Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Claudia schrijft een reeks over de geboorte en eerste dagen van haar zoontje Noah. Lees eerst de vorige delen.
De gynaecoloog heeft een-niet-pluis-gevoel
De kraamkamer staat vol met medisch personeel, er is paniek
Er zijn verschillende scenario’s mogelijk
Iedere dag gaan we naar Noah toe. Zelf ga ik één keer per dag, mijn man gaat twee keer per dag. Ik ben helaas nog onvoldoende hersteld om twee keer per dag de reis te maken. Ik mis Noah ontzettend en vraag mij af wat dit alles voor de hechting doet. Er zijn veel zorgen, ontzettend veel. Waar we twee stapjes vooruit gaan, gaan we weer drie stapjes achteruit. Meerdere keren hebben we de dokters de vraag gesteld: “Maar hij gaat toch niet dood dokter?” Hierop kregen we als antwoord dat hij niet dood zou gaan maar dat ze niet weten hoe hij mee naar huis gaat. Het kan heel zwart zijn, dat wil zeggen dat Noah gehandicapt is. Of heel wit; er is niet meer aan Noah te zien dat hij op de NICU gelegen heeft. Maar daartussen zitten vele variaties grijs.
We denken over de toekomst als Noah extra zorg nodig zou hebben
Ik blijf hoop houden. Noah is een prachtig volmaakt mannetje. Ik hou net zoveel van hem als hij thuis komt met zorgen. We hebben zelfs al besproken wie er stopt met werken en hoe we dan de zorg thuis gaan doen voor Noah en zijn grote zussen, mocht het een grijs of zwart scenario zijn en als hij mee naar huis gaat. Het maakt mij niet uit, als ik hem maar bij mij heb. Ik geef Noah borstvoeding. Dit betekent dat ik kolf en de voeding wordt gegeven via een sonde. Zijn mondje wordt wel bevochtigd met een beetje borstvoeding op een wattenstokje. Op deze manier heb ik thuis wel het gevoel dat ik nog iets doe voor Noah als ik er niet ben. Mijn man neemt de afgekolfde voeding mee naar het ziekenhuis op de momenten dat ik zelf niet mee kan.
Er zijn zorgen op veel verschillende gebieden
De zorgen die er zijn over de gezondheid van Noah zijn heel breed. Zo laat hij schokjes zien. Aanvankelijk wordt gedacht aan epilepsie maar later blijkt dit het niet te zijn. Er zijn dagen geweest dat zijn niertjes het niet goed deden, maar ook dagen dat dit wel het geval was. De bloeddruk is niet goed, maar op andere momenten kan de medicatie hiervoor weer afgebouwd worden en lukt het Noah om zelfstandig zijn bloeddruk stabiel te houden zonder medicatie.
Besloten wordt een MRI te maken
De grootste zorg ligt op het gebied van de hersenactiviteit. Om meer informatie te krijgen is het nodig dat er een MRI gemaakt wordt. Noah moet hiervoor wel stabiel genoeg zijn. Op dag 8 is het gelukt om de MRI te maken. De uitslag wordt eerst multidisciplinair besproken voor wij iets te horen krijgen. Er zijn inmiddels veel specialisten betrokken bij de zorg rondom Noah. Het is slopend om hierop te moeten wachten.
Onze dochters mogen eindelijk trakteren
Noah heeft drie trotse grote zussen. We hebben ruim een week afgewacht met trakteren en geboortekaartjes versturen. Omdat Noah nu stabiel is besluiten we beide te doen. Samen met mijn dochters vouw ik de geboortekaartjes, doen we ze in de enveloppen en worden ze verstuurd. We hebben gekozen voor een wit geboortekaartje met groene en gouden accenten. Dit past bij de stijl van de babykamer en alle spulletjes. De meiden trakteren geboortekoekjes. Na drie dochters is het leuk dat het nu blauwe muisjes zijn. Ik krijg van de juf van onze dochter van 5 jaar leuke foto’s gestuurd. Dat ze trots is op haar broertje is goed te zien op de beelden.
Mijn man mag buidelen met Noah
Op zondagavond belt mijn man via videobellen als hij bij Noah is. Hij mag voor het eerst met Noah buidelen. We hebben Noah nog niet vast mogen houden, dit is daarom echt heel bijzonder. Het maakt me ontzettend verdrietig dat ik Noah zelf niet als eerste mocht vasthouden, maar ik ben wel heel dankbaar dat mijn man hem wel op zijn borst heeft. Noah hoort immers bij papa en mama te zijn en niet alleen maar in een bedje te liggen.
We krijgen de uitslag
Op dag 10 krijgen we de uitslag van de MRI. Deze is inmiddels multidisciplinair besproken. De verpleegkundigen die dienst hebben op de NICU laten niets merken. We moeten afwachten tot we ‘s middags de artsen spreken. We zijn inmiddels wel gewend dat er geen tijden afgesproken kunnen worden voor een gesprek. Veelal komt er iets tussen waardoor een gesprek weer uitgesteld wordt. De spanning is niet doen…
Lees HIER verder.
CLAUDIA
@gezinnetje.van.zes
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
