Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Abonneer je op deze reeks via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een berichtje zodra er een nieuw deel wordt geplaatst!
Na een redelijk onbezorgde zwangerschap kreeg ik op mijn eerste dag verlof te horen dat ik zwangerschapsvergiftiging had en niet meer het ziekenhuis uit mocht tot de bevalling. De bevalling zou worden ingeleid met 37 weken.
Ravi leek grauw van kleur
Op 20 maart was het zover, onze lieve Ravi werd geboren. Hij ging als een speer. De nachten waren kort maar we konden genieten met zijn drietjes. Tot 20 april 2021, de dag die begon als heel veel dagen ervoor. Alleen die dag gingen we samen naar de babyspa, Ravi genoot zichtbaar in het badje maar de massage was niet aan hem besteed. Mijn moeder had een paar dagen ervoor gezegd dat ze hem steeds donkerder vond worden, maar ik zei: “Nou ik vind hem juist grauwer aan het worden.”
Er was sprake van ondertemperatuur
Rond 17:00 gaf ik hem een flesje en dan lekker slapen. Alleen het flesje spuugde hij helemaal uit, vreemd want dat was nog nooit gebeurd. Ook had hij flink gepoept, dus ik dacht: “Dat heeft vast dwars gezeten.” Mijn vriend was op dat moment sporten en hij kwam rond half 6 thuis. Hij zei direct: “Joh wat ziet hij wit”, waarop ik reageerde wat er net was gebeurd maar ook dat ik hem wel wat kouder vond. Meteen getemperatuurd en we schrokken enorm: een ondertemperatuur van 35,8.
Ik moest aandringen dat een arts hem zag
We belden de huisartsenpost maar helaas vonden ze het nog niet spoed genoeg en moesten we een half uur wachten. Als hij dan nog koud was, dan weer bellen. Na een half uur was de temperatuur nog niet gestegen dus weer gebeld. We maakten een afspraak voor 45 minuten later, eerder was er geen plek. De minuten leken voorbij te kruipen, terwijl ik Ravi dicht bij mij hield. Bij de huisartsenpost was de temperatuur inmiddels gestegen naar 36.8, maar ik vond hem nog steeds zo wit en zijn oogjes draaiden weg.
Ravi ging achteruit
Op stevig aandringen mochten we dan wel naar het ziekenhuis. En daar werden we direct geholpen. Ravi werd aan allerlei toeters en bellen gelegd terwijl wij keer op keer het verhaal bleven doen. Hij bleek ondertussen ademhalingsproblemen te hebben en epileptische aanvallen. De dokter dacht aan een infectie, maar kon het niet met zekerheid zeggen. Er werd geschakeld met het Sophia kinderziekenhuis (Erasmus) in Rotterdam en het Amalia kinderziekenhuis (Radboud) in Nijmegen om te zien waar ze plaats hadden voor hem.
Hij werd geïntubeerd
Ondertussen maakten ze voor de zekerheid ook nog een echo van zijn hoofd, en daaruit kwamen de woorden: “Geen bloeding.” Ik draaide naar mijn vriend en zei nog: “Oh gelukkig, hij heeft geen hersenbloeding.” Het nieuws kwam vlak daarna dat ze plek hadden in Nijmegen en dat hij opgehaald zou gaan worden. Ravi werd nog wel geïntubeerd omdat hij niet meer goed zelfstandig kon ademen. Het was zo beangstigend, waar ging dit heen? De artsen uit Nijmegen kwamen hem ophalen, maar door corona mochten wij niet mee met de ambulance. We mochten thuis wat spullen ophalen en zijn snel achter de ambulance aangereden.
Allerlei onderzoeken werden gedaan
Eenmaal in het Radboud aangekomen, kreeg Ravi zijn eigen kamertje op de IC. Die nacht zouden ze hem stabiel krijgen om de volgende ochtend verder te gaan met onderzoeken. Nog steeds werd er gedacht aan een infectie. Die volgende middag, na allerlei onderzoeken, hadden ze er toch voor gekozen om een MRI te maken aangezien hij zo goed reageerde op de anti epileptica. Vaak is dit een teken dat er iets in de hersenen niet helemaal goed gaat. Om half 4 werden we een kamer ingeroepen, en toen wist ik al: dit is foute boel.
Er bleek sprake van een grote bloeding in zijn hersenen
Wat de dokter toen liet zien was een enorme grote bloeding aan de rechterzijde van Ravi’s hersenen. Hij moest direct geopereerd worden. Dus toch. Ze konden ons niets garanderen en onze wereld stortte in. Het was afwachten, gelukkig hadden ze voor ons een kamer geregeld in het Ronald McDonaldhuis. En we zijn daar heen gegaan om even op te frissen en iedereen rustig in te lichten.
We weten nog steeds niet hoe de bloeding kon gebeuren
Om half 8 kregen we een telefoontje van de neurochirurg dat de operatie goed was gegaan en dat we konden komen. Die nacht mocht de beademing er al van af. Ravi heeft nog 3 dagen op de IC gelegen, voordat hij naar een kamertje op de verpleegafdeling mocht. Alle verpleegkundigen waren zo lief voor hem en de artsen kwamen 2 keer per dag een ronde doen waarin ze uitgebreid de tijd namen om vragen te beantwoorden. Ik ben elke dag alle brieven, mededelingen et cetera gaan uitpluizen om maar te achterhalen waar de bloeding vandaan kon komen. Iets waar we tot op de dag van vandaag nog geen uitsluitsel over hebben.
Ravi werd sterker en sterker met de dag en na 2 weken mochten we naar huis. Gelukkig wisten we toen nog niet wat ons verder te wachten stond…
WORDT VERVOLGD
ROWENA
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Abonneer je op deze reeks via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een berichtje zodra er een nieuw deel wordt geplaatst!
