Nina: “Mijn ouders zijn er goed van afgekomen, terwijl hun daden in mijn jeugd gruwelijk waren”

Lees hieronder het eerste deel van dit verhaal.

Nina werd van kleins af aan expres ziek gemaakt door haar moeder, kindermishandeling

Er zijn een heleboel gevolgen van mijn jeugd

Doordat ik in mijn jeugd veel lichamelijke beweging en ontwikkeling heb gemist, heb ik er lijfelijk veel hinder van. Ik kan lichamelijk niet zwaar tillen of belasten, omdat mijn lijf onderontwikkeld is en daarbij extreem hypermobiel is. Mijn ledenmaten schieten vaak de verkeerde kant op. Dit is pijnlijk en ik onderhoud mezelf door middel van fysiotherapie en door veel zwemmen. Verder heb ik schade opgelopen aan mijn darmstelsel en heb ik nu echt een chronische darmziekte, ziekte van Chrohn. Dit komt mogelijk vanwege de gevaarlijke medicatie die mijn moeder mij onnodig en langdurig heeft toegediend. Gelukkig heb ik een fijne MDL-arts die altijd goed voor me zorgt als ik nare onderzoeken moet ondergaan. Hij zet bijvoorbeeld altijd muziek op en ik krijg een roesje zodat de scherpe randjes ervan af gaan. Tot slot: Ik heb een Post Traumatische Stress Stoornis, maar gelukkig kan ik daar zelf nu goed mee omgaan. Er zijn nog meer gevolgen zoals het besluit dat mijn vriend en ik geen kinderen hebben, niet omdat ik bang ben hetzelfde te doen als mijn moeder met mij deed, nee, ik zou denk ik vaak in paniek schieten als ons kind ziek zou zijn. Ga ik dan wel op tijd naar de dokter, of ben ik juist erg overbezorgd? Het naar een dokter gaan als er echt iets is, vind ik nog altijd heel lastig vanwege de traumatische ervaringen in het ziekenhuis en de nare en onnodige onderzoeken.

Tot 2009 heb ik altijd gedacht dat mijn ouders uit hun ouderlijke macht waren ontzet

Helaas, zij zijn maar voor een half jaar geschorst met een verlenging van twee maanden. Ik werd toen toevertrouwd aan de raad voor de kinderbescherming. Daarna werd er een OTS (een ondertoezichtstelling) uitgesproken door de kinderrechter. Mijn ouders zijn er dus heel goed van af gekomen, terwijl de daden gruwelijk waren. Ik had het bijna niet overleefd. Maar toch voel ik geen wrok, boosheid of haat, want daar vind ik het leven veel te mooi voor. Ik zou daar mezelf en mijn dierbaren ook geen goeds mee doen. Ik ben heel dankbaar dat ik het heb mogen overleven en dat het mij gelukt is om hier een levensmissie van te maken! Ik kan nu iets goeds doen met mijn rugzak zodat andere kinderen, huisdieren en misschien wel ouderen, eerder gezien en gered kunnen worden.

Het contact met mijn ouders is verbroken toen ik 14 was, een half jaar na mijn redding

Zij kwamen onder toezicht van een camera nog op bezoek, maar het belemmerde mijn herstel omdat het dreigen en manipuleren heel stiekem gewoon door ging, ondanks die camera. Op mijn 19^e zat ik in een verstikkende relatie en deze nare ex heeft mij toen gedwongen om geld aan ouders te vragen. We hadden toen hoge schulden en konden de huur niet meer betalen. Ik heb mijn ouders toen onder dwang moeten zien en om 900 gulden moeten vragen. Dit riep enorm veel weerstand bij me op. Daarna heb ik ze nooit meer gezien, maar mijn ouders hebben mij nog wel verschillende keren opgespoord met een detective en mij geprobeerd te manipuleren. Dat had veel impact op mij, maar gelukkig heb ik mij hier op den duur tegen kunnen weren. Ik heb zelfs de spreuk “On bended knee is no way to be free” op mijn rechterarm laten tatoeëren. Ik wil mijn leven niet laten beheersen door angst, ze hebben mijn jeugd al genoeg verziekt. Ze hebben het echter nooit erkend en dat is wel pijnlijk. Ook hier heb ik een manier in gevonden om daar mee om te gaan en dat is toch letterlijk loslaten. Ik wil niet in een slachtofferrol zitten. Ik wil op zijn minst mijn ervaring en kennis inzetten, zodat ik professionals kan informeren. Daar ligt mijn hart. Dat is mijn passie. Ik heb me volledig verdiept in deze vorm van kindermishandeling en veel kennis opgedaan. Hiermee heb ik ook mijn eigen pijn en de gevolgen kunnen verzachten.

Ik kan het mijn moeder niet vergeven, omdat ze het nooit erkend heeft, maar ik kan het wel loslaten en mijn leven ‘leven’ zonder dat de pijn overheersend is…

Nina Blom

Vermoedelijk heeft mijn moeder geen fijne jeugd gehad

Ik leerde haar ouders (mijn opa en oma) pas kennen toen ik bijna zeven werd. Persoonlijk heb ik zelf ook geen fijne herinneringen aan opa en oma. Ik heb mij dus geprobeerd in te leven. “Wat heeft mijn moeder allemaal meegemaakt dat zij dit alles heeft moeten doen? Er moet wel heel veel traumatische dingen zijn gebeurd.” Ik praat het niet goed, maar ik kan het wel begrijpen, omdat mijn moeder mogelijk nooit de kracht heeft gehad of gevonden om haar verleden onder ogen te komen, om hulp te vragen. Om in therapie te gaan. Misschien ben ik juist daarom wel extra dankbaar dat ik letterlijk de cirkel van geweld heb kunnen doorbreken door mijn verleden wel aan te pakken. Ik heb jarenlang therapie gehad en ik werk mee aan een groot project van stichting Open Mind: WIJ…doorbreken de cirkel van geweld. Zo’n 30 geportretteerde overlevers staan op de foto met een van hun helpers om zo andere mensen te inspireren want het kan wel: Ondanks een onveilige en verziekte jeugd, een heel fijn en gelukkig leven opbouwen! Dat is mijn boodschap.

Het gaat nu heel goed met mij

Ik voel me gelukkig met alle dierbaren mensen om mij heen. Al ruim 22 jaar heb ik een liefdevolle relatie met mijn vriend Sean. Ik voel me vrij en ik volg mijn hart. Ik ben gelukkig in wat ik doe en vooral met de mensen waarmee ik samenwerk. Ik ben dankbaar dat ik gered ben en dat besef ik mij elke dag. Ik sta stil bij het feit dat niets vanzelfsprekend is en ik leef mijn leven zoals ik dat wil. Ik heb nog veel om in te mogen halen en om over te dromen. Ik hoop dat er ooit nog een verfilming van mijn boek uit mag komen, omdat we hier nog meer mensen mee zullen bereiken.

Nina heeft HIER een autobiografisch boek geschreven. Ook is haar verhaal HIER grafisch vormgegeven. Gemaakt door striptekenaar Margreet de Heer en inkleurder Ruben Brinkman.