thais heel voorzichtig van aard. Vaker dan bij ons willen ze echo’s en allerhande tests uitvoeren, al mag je die natuurlijk afslaan. Dit kan best overweldigend overkomen bij je eerste zwangerschap. Een ander cultureel verschil is dat Thailand een hoog percentage aan keizersnedes telt. Dat is te verklaren door twee zaken: ten eerste houden Thais doorgaans niet van pijn en ongemak. Dat een Westerse moeder soms zelfs een epidurale afslaat, kunnen ze niet begrijpen.
In Thailand wordt een keizersnede niet enkel om medische redenen uitgevoerd
Ten tweede zijn vele Thais bijgelovig. Advies vragen aan een waarzegger is er heel normaal. Vele vrouwen laten zich een ‘voorspoedige’ geboortedatum voorspellen, en die dag vindt dan de keizersnede plaats. Waar bij ons een keizersnede enkel om medische redenen wordt uitgevoerd, is dat in Thailand heel anders. Als Westerse vrouw moet je je goed laten informeren zodat je een ziekenhuis én dokter kiest die pro-vaginale bevallingen is, en daar ervaring mee heeft.
Zwanger in Bangkok met ups en downs
Zwanger zijn in Thailand had zijn fijne en minder fijne kanten. Wat ik geweldig vond aan Bangkok is dat je er elk soort eten en drinken in een oogwenk kan bestellen. In een wip staat er iemand op een brommertje voor je deur. Wat een geluk voor een zwangere vrouw met cravings. Moeilijker vond ik de constante hitte en de mix van streetfood-geuren, vooral in mijn eerste trimester. Veel gekoelde drankjes en geregeld het zwembad/airco opzoeken hebben gelukkig wel geholpen.
Mijn vliezen waren gebroken zonder dat ik het wist
Voor de rest verliep mijn eerste zwangerschap vlot, tot de dag dat ik exact 37 weken was. Bij het naar bed gaan voelde ik enkele druppeltjes lekken en dat bleef heel de nacht aanhouden. Ik dacht dat het mijn blaas was, en besloot het te vragen op de controle die de ochtend daarop gepland was. Mijn dokter wierp een blik en keek mij onmiddellijk nerveus aan: “Jouw vliezen zijn gebroken!”. Ze bleef niet bepaald kalm, waardoor ik erg schrok. “Ik zou je aanraden om met spoed een keizersnede te laten uitvoeren”, zei ze vervolgens. Ik keek mijn man aan: hier hadden we ons helemaal niet op voorbereid. Hoe zou dit verlopen, in het verre Thailand?
Daar ging mijn droom van een natuurlijke bevalling
Ik was me al maanden aan het voorbereiden op een natuurlijke bevalling, zonder interventies. Maar op dat moment nam mijn angst het over van mijn teleurstelling. Mijn dokter en de verpleegsters spraken zenuwachtig met elkaar in het Thais, en bovendien was het mijn eerste bevalling. Ik voelde me onzeker en bang. Zou alles goed zijn met ons kindje, als het drie weken te vroeg werd geboren? Mijn man bleef gelukkig rustig en was een rots in de branding, in die vreemde omgeving. We waren het er allebei over eens dat we voor een keizersnede zouden gaan, omdat we geen risico wilden lopen voor ons baby’tje.
De spoedkeizersnede verliep niet van een leien dakje
Ik werd voorbereid op de ingreep en binnengerold in de operatiekamer, met mijn man aan mijn zij. Ik kreeg een ruggenprik en voelde hoe heel mijn lichaam, tot aan mijn nek, gevoelloos werd. Opeens kreeg ik enorm veel angst en een claustrofobisch gevoel. Ik begon te hyperventileren, waarop de verpleegsters ook in paniek raakten. Gelukkig bleef mijn man wederom rustig en herinnerde hij mij aan de ademhalingsoefeningen die ik geregeld deed als voorbereiding op een natuurlijke bevalling. Zo kwamen die toch nog van pas. Ik begon me daarop te focussen en slaagde erin weer rustig te worden.
Een geluksgetal, aldus het Thaise ziekenhuis personeel
Ik voelde vervolgens veel getrek aan mijn buik en toen hoorde ik het mooiste geluid ooit: het gehuil van een baby. Ik voelde me enorm opgelucht dat ik mijn dochtertje hoorde huilen, ook al wist ik verder nog niks. Mijn man mocht de navelstreng doorknippen en ze werd even bij mij gelegd. Daarna werd ze gecontroleerd in dezelfde kamer. Er werd bevestigd dat alles helemaal goed was met haar. De geboortetijd was 12:34, allemaal opeenvolgende cijfers. Een heel voorspoedig getal volgens het Thaise personeel.
Mijn verblijf in het ziekenhuis – Thai style
Ik verbleef vier dagen in het ziekenhuis en kan enkel vol lof spreken over die tijd. Ik werd tiptop verzorgd, mocht dagelijks tussen verschillende eetmenu’s kiezen (Thais, Westers of Japans) en kreeg veel hulp bij de borstvoeding. In Thaise ziekenhuizen is het de gewoonte dat je baby in de ‘babyzaal’ vertoeft, en enkel naar jou wordt gebracht om te voeden (als je dat wil). Dit zodat de mama optimaal kan rusten. Ik vroeg daarentegen om mijn dochtertje de hele tijd bij mij te hebben, wat ze gek vonden, maar het werd gerespecteerd.
Het was lastig om een arts te vinden die een vaginale bevalling wilde begeleiden
Ook al herstelde ik fysiek snel van de keizersnede, had ik het er mentaal wel even moeilijk mee. Toen ik een dik jaar later voor de tweede keer zwanger werd, wist ik meteen dat ik een natuurlijke bevalling wilde proberen. Ik ging op zoek naar een dokter die mij daarbij wilde steunen, wat een hele uitdaging was. Het is niet gebruikelijk om vaginaal te bevallen na een keizersnede, en zeker niet in Thailand.
Lees HIER het vervolg.
GOSIA
Insta: wandermama.diaries
Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Facebook te volgen.
