Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Lees eerst de vorige delen:
Hoe een prachtig weekend omsloeg in de grootste nachtmerrie van elke ouder….
Hoe kan ik ooit hiermee verder leven?
Onze zoon Nio overleed plotseling tijdens de lockdown….
Ik heb een sterrenbaby, maar ook een regenboogbaby
Kan je weer gelukkig worden na het overlijden van je kind? Mijn zoektocht…
In mei 2020 overleed ons 3 maanden oude zoontje plotseling tijdens een weekendje weg naar Texel, aan de gevolgen van een bacterie in zijn longen.
Iedereen vond mij zo sterk
De eerste weken/maanden na het overlijden van onze zoon Nio kreeg ik regelmatig de opmerking dat mensen mij zo sterk vonden. Na een tijdje begon ik dit verschrikkelijk te vinden. Ik weet nog goed dat ik Ruth aan de telefoon had. Zij was onze uitvaartverzorgster maar ze deed ook mijn begeleiding door die verdomde moeilijke eerste periode heen. Ik vertelde haar dat mijn maag zich echt omdraaide als mensen tegen mij zeiden dat ze mij sterk vonden. En dat ik de eerst volgende naar zijn strot zou grijpen (side-note: rouwende ouders kunnen harde dingen zeggen).
Ik was ontzettend angstig en kon niet alleen zijn
Ik voelde mij namelijk alles behalve sterk. Ik stond vaak letterlijk te trillen op mijn benen van angst. Ik was zo getraumatiseerd dat de eerste dagen mijn schoonzus of onze nicht met mij mee moest naar het toilet. Als ik ging douchen zat één van hun op het randje van het bad. Telkens moesten zij mij gerust stellen dat ze niet weg zouden gaan of mij alleen zouden laten. Ik had namelijk de hele tijd het gevoel dat als ik alleen zou zijn, ik helemaal gek zou worden en letterlijk neer zou storten.
Ik kreeg medicatie
Doordat het trauma als een soort van bandje zich keer op keer in mijn hoofd bleef afdraaien, hadden de artsen besloten om mij voor de eerste periode aan de antidepressiva te zetten. Zodat de harde en rauwe randjes een beetje verzacht zouden worden. Dit was fijn maar zorgde ervoor dat ik een soort van zombie werd en heel veel dingen niet of nauwelijks meer mee kreeg. Ik had mijn hele leven nog nooit medicatie te hoeven gebruiken en vond het zwak van mezelf dat ik dit blijkbaar toch nu echt nodig had.
Iedere nacht had ik nachtmerries die werkelijkheid bleken
De ochtenden vond ik het zwaarst. Door de medicatie kon ik goed inslapen maar had ik nog wel de vreselijkste nachtmerries. In elke droom was ik Nio aan het zoeken. Als ik dan ’s ochtends wakker werd dacht ik als eerste :“Oh gelukkig het was maar een droom.” Maar de seconde erna realiseerde ik mij gelijk dat dit geen nachtmerrie was, maar mijn echte leven en ik inderdaad Nio kwijt was geraakt.” Dat besef sloeg elke ochtend in als een bom en ik had een paar uur voor nodig om weer een beetje boven water te komen.
Mijn zoon en man waren mijn drijfveer
Ruth legde mij uit dat mensen tegen mij zeiden dat ze mij sterk vonden omdat ze zelf geen idee hebben. En het al sterk vinden dat ik die ochtend de gordijnen open had gedaan en uit bed was gekomen. Ik ben achteraf zo dankbaar dat doordat ik nog een zoon heb en een lieve man, dat ik wel uit bed moest en kon komen. Ik voelde al snel dat ik door moest. Ook al wilde ik dat niet. Juist niet, ik wilde niet door, ik wilde terug. Terug de tijd in waarin alles nog normaal was.
Ik begon met trauma therapie
Na enkele weken ben ik begonnen, op aanraden van de artsen, met EMDR. Er was geconstateerd dat ik PTSS had opgelopen. De sessies waren heftig. De psycholoog liet mij telkens weer terug gaan naar de plek en het moment. Na zo’n sessie was ik helemaal kapot en ontzettend moe. Vaak kon ik die dag zelf niks meer. Mijn vriend bracht mij naar de sessies en wachtte in de auto tot ik klaar was. Dit omdat ik nog een hele lange tijd niet alleen durfde te zijn, maar ook omdat het niet verstandig was om na zo’n sessie nog zelf auto rijden.
Met behulp van de therapie ben ik erg veranderd
De sessies waren zwaar maar ik voelde al ontzettend snel resultaat. Ik voelde al snel de verlichting. Na de EMDR ben ik meerdere therapieën gaan doen. Dit voelde als een cadeautje aan mezelf. Het heeft ervoor gezorgd dat ik 180 graden veranderd ben. Misschien niet voor de buitenwereld maar vooral voor mezelf en mijn verstoorde zelfbeeld.
Ik heb mooie inzichten gekregen
Onze zoon Nio zal nooit verleden tijd zijn. Hij is juist mijn toekomst. Door hem ben ik gaan beseffen dat die mensen toen al gelijk hadden. Ik ben sterk, en ben er stiekem achter gekomen dat ik nog veel sterker ben dan ik mijzelf ooit mogelijk had gehouden. Ik kan de hele wereld aan en dat heb ik altijd al gekund. Maar ik had het zelf niet door. Net zoals heel veel mensen zag ik overal beren op de weg of waren dingen voor andere mensen weg gelegd maar niet voor mij.
Nu weet ik dat het totale totale onzin is! De enige die je tegenhoudt ben jezelf. Leef, heb vertrouwen en laat los waar je geen grip op hebt. Dat is mijn nieuwe motto geworden.
LISETTE
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
