Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!
Ik was zeer snel zwanger
Het was ergens in mei toen ik erachter kwam dat ik zwanger was, lucky me, na wel één hele week gestopt te zijn met de pil. De eerste maanden heb ik iedere ochtend tijdens het tandenpoetsen kotsend in de wasbak gehangen. Maar ach, dat hoort erbij. Voor de rest had ik totaal geen ‘kwaaltjes’. Ik was niet veel aangekomen, na 35 weken maar 8 kilo. Ik had eigenlijk verwacht, afgaande op mijn moeder, dat ik een waggelende pinguïn zou worden tijdens de gehele zwangerschap. Dit was de laatste twee weken dan ook wel een beetje het geval, maar verder dat viel allemaal reuze mee.
Een bijzondere geboortedatum
29/02/2020 zou de uitgerekende datum zijn, schrikkeljaar. Dit vond ik wel bijzonder eigenlijk, nooit iemand die je verjaardag vergeet. Op 31 Januari was mijn laatste werkdag. De gehele zwangerschap was ik niet ziek geweest, ik had fulltime gewerkt en daarbij reed ik iedere dag 130 km voor mijn werk. Hoppa deed ik gewoon even.
Ik wist het zeker: een jongentje
Ik voelde al vanaf dag 1 dat het een jongetje zou worden. Tijdens een weekendje weg met familie kocht ik al een jongenspakje en kreeg ik blauwe all stars van mijn tante, want ik was ervan overtuigd. De naam had ik ook al gelijk, dit was Zayn. Dit was niet zo moeilijk aangezien mijn ‘vriend’ van Marokkaanse komaf is en moslim is. Het moest een islamitische naam zijn en ik wilde mijn kind geen standaard 13 in een dozijn Islamitische naam geven.
Een Belgisch ziekenhuis
Ik woon zelf in een grensdorpje in België (bestaande uit 40% Nederlanders). Hierdoor had ik ook een Belgische gynaecoloog en een Belgisch ziekenhuis. Het eerste deel van de zwangerschap zat ik bij een zelfstandig gynaecologe waar ik ook in de avonduren terecht kon. Dit was makkelijk in verband met werk. Alleen sloot zij niet aan op het ziekenhuis waar ik graag wilde bevallen. Het ziekenhuis in het plaatsje Brasschaat waar ook de familie ‘de Pfaffs’ vandaan komen. Ik dacht daar komen de rijke lui, dus dat zal wel goed zijn dan.
Alles zag er prima uit op de echo’s, waarom een nekplooimeting?
Ik denk dat ik wel iedere maand een echo had, zo vaak. Iedere keer was alles in orde, zelfs de nekplooimeting op de echo was “prima” zei ze. Top! “Wil je een NIPT-test?”, vroeg ze. “Nee, is voor mij niet nodig. Het maakt niet uit voor mij, ik hou het toch.”, was mijn antwoord. Ik stond er zo in. Stel je voor dat het iets heeft, dan zit je je hele zwangerschap in de stress. Vreselijk leek me dat en ik had het dan ook niet weggehaald.
Ik kocht last minute nog de laatste spullen
Toen kwam mijn zwangerschapsverlof in zicht, “Jeetje nog aan toe”, dacht ik. “Wat moet ik nu een maand lang gaan doen?” Die vier weken had ik heel mijn agenda volgepropt om van alles en nog wat te gaan doen, want ja stel je voor dat ik mezelf eens ging vervelen… Ik had een leuke eerste week gehad, vriendinnen gezien en ging eens een keer alles in orde brengen voor de baby die ging komen. Nesteldrang, daar had ik nog niet echt tijd voor gehad. Nog even een commode, matrasje en dekens gekocht. Nou dat zit wel goed dan. Van een babyuitzetlijsje had ik ook nog het een en ander gekocht. Vooral niet teveel speelgoed want al die vreselijk primaire kleuren in mijn huis moest ik echt niet hebben. En mijn motto was: “Pas als het kind er is, zie je wat je nodig hebt. En heb je het niet, dan is het de volgende dag in huis”. Voordat ik straks 100 miskopen heb gedaan en automatisch beweegbare stoeltjes heb gekocht van honderden euro’s die ik op insta had gezien bij een of andere influencer. Om vervolgens erachter te komen dat je kind dit vreselijk vindt, nou mij niet gezien.
