Mardine (20) vertelt: “Tijdens de bevalling knipten ze met ‘de knip’, per ongeluk een bloedvat stuk”

Een tienermoeder is een tiener (persoon van 13 tot 19 jaar) die een kind heeft gekregen. Jaarlijks worden er 2000 tienermoeders moeder. Mardine was op haar 17e zwanger en kreeg een meisje op haar 18e. Lees haar verhaal!

Stel jezelf even voor

Ik ben Mardine Koemans (20) mijn gezinnetje bestaat uit Fenna (15 maanden) en ik. Ik werk 4 dagen van maandag tot donderdag voor mijn broer bij Davis Europe. Wij wonen in Nieuw-Lekkerland nog gezellig bij mijn ouders en Fenna’s opa en oma. Wel ben ik al een tijdje op zoek naar een woning om toch samen met Fenna onze eigen weg te gaan. 

En dan zie je ineens twee streepjes op de test! Hoe reageerde je en wat dacht je?

Er kwamen zoveel gedachten omhoog, niet te geloven. Zoveel vragen en zoveel emotie toen ik op dat moment met de positieve test op de wc zat. Allereerst was het echt een schok, en toen kwam een dubbel gevoel. Het stond er echt: twee streepjes, alleen wist ik niet of het in dit geval wel echt positief was. “Hoe moet ik dit toch aan mijn ouders vertellen en aan mijn ex? Maar wat is het leuk zo’n kleintje”, dacht ik. Ik wilde altijd al kinderen, maar nu hoefde dat nog niet, ben ik zo onvoorzichtig geweest? Of wilde ik dit onbewust? Mijn reactie was daarin tegen veel rustiger dan mijn gedachten. Ik ben de wc afgekomen en heb gedaan alsof er niks aan de hand was. Wel was ik wat stiller dan normaal. Iedereen dacht hier thuis dat dat kwam doordat mijn relatie net een week over was.

Wat vonden je ouders ervan?

Ik heb het precies één dag volgehouden om het niet te vertellen. Op mijn werk ben ik gebroken en heb ik het allereerst aan mijn broer verteld. Hij is samen met mij naar huis gegaan om het thuis samen aan mijn ouders te vertellen. Mijn moeder reageerde heel liefdevol, en heeft mij vanaf moment één gesteund in alles. Mijn vader werd overmand door emotie, hij werd niet boos, maar het heeft twee weken geduurd voordat hij weer wat zei tegen mij. “Mardine ik zal er voor je zijn en ik zal je met elke keuze die je neemt omtrent je kind steunen”, dit waren de woorden die hij toen als het eerst weer zei, maar ik had zeker geen andere woorden willen horen. Ik werd dus eigenlijk heel erg gerust gesteld door mijn ouders.

Hoe was jouw bevalling? Wie was er bij?

Mijn bevalling was een lange en pijnlijke dag. Ik vertel het nooit aan moeders die nog moeten bevallen, want ik denk dat ze er dan gewoon bang van worden. Ik ben op vrijdag ochtend om half 9 ingeleid. Omdat ik te weinig vruchtwater had, moesten ze toch een begin maken. Ik kreeg steeds meer en meer last van mijn benen, wat later beenweeën bleken te zijn. Ik heb me de eerste 5 uur door de vreselijke beenweeën moeten heen puffen. Tussen de weeën door viel ik elke keer in een flauwte, waardoor ik helemaal uitgeput raakte. Gelukkig kwam mijn verloskundige langs en die heeft vriendelijk gevraagd aan de gynaecoloog of ik een ruggenprik mocht, omdat na de eerste 5 uur er maar 3 centimeter ontsluiting bijgekomen was en ik moest nog 4 centimeter. Na een uur mocht ik dan eindelijk een ruggenprik. Dacht ik eindelijk de prik te krijgen en zat ik al helemaal klaar, werd ik opeens terug geroepen. Door de pijn had ik niet door dat Fenna’s hartje was gestopt. Ik hoorde alleen: “We moeten even een kwartier wachten”. Blijkbaar zat ze klem. Toen moest ik gaan zitten. Na dat alles weer rustig was en Fenna weer is gaan ademen, is het met poging twee gelukt en kwam ik weer lachend zonder pijn terug in mijn kamer samen met mijn moeder. Na totaal 10,5 uur mocht ik eindelijk persen. Ik heb op eigen krachten kunnen persen, omdat ik een druk op mijn bovenbenen voelde als ik een perswee had. Wel lag de zuignap klaar, omdat je vaak minder kracht kan zetten door de ruggenprik. Ik heb mijn best gedaan en heb Fenna met eigen kracht en één knip eruit kunnen persen. En toen kreeg ik om half 8 de lieve huilende Fenna op mijn buik. Genieten! Terwijl ze met haar grote ronde ogen mij aankeek, had ik helemaal niet door wat er nog meer aan de hand was. Met de knip was er een bloedvat mee geknipt. Ik ben anderhalf tot twee liter bloed verloren, waardoor ik enorm zwak werd. Ik heb de volgende ochtend een zak bloed door mijn infuus gekregen en ’s avonds kon ik naar huis, nog steeds zwak. Maar in de kraamweek kon ik weer aansterken.

