Met mijn pasgeboren dochter op schoot kreeg ik te horen of ik uitzaaiingen had

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen

Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!

Lees eerst de vorige delen:

Deel 1: Ik was zwanger, alleenstaand en kreeg de diagnose kanker

Deel 2: Ik moest kiezen: een vroeggeboorte opwekken of chemo met een baby in mijn buik

Deel 3: Heftig! Na mijn keizersnede kon ik geen kinderen meer krijgen, mijn voortplantingsorgaan werd verwijderd

Deel 4: Als kersverse mama met kanker moest ik met gillende sirenes terug naar het ziekenhuis

Eindelijk weer herstellen en genieten

Na overleg en onderzoek werd besloten de katheter te verwijderen. Ik zou mijzelf de komende maanden gaan katheteriseren. Ik kreeg uitleg en moest het zelf meteen gaan doen anders mocht ik niet naar huis. Gelukkig lukte dit goed en was ik tegen de avond weer thuis. Eindelijk rust, herstellen en genieten. Niet 100% vol gas want de uitslag van de operatie moest ik nog krijgen. Was ik schoon? Was alle kanker weg gehaald?

Het ziekenhuis belde onverwacht

27 april 2019 mijn telefoon ging terwijl ik mijn dochter op schoot had. Het nummer van het ziekenhuis. Mijn hart zat in mijn keel. Waarom bellen ze op een feestdag? Dit kan nooit goed wezen. “Met Maaike”, nam ik met een trillende stem op. “Hallo mevrouw, u spreekt met de arts Ik bel u omdat ik goed nieuws heb. De tumor is in zijn geheel verwijderd en de snijranden zijn schoon. U krijgt geen verdere behandeling meer, alleen controles.” Het beste nieuws wat ik kon krijgen! Deze nachtmerrie was voorbij en nu kon ik echt gaan genieten. Samen met mijn dochter.

Ik had verwacht weer snel de oude te zijn

Ik herstelde snel en goed. Ik ging ervan uit binnen no time de oude Maaike te zijn maar niks was minder waar. Terwijl ik ontzettend genoot van mijn dochter en het moederschap, kon ik wie ik nu was niet accepteren. Ik was altijd moe, had hoofdpijn, pijn in mijn been en naar de wc gaan was lastig. Ik heb veel scans gehad om dingen uit te sluiten door alle klachten die ik had. Elke keer weer slopend om te wachten op de uitslag, maar gelukkig zijn er nooit uitzaaiingen gevonden. Alleen restschades van de behandelingen.

De terugkeer naar mijn werk verliep teleurstellend

Na een paar maanden begon ik weer met werken. Hier had ik zin in want mijn baan en collega’s vond ik heel leuk. Voor mij was dit een belangrijke stap naar de oude Maaike, want ik was niet alleen moeder en een kankerpatiënt maar ook nog gewoon Maaike. Dat ging helaas niet zoals ik in gedachte had. Mijn functie was vergeven en ik mocht alleen de rotklusjes doen. De nieuwe kans werd mij niet op de juiste manier gegeven. Naar mijn situatie werd niet gekeken. Ik kreeg alleen maar te horen dat ik dingen fout deed en dat ik de dingen al moest weten. Maar er was zoveel veranderd in al die maanden dat ik er niet was, ik had meer tijd nodig maar die werd mij niet gegeven.

Ik kreeg weer een operatie

Tussendoor moest mijn galblaas ook nog verwijderd worden en lag ik een paar keer in het ziekenhuis, wat ook niet mee werkte voor de re-integratie. Mijn werkgever had geen vertrouwen in mijn terugkeer, waarom zou ik dan nog vertrouwen in mijzelf hebben? Ondertussen ging ik mij steeds slechter voelen. Ik huilde veel, voelde mij eenzaam, onbegrepen en een slechte moeder. Dit kon zo niet langer. Ik had hulp nodig.

De hulp van de psycholoog heeft mij erg geholpen

Deze hulp kreeg ik meteen en het was al snel duidelijk dat ik PTSS had. De psycholoog heeft mij geholpen om weer vertrouwen in mijzelf te krijgen en liet mij inzien dat een nieuwe werkgever mij goed zou doen. Maanden lang had ik hulp en leerde ik hoe ik kon rouwen om de oude Maaike. En het feit dat ik geen kinderen meer zou kunnen krijgen. Ook leerde ik dat ik meer waard was dan ikzelf voor ogen had. Ik was een goede moeder die alles voor haar kind over had en had gevochten voor waar ze nu stond. Ik voelde mij steeds een stukje beter.

Ik had het gevoel weggepest te worden

Duidelijk was wel dat waar ik nu werkte mij niet goed deed en dat vond ik lastig. De periode dat ik ziek was, waren ze zo goed voor mij geweest. En nu mijn re-integratie niet zo snel als gehoopt ging, deden ze geen moeite meer. Er was een nieuwe manager die regelmatig tegen mij schreeuwde en zei: “Je bent toch niet meer ziek? Dan kan je ook werken. Je begint maar eerst met de mindere klusjes en als ik zeg dat je er klaar voor bent, mag je wat anders doen.” Deze manager probeerde mij letterlijk weg te pesten en niemand luisterde naar mij.

Ik besloot te gaan solliciteren

Ik ben toen zelf naar de directie gestapt en gelukkig nam deze mij wel serieus. Wij kregen een nieuwe manager en zij was geweldig. Zij zag mij en zag dat ik meer kon dan wat ik nu deed. Maar helaas kon ze weinig meer omdat de vorige manager al dingen vast had laten leggen. Ik was hier klaar mee. Ik ging solliciteren en was open over mijn ziekte. Tot mijn verbazing wilde elke werkgever mij een baan aanbieden. Dit deed mij ontzettend goed en gaf mij vertrouwen.

Mijn huidige werkgever denkt erg fijn mee

Ik heb uiteindelijk gekozen voor een werkgever die mij meer te bieden had en ook naar mijn thuissituatie keek. Ik mocht nu thuiswerken wanneer nodig en mijn rooster kon ik aanpassen naar de school/opvang tijden van mijn kind. Ik werk hier nu 1,5 jaar en heb een vast contract gekregen. Ik zit hier heerlijk op mijn plek.

We zijn samen onwijs sterk

Moeder zijn is het mooiste wat mij ooit is overkomen en heeft mij door de hele heftige periode gesleept. Mijn kind heeft letterlijk mijn leven gered en heeft ervoor gezorgd dat ik nooit heb opgegeven toen ik het zo zwaar had. Samen zijn wij zo sterk en een goed team.

Ze heeft mijn leven gered

Abby is nu 4,5 jaar oud en natuurlijk is het moederschap soms ook zwaar. De klachten die ik toen had, zijn helaas nooit meer weggegaan en dat maakt veel dingen zwaarder maar kijk nu naar ons. Het is nu bijna vijf jaar geleden en ik ben uit een heel diep dal gekrabbeld om te staan waar we nu staan. Het leven is zo mooi en ik ben zo trots op ons. Wij hebben het zo fijn samen en kunnen zo veel mooie en leuke dingen zien, doen en meemaken. Ik geniet intens van alles om ons heen en zoals Abby haar geboortekaartje zegt: “Mooi kind, zonder jou was alles anders geweest.”

Lees HIER verder.

MAAIKE

Insta: Huisje.van.twee

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen

Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!