Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Als je verloskundige bent, kun je natuurlijk de vraag krijgen van vriendinnen of je ze zou willen begeleiden tijdens de zwangerschap en geboorte van hun kind
Er zijn ook vriendinnen die juist heel bewust niet bij jou onder zorg willen zijn, maar bij een andere verloskundige. Die overweging kan ik ook goed begrijpen. De eerste vriendin waar ik de bevalling van begeleidde was heel bijzonder. Het feit dat ze mij als haar verloskundige wilde hebben tijdens de geboorte van hun eerste kind, vond ik een groot compliment. Maar ik vond het ook spannend en extra beladen, want wat als er pathologie op zou treden? Of als ik niet aan hun verwachtingen zou voldoen?
Mijn vriendin Lisa was net zwanger toen ze me belde: “Ik ben zwanger! En wat nu?”
Ik legde haar uit wat ze nu het beste kon doen: een verloskundige zoeken en een eerste afspraak maken. En toen vroeg ze of ik haar verloskundige wilde zijn. Mijn eerste reactie was: “Jaaaaa, leuk!” Dus ik zorgde voor een eerste afspraak bij mij op de praktijk en zag haar regelmatig voor controle en alles verliep heel goed. Tijdens de laatste weken van haar zwangerschap deed ik soms thuis een controle, wat ook heel gezellig was. Inmiddels was ik zelf ook in verwachting van mijn eerste kindje, dus konden we ook echt ervaringen uitwisselen.
Op een avond in november begonnen de weeën van Lisa
Ze was inmiddels ruim 41 weken en toevallig had ik dienst, wat stiekem ook wel wat onhandig was. Want ik wilde er 100% voor Lisa en Frank kunnen zijn, maar het bleek een drukke nacht. Terwijl we samen naar het ziekenhuis gingen voor een poliklinische bevalling, werd ik later die nacht ook gebeld door een andere barende. Gelukkig was Lisa toen nog niet zover dat ik niet meer bij haar weg ging, ze had toen 4 centimeter, maar het voelde toch vervelend hen even alleen te moeten laten.
Toen ik ongeveer 1,5 uur later in het ziekenhuis terugkwam, had Lisa het zwaar. Ze zat tegen volledige ontsluiting aan, het ging dus als een speer. Ik coachte haar door de weeën heen, en niet veel later mocht ze persen. Dit deed ze fantastisch en binnen een uur persen mocht ik hun eerste kind op haar borst leggen. Ze wisten niet wat ze zouden krijgen en waren heel blij zelf te ontdekken dat ze een dochter hadden gekregen! Ik kan me deze bevalling nog zo goed herinneren!
In de kraamtijd kwam ik om de dag thuis langs om te kijken hoe alles ging
Zo bijzonder dit met vrienden samen van zo dichtbij mee te mogen maken. Ook na de eerste kraamweek spraken we gezellig vaak af, want Lisa had zelf toch nog verlof en zo kon ik lekker veel knuffelen met haar baby. Ik kreeg zo steeds meer zin in de geboorte van mijn eigen baby! Toen Lisa twee jaar later opnieuw zwanger was van hun tweede kindje, kwamen ze weer bij mij onder controle. Deze zwangerschap voelde voor Lisa anders aan, ze voelde zich minder zwanger. Ik zag het als een mooie bijkomstigheid dat ze zich niet ziek voelde en gaf aan dat de zwangerschap bij een tweede kindje vaak ook anders wordt beleefd, omdat “alles” doorgaat en ze misschien minder stilstond bij deze zwangerschap. Toen ze rond 18-19 weken nog geen leven in haar buik voelde, maakte Lisa zich wel eens zorgen. Maar ook dit kan normaal zijn, dus probeerde ik haar gerust te stellen. Een week later hadden ze de SEO, de twintig weken echo. Lisa belde me na deze echo op: het was helemaal mis.
Zo’n beetje alles wat er op de echo te zien was, bleek afwijkend
Daarbij had het kindje een groeiachterstand en mochten ze direct door voor verder onderzoek: de GUO (geavanceerde 20 weken echo) in het nabijgelegen derdelijns centrum: de VU. Ik bood aan dat ik met ze mee zou kunnen gaan en dat vonden ze fijn. Aldaar bleek inderdaad dat het er heel somber uit zag, dat de verdenking op een zeer afwijkend kindje bevestigd werd door de arts. Dit kindje, hun tweede dochter zo bleek bij de GUO, zou geen kansen hebben op een levensvatbaar leven. Zo verdrietig… Twee weken later werd besloten de zwangerschap af te breken. En ook hierbij mocht ik hen bijstaan. Een hele intense, verdrietige en ook bijzondere dag hebben we beleefd samen. Aan het einde van de middag werd hun kindje levenloos geboren. We hebben haar samen bekeken, gestreeld, gewogen en verzorgd. Mijn vrienden Lisa en Frank en hun dochter gingen hier bijzonder goed mee om, ik vond ze zo sterk.
Na enkele maanden rouw, waarbij we elkaar regelmatig opzochten, waren ze klaar voor “nieuw leven”
Niet lang na hun zwangerschapswens, liet Lisa mij weten in verwachting te zijn van hun derde kindje. Ik was heel blij voor hen! En ook al stonden ze er heel nuchter in. De 20 weken echo was uiteraard spannend voor ze. Ook al voelde deze zwangerschap van begin af aan zo anders voor Lisa, zo veel meer als de eerste zwangerschap. Op de 20 weken echo was alle goed gelukkig en ook de verdere zwangerschap verliep zonder complicaties. Na ruim 41 weken werd hun derde baby geboren, in het ziekenhuis, op de baarkruk. Ik had mijn vriendin voorgehouden dat deze bevalling vast vlot zou gaan. Haar eerste baby had ze binnen zes uur tijd gekregen, maar het bleek een pittigere bevalling voor Lisa, want de baby lag een tijdje niet helemaal goed, waardoor het stuk van 8 tot 10 centimeter langer duurde dan we allemaal hadden gedacht. Maar na enige oerkracht van mama, werd er een beer van een zoon geboren aan begin van de avond. Een zoon! Wat tot aan de bevalling een verrassing was, en hij had een goede start. Wat onwijs bijzonder ook hierbij weer aanwezig te mogen zijn.
Na een bevalling heb ik altijd een soort adrenaline rush
Een heerlijk gevoel als ik naar huis toe rijdt. Ik heb ervaren dat bij vrienden die rush nog een beetje meer is! Nog altijd hebben wij veel contact met elkaar. Onze kinderen spelen veel samen, zitten bij elkaar op school en logeren regelmatig bij elkaar. Op de geboorte en de sterfdag van hun tweede dochtertje, werd een jaar later mijn tweede zoon geboren… Een dag die voor ons beiden altijd heel bijzonder blijft. Door deze ervaringen samen zo intens te beleven, is onze band sterk en heeft het een bepaalde diepgang in onze vriendschap gebracht die ik als heel bijzonder ervaar. Een met een gouden randje…
VERLOSKUNDIGE KARLIJN
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
