Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Abonneer je op deze reeks via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een berichtje zodra er een nieuw deel wordt geplaatst!
Dit is deel 1 van een reeks. Onderaan de blog staat de link naar deel 2.
Zwanger van een tweede zoon
In september 2022 kwamen we erachter dat ik in verwachting was, en niet veel later hoorden we dat dit we weer een zoon zouden krijgen. We waren door dolle heen. De zwangerschap verliep goed, de 13 weken echo zag er prima uit en we maakten ons geen zorgen.
De 20 weken was niet goed
Totdat we met de 20 weken echo te horen kregen dat ze toch verschillende afwijkingen zagen. Een extra duimpje aan de linkerhand, een extra ruggenwervel, een hazenlip en een gaatje in het hart. De grond werd onder ons vandaan getrapt. Wij moesten binnen 3 dagen beslissen of wij een vruchtwaterpunctie wilden doen. Dan konden we beslissen of we de zwangerschap nog af wilden breken. Ik kan je vertellen, dit is het ergste nieuws wat je kan krijgen tijdens je zwangerschap. Maar wij waren vastbesloten: ons kindje ook zou hebben, we zouden hem alle liefde geven die we in ons hadden. Daarom besloten wij geen vruchtwater punctie uit te laten voeren omdat hier ook weer risico’s aan zitten.
Het echobeeld werd toch beter, dit gaf hoop!
Vervolgens kregen we meer echo’s en de daaropvolgende echo’s werden steeds beter. Zelfs zo goed dat we met 35 weken ‘alleen’ nog maar spraken over een extra duimpje en een extra ruggenwervel. De hazenlip en het gaatje in het hart waren dicht gegroeid. We waren dol gelukkig en keken uit naar onze toekomst.
Teun zag eruit als een gezonde baby
22 mei, ik was 41 weken zwanger en het duurde nu wel erg lang. Ik mocht in de avond een ballonnetje laten plaatsen om de bevalling wat op gang te helpen. En dit werkte, want de weeën begonnen direct. We mochten weer naar huis om te gaan ‘slapen’ en moesten ons de volgende ochtend weer melden. Op 23 mei waren we al vroeg in het ziekenhuis en kreeg ik nog een extra tabletje om de bevalling te laten beginnen. Ook dit werkte. En om 16:24 uur werd Teun na een snelle bevalling geboren. Een lekkere gezonde baby. Want zo zag hij eruit. 4150 gram en hij leek precies op zijn grote broer Thijs.
Hij huilde niet, dit klopte toch niet?
Echter begon de hele rollercoaster daarna al snel en ging het ook snel minder goed met Teun. Na 15 minuten viel het ons op dat hij niet goed kon huilen, elke baby huilt toch heel hard als ze zijn geboren? Waarom die van ons niet? Het leek wel of het niet lukte om te huilen? Allemaal vragen die we stelden aan de verloskundige. Maar die zagen dit wel vaker. Ze dachten dat hij wat vruchtwater had ingeslikt en het zou zo vast wel beter gaan. Na enig aandringen hebben ze Teun toch even onderzocht. Hij leek best goed wakker en keek al goed om zich heen met zijn grote ogen, hij werd weer bij mij neergelegd.
Het lukte niet Teun te stabiliseren
Daarna ging het snel mis. Hij werd blauw, helemaal blauw en slap. “Dit is foute boel”, is het eerste wat je denkt. Teun werd snel weggepakt en de kamer werd gevuld met artsen. Er werd zuurstof bij gehaald en zijn longen werden uitgezogen. Nogmaals werd ons verteld dat dit vaker gebeurt en het vruchtwater kan zijn wat ingeslikt is of een klaplong. Er kwam een couveuse de kamer binnen, want ze wilden hem voor de zekerheid toch even naar de kinderafdeling brengen. Ze mogen een baby pas meenemen in de couveuse als hij helemaal stabiel is. Alleen begon het bij Teun telkens opnieuw. Longen uitzuigen, zuurstof, dan ging het eventjes goed en weer blauw. We bleven in een cirkeltje hangen. Uiteindelijk werd besloten hem toch mee te nemen naar de kinderafdeling.
Het ging opnieuw mis
Toen ik helemaal klaar was, mocht ik ook eindelijk die kant op en mocht Teun zelfs wat drinken. Hierna ging het weer goed mis. Hij stikte half en ze moesten direct weer beginnen met uitzuigen. Guus en ik werden de gang op gezet en de artsen probeerden een sonde in te brengen. Dit lukte alleen drie keer achter elkaar niet. Daarom wilden ze met een röntgenfoto kijken hoe dit mogelijk was. Wij waren alweer terug op de kamer en wilden wat gaan slapen toen er ineens een arts bij ons kwam zitten. “We hebben slecht nieuws…”
Een zeer zeldzame aandoening
Ze hadden op de röntgenfoto gezien dat Teun zijn slokdarm niet aangelegd was. Zijn luchtpijp had een aftakking naar zijn longen en naar zijn maag. Het speeksel wat je aanmaakt, slikte hij dus constant door in zijn longen. Ze vertelden ons dat dit een zeer zeldzame aandoening is en alleen in Amsterdam, Rotterdam of Utrecht kon worden geopereerd. Teun was 20 minuten later al vertrokken naar het Wilhelmina kinderziekenhuis in Utrecht. Wij gingen hier de volgende ochtend vroeg achteraan.
Teun lag op de IC
Het waren de dagen voor Pinksteren en de onderzoeken moesten allemaal in één dag gebeuren. Op 24 mei zijn er ontzettend veel infusen en lijnen ingebracht. Je herkent je kind gewoon niet meer met alle draden om zich heen. Teun lag op de intensive care en kreeg enorm veel medicijnen. Ook werd hij 24 uur per dag uitgezogen zodat hij geen incidenten meer kon krijgen door al het slijm wat hij niet kon doorslikken. Waar ging dit heen? De spanning was niet te doen…
Lees HIER verder.
LISANNE
Insta: teuncarsouw
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Abonneer je op deze reeks via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een berichtje zodra er een nieuw deel wordt geplaatst!