Mijn vriendin dacht dat ik weeën had
Toen was het zaterdag 9/2/2020. Ik zou voor vrienden Surinaams gaan koken en moest nog zoveel doen. Ik was om 8.00 uur wakker maar kon mijn bed niet uitkomen. Ik voelde me raar, zwak en had last van mijn onderrug. Ik dacht: “Dit zijn die zwangerschapskwaaltjes waar iedereen het over heeft”. Het bleef op een zeurende manier aanhouden. Ik belde mijn vriendin Mariella en vertelde haar wat ik voelde en dat ik bang was om het etentje af te moeten zeggen. Ze zei: “Je hebt weeën!” Ik kwam er via haar achter dat ik een app kon downloaden. Ik gedownload, en ja hoor na enkele minuten lang bijhouden stond er de melding: “Bereid je voor om naar het ziekenhuis te gaan.” De ziekenhuis tas moest nog ingepakt worden, kleertjes moesten nog gestreken worden… “Lekker handig Rais”, dacht ik nog. Maar ik had gelukkig nog genoeg tijd om dit allemaal te kunnen doen.
In het ziekenhuis aangekomen mocht ik gelijk blijven
Daar in het ‘chique’ ziekenhuis aangekomen, had ik 4 cm ontsluiting en mocht ik gelijk blijven. Ik belde mijn vriendin of ze wilde komen (die wilde ik graag bij de bevalling hebben). En daar lag ik alleen op de kamer te wachten op mijn vriendin. Ik was zo misselijk dat ik naar het toilet in de kamer rende om over te geven, maar het toilet haalde ik niet. Toen kwam de verloskundige en zei ze “Alé, volgende keer in het toilet he”. Ja wat dacht ze, dat ik voor mijn lol in de wasbak ging overgeven?
Na de ruggenprik had ik de grootste lol met mijn vriendin
Na het inwendig onderzoek braken ook mijn vliezen, eindelijk. De gynaecoloog zei dat Zayn een sterrenkijker was. Ik kan je vertellen, dit voelt niet echt fijn. Het kind moet dus een hele rare bocht maken in een onnatuurlijke houding, vandaar die heftige pijn in mijn onderrug. Uiteindelijk heb ik toch een ruggenprik genomen tegen de pijn en daarna nog een dik uur de grootste lol met mijn vriendin gehad.
Er moest een vacuümpomp aan te pas komen
En toen moest ik gaan persen… Ik drukte en drukte, maar het lukte niet goed. Ze ging er toch een vacuümpomp bij pakken. Ze waarschuwde me al dat Zayn er wel iets anders uit kon gaan zien als hij eenmaal ter wereld was gekomen, dus ik was voorbereid op een soort van “conehead figuurtje”. (als je dit niet kent op google even conehead intoetsen, dan snap je wat ik bedoel)
Bron: pexels.com
De gynaecoloog zag opvallende kenmerken
En daar was Zayn op 10/02/2020 om 01:09 uur met 3076 gram en 52cm lang. Hij zag er inderdaad niet heel knap uit, maar daar was ik op voorbereid. Hij huilde ook niet veel en hing er maar een beetje slapjes bij in de verloskundige haar armen. De gynaecologe en verloskundige ontfermden zich over Zayn en hij begon uiteindelijk toch te huilen. Hij werd aan mijn borst gelegd maar hij hapte niet toe. Het was een beetje een lappenpopje. De gynaecologe zei: “Ik vind dat hij wat opvallende kenmerken heeft. Kenmerken van een baby met het syndroom van Down. Heb je geen NIPT-test gedaan…?”
En zo begon ons avontuur. Ik wil graag laten zien hoe geweldig en mooi het leven kan zijn als je kind een beperking heeft. Ook zou ik het geweldig vinden als ik ook maar één persoon op andere gedachten kan brengen over het wel of niet houden van een kindje met het syndroom van Down. Met een lach en een traan schrijf ik, zo sta ik ook in het leven!
WORDT VERVOLGD
RAISA
Insta: @down.withzayn
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!
sterke vrouw ben je