Heb je een opleiding afgemaakt? Hoe denk je daarover?

Ja, tijdens mijn zwangerschap was ik bezig met het tweede jaar van mijn opleiding: Junior Account Manager BBL. Door mijn zwangerschapsverlof heb ik 4 maanden werk gemist en niet alle opdrachten kunnen maken voor niveau 4. Daarom ben ik het tweede jaar in november 2017 afgestudeerd op niveau 3, Commercieel medewerker. Ik kon bij mijn broer blijven werken en ben sinds dit jaar maart weer begonnen aan een cursus voor boekhouding. Ik kan voornamelijk thuis studeren en heb één keer in de week avondles. Ik vind het soms best zwaar om dit allemaal te moeten doen, als ik eerlijk ben. Ik kom thuis van werken en dan neem ik gelijk weer de verantwoordelijkheid voor Fenna. Als Fenna slaapt, probeer ik met school bezig te zijn of ga ik sporten.

Waarom ben je een single mama?

Mijn relatie is een week voordat ik er achter kwam dat ik zwanger was, uit gegaan. De vraag was toen nog wel of het weer goed zou komen of niet. Door het nieuws van de zwangerschap heb ik er voor gekozen geen ongezonde relatie aan te gaan. Dit leek mij niet goed voor de kleine in mijn buik. Ik ben wat voorzichtig in het delen van de details die allemaal voorgevallen zijn. Ik denk zelf dat het niet essentieel is om dat bloot te leggen. Wel kan ik vertellen dat ik mijn best heb gedaan om gewoon contact te kunnen houden met hem. Dat leek eerst wel gewaardeerd te worden, maar later is het contact vanaf zijn kant toch gestopt. Tijdens de zwangerschap was er weinig tot helemaal geen contact meer met mijn ex. En na de bevalling was er eigenlijk regelmatig contact tot na 8 maanden, toen heb ik niks meer gehoord.

Is het niet super zwaar om alles alleen te doen voor het kindje?

Ik vind het niet zwaar, alleen vind ik het soms wel veel met wat ik allemaal doe. Gelukkig heb ik heel veel steun van mijn ouders en familie. Het zal wel wat zwaarder worden als ik straks op mezelf ga, maar daar kies ik voor. En dat heb ik er ook voor over. Ik vind het zo leuk om moeder te zijn, en door dat enthousiasme is het niet zwaar. Ik ben trots op mijn kleine meid en geniet enorm veel van Fenna. Ze zit zo diep in mijn hart, waardoor het zorgen voor haar geen last is, maar een groot plezier om te doen. Ik krijg dubbel zoveel liefde terug en dat laat mijn hart smelten voor haar.

Je moet natuurlijk geld verdienen en voor je kindje zorgen. Hoe heb jij dat geregeld?

Zoals ik al eerder aan heb gegeven werk ik 4 dagen voor mijn broer. Het is heel fijn om voor hem te werken, omdat hij weet wat ik nodig heb qua verdiensten. Ik kan er open over praten en ik word betaald naar wat ik nodig heb en naar mijn werkverrichtingen. Omdat de vader niet erkend is krijg ik kindertoeslag, genoeg om voor Fenna te zorgen.

Hoe zijn de reacties uit jullie omgeving?

Ik heb weinig slechte reacties gehad. Er kan natuurlijk wel achter mijn rug gepraat zijn, maar ik heb daar geen last van gehad. Ik heb goede vrienden om mij heen staan en ik kan altijd op hun rekenen. Alle mensen die dicht om mij heen staan hebben mij altijd gesteund en zijn ook van Fenna gaan houden. Ik ben door de zwangerschap heen er wel achter gekomen wie mijn echte vrienden zijn. Dat zijn er genoeg geweest.

Hoe ben je op de naam van je kindje gekomen?

Ik heb eerst een top lijst gemaakt van namen die ik vond op internet. Graag wilde ik haar vernoemen naar mijn moeder. Omdat mijn moeder toch veel voor mij heeft betekend in mijn zwangerschap, en ook omdat ik wist dat mijn moeder veel zal doen na de zwangerschap en dus veel zal betekenen voor Fenna. Mijn moeder heet Anna, dus daar komt Fenna vandaan. Haar volledige naam is: Fenna Salomé. Salomé is mijn tweede naam, daar heb ik niet lang over na moeten denken. Ik vond het leuk om wat van mijzelf in haar naam te hebben en het staat mooi bij Fenna. Nadat ik wist dat het een meisje werd, was ik snel over de naam uit en ben ik niet meer veranderd qua gedachten.