Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Abonneer je op deze reeks via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een berichtje zodra er een nieuw deel wordt geplaatst!
Lees eerst deel 1: Pasgeboren Ravi zag grauw en zijn oogjes draaiden weg
Naar huis met een hersenbeschadiging
Ravi werd sterker en sterker met de dag en na 2 weken mochten we naar huis. Wat een spannende eerste dagen waren dat, net alsof we weer voor de eerste keer ouders werden. De artsen gaven in het ziekenhuis aan dat Ravi een kind zou worden met neurologische beperkingen maar wat dat in zou houden konden ze niet exact zeggen. Wel dat hij een dusdanige grote beschadiging had, dat hij sowieso motorisch problemen zou gaan krijgen. Maar welke andere gevolgen het nog ging hebben, daar werd op gezegd: de tijd zal het leren.
Mogelijk zou hulp van een revalidatiecentrum nodig zijn
Direct na thuiskomst werd er al een fysiotherapeut ingeschakeld en werden al zijn gegevens naar het lokale ziekenhuis gestuurd zodat hij daar ook een kinderarts had. Het revalidatiecentrum werd ook op de hoogte gebracht, zodat als hij oud genoeg was kon starten met ergotherapie.
Ik voelde een knobbel in mijn borst
Na eindelijk een beetje tot rust te zijn gekomen en we richting de herfst gingen, stond ik op een avond in Ravi’s kamer toen ik tegen mijn vriend zei: “Ik voel een knobbel in mijn borst.” Hier dacht ik verder nog niets bij omdat ik een paar maanden daarvoor was bevallen. Maar toch even controleren bij de huisarts toen ik er voor iets anders moest zijn. De huisarts dacht hetzelfde als ik, maar zei: “Als je het over een paar weken nog voelt, graag terugkomen.”
De kans op kwaadaardige tumor was groot
Die paar weken gingen voorbij en het was nog niet weg. Weer terug en deze keer zei ze: “Misschien toch maar even een mammografie laten maken, maar het zal vast niets zijn.” Op 5 november 2021 mocht ik naar naar het ziekenhuis, en daar kreeg ik een mammografie, echo en een biopt. De arts die de biopt afnam, hoorde ik nog zeggen tegen de verpleegkundige: 4c. Ik werd naar de mammacare gestuurd om een afspraak te maken voor de uitslag. En terwijl ik wachtte, ging ik op Google. En zocht op 4c mammografie, het antwoord: kans op kwaadaardigheid 51-94%.
Een snelgroeiende vorm van borstkanker
Maar helaas moest ik wachten tot dinsdag voor de definitieve uitslag. Wel werd er gezegd: “Sterkte dit weekend en neem iemand mee.” Op dinsdag 9 november stortte mijn wereld voor de tweede keer in dat jaar. Borstkanker, vermoedelijk niet uitgezaaid maar wel moest ik alle behandelingen ondergaan. En zo snel mogelijk beginnen, omdat de vorm heel snel groeiend was.
We moesten een keuze maken met betrekking tot onze kinderwens
Een week vol onderzoeken volgde waaruit bleek dat er inderdaad geen uitzaaiingen waren. Natuurlijk een grote opluchting! Wel moesten we kiezen of we nog kinderen wilden want dan moest ik hormonen gaan spuiten. Iets waar ik nog helemaal niet aan had gedacht en omdat de toekomst van Ravi nog onzeker was qua mate van zorg, en al helemaal niet aan wilde of kon denken op dit moment. Uiteindelijk kozen we voor geen hormonen. We waren al lang blij dat we gezegend waren met één kindje en mijn gezondheid had nu voorrang.
Ik koos ervoor mijn haar af te scheren
Op 7 december 2021 begon ik met de eerste chemokuur zonder coldkap, omdat de kans op haaruitval 75% zou zijn. Ook met een coldkap. Tijdens de kerst verloor ik zo veel haar dat ik ervoor koos om op 27 december 2021 al mijn haar af te laten scheren. Gek, om zo het jaar te eindigen dat met hele mooie dromen begon. Maar het zou uiteindelijk alleen maar beter worden.
Een lange weg van behandeling
Van de chemo’s kreeg ik in het begin niet al te veel bijwerkingen. Maar hoe langer het proces duurde, hoe meer mijn lichaam nodig had om te herstellen. En op 23 juni 2022 kon ik eindelijk zeggen dat mijn chemokuur erop zat. Maar wat een traject was dat zeg. In juli ben ik geopereerd en in augustus kreeg ik nog 3 weken bestraling. Tot januari 2023 heb ik mijn immuuntherapie gehad. En toen mocht ik eindelijk afscheid nemen van de lieve dames van de dagbehandeling die altijd tijd voor iedereen maakten en de uren sneller lieten gaan.
We kregen eindelijk duidelijkheid over Ravi
Ondertussen gingen de afspraken voor Ravi ook door. Na onderzoeken bleek dat hij een te hoge bloeddruk heeft zonder achterliggende oorzaak. Hier zijn we op het moment nog steeds mee bezig, ook omdat de bloeding als oorzaak kan hebben dat je een hoge bloeddruk hebt. We willen alles uitgezocht hebben en als er echt niets gevonden kan worden dan moeten we ons hier ook bij neerleggen.
Het is een emotioneel proces
Soms als mensen vragen hoe we ons staande konden en kunnen houden, dan vind ik het lastig om antwoord te geven. Want als je het allemaal relativeert dan ben je vaak te rationeel en als je verdriet laat zien ben je te emotioneel. Dus ik kies mijn momenten om er af en toe doorheen te zitten. Vooral als er voor Ravi weer wat komt wat er moet gebeuren. In de zomer was het een spalk voor zijn hand, en nu las ik in de verslagen een aantekening over beperkter zicht. Ik merk dan dat deze dingen hoog zitten en ik af en toe zou willen voor hem dat de onderzoeken en getrek aan zijn lichaam ophouden.
We gaan het redden, samen!
Ravi is inmiddels een ontzettend vrolijk jongetje van bijna drie jaar met een enorm eigen willetje. Daar ben ik blij mee want hij zal door de beperkte motoriek in zijn hand nog voor grote uitdagingen komen te staan. Maar ik weet dat hij zich gaat redden, samen met ons!
ROWENA
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Abonneer je op deze reeks via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een berichtje zodra er een nieuw deel wordt geplaatst!